29 พฤษภาคม 2546 11:46 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อย่าถามฉันว่าทำไม
ถึงรักเธอได้มากมาย...หมดทั้งใจขนาดนี้
เมื่อรักแล้วก็จะมอบให้ทุกเวลาทุกนาที
จะทุ่มเทความรู้สึกที่มีให้ด้วยใจ
อย่าถามฉันว่าทำไม
ทั้ง ๆ ที่เราต่างใช้เวลาไม่นานในการอยู่ใกล้
ความรู้สึกปรารถนาดี..และความห่วงใย
มันมากมายขึ้นได้...เพราะเรามีกันและกัน
อย่าถามฉันว่าทำไม
ลองถามใจตัวเอง...และลองค้นหาคำตอบในนั้น
พบรึเปล่า...ความรู้สึกห่วงหาและผูกพัน
เห็นมั๊ย...ว่าใจเธอใจฉันผูกพันด้วยด้ายแดง
อย่าถามฉันว่าทำไม
อย่าคิดอย่ากังวลอะไร...มันไม่มีอะไรแอบแฝง
รักที่มีค่า...ไม่สามารถตีราคาว่าจะถูกหรือแพง
อยู่ที่เราร่วมแรง...สร้างเสริมด้ายแดงด้วยความเข้าใจ
27 พฤษภาคม 2546 13:21 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อย่าลืมฉัน
อย่าลืมความผูกพัน ความฝันในวันหวาน
วันเก่า ๆ กับความเหงา ที่ไม่มีเงาเธอมันทรมาน
แต่ความรักในวันวาน...ยังช่วยประสานใจที่อ่อนแอ
อย่าลืมฉัน
อย่าลืมคืนและวันที่มีสายใยในรักแท้
ความหลังที่ชัดเจนจะยังเป็นรอยอาลัยในดวงแด
รสรักฤารอยแผล...ที่ช่วยดูแลรักษาใจ
อย่าลืมฉัน
อย่าลืมความไหวหวั่นในยามที่หวั่นไหว
อ่อนล้าเหลือเกิน...เมื่อความห่างเหินเดินมาหาใจ
สำเนียงและเสียงห่วงใย..ก็เริ่มไกลเกินได้ยิน
อย่าลืมฉัน
อย่าลืมท่อนลำนำ..ร้อยพันคำรักอักษรสิน
ร้อยเรียงมาเพื่อฝากไว้ในยามปวดใจ...น้ำตาริน
ฝากฟ้า...ฝากดิน...เพื่อจารึกงานศิลป์เป็นบทกลอน
13 พฤษภาคม 2546 15:22 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อยากบอกว่าซึ้งใจเหลือเกิน...
ที่เธอเดินมาทายทักและมอบความรักไม่หน่ายหนี
รู้ทั้งรู้...ว่าฉันทำตัวไม่ดี
ยังมีแก่ใจคิดที่จะเปลี่ยนแปลง
อยากบอกว่าซึ้งใจจริง ๆ...
ที่เธอไม่ทอดทิ้งและคิดหน่ายแหนง
เดินเข้ามาในยามที่ใจฉันอ่อนแรง
เกือบจะหมดแล้วแสงแห่งกำลังใจ
อยากจะบอกว่าซึ้งใจเธอมาก....
หากแม้นว่าวันนี้เธอต้องจาก...ฉันอาจโหยไห้
พยายามจะไม่ห่วงหา...แม้ว่าจะรักเธอตลอดไป
เพราะพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรไม่รู้จริง ๆ
อยากจะบอกว่าซึ้งใจในเธอเสมอ...
ไม่ถึงกับพร่ำเพ้อ...แค่ฝันละเมอในใจหญิง
พยายามจะไม่นึกถึงว่าเคยเป็นส่วนหนึ่งซึ่งเคยแอบอิง
กลัวเธอจะติติง...ว่าฉันคิดถึงสิ่งที่ไม่ควร
12 พฤษภาคม 2546 12:34 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่เข้าใจจริงจริง...
ความรู้สึกที่ถูกทิ้งคล้ายห่างหาย
เคยเป็นคนโง่...ที่ถูกหลอกลวงได้อย่างง่ายดาย
จนหัวใจเริ่มกลับกลาย...ฉายแววเย็นชา
ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน...
ความรักความสัมพันธ์ที่เดินเข้ามาหา
ได้โปรดเถิด...อย่าดีกับฉัน...อย่าส่งสายตา
และอย่าเวทนา...กับเรื่องราวที่ผ่านมา...ด้วยความจำเป็น
ไม่เข้าใจในตัวเธอ...
ถ้าเพียงพลั้งเผลอมาพบเจออย่างที่เห็น
เพียงแค่สงสาร...ในความร้าวรานกร้านลำเค็ญ
และเพียงทุกข์เข็ญ...กับความจำเป็นที่ไม่มีใครเข้าใจ
ถ้าที่ผ่านมาไม่เคยรักฉัน...
อย่าให้ความสำคัญ...อย่าผูกพันธ์กันอีกจะได้ไหม
เพราะยิ่งเนิ่นนาน...คืนวันผันผ่านฉันยิ่งหวั่นใจ
กลัวเหลือเกินว่าอะไรอะไร...จะเปลี่ยนแปลง
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
781
