29 ตุลาคม 2547 21:35 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่ต้องขับไล่ไสส่งกันก้อได้...
ฉันพร้อมที่จะหลีกทางให้...ไม่เคยคิดขวาง
เจียมตัวเจียมตน..เพราะรู้ว่า..เป็นแค่คนผ่านทาง
เตรียมใจไว้เสมอสำหรับความอ้างว้าง..ที่อยู่ปลายทาง..ไม่ไกล
ไม่ต้องเอ่ยปากจะดีกว่าไหม...
แค่มองด้วยสายตาฉันก้อรู้ได้..ว่าเธอเมินหมาง
หมดรักแล้วก็ต้องเลิกรา..ฉันระลึกเสมอ..ความจืดจาง
จะรีบไปเดี๋ยวนี้..ไม่เคยอ้าง...หรือยึดยื้อระหว่างทาง..เพื่ออ้างเวลา
26 ตุลาคม 2547 16:41 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ขอหลบไม่พบหน้า
จนกว่าฟ้าจะพรากเรา
แม้เสียงสำเนียงเหงา
เคยบอกเล่าไม่อยากยิน
เพียงพอหรือก็เปล่า
เพียงแต่เศร้าจึงผันผิน
เรื่องราวร้าวอาจิณ
จึงอยากบินหนีให้ไกล
หลบจากคารมหวาน
ที่เคยหว่านให้หลงใหล
หยอกเย้าเคล้าคลอใจ
เมื่อคลาไคลจึงจากจร
อย่าถามว่าเมื่อใด
ที่จากไกลจะหวนคอน
ลืมสิ้นถิ่นเคยนอน
เมื่อจากจรไม่หวนมา
หวานแว่วในรังรัก
ที่เคยปักหลักอาสา
ปัดกวาดเช็ดถูครา
ยามน้องมาเมื่อคราเยือน
จากนี้คงมิมี
แม้วลีที่เคยเตือน
เงารักจักลางเลือน
แม้นอยากเอื้อน..ต้องเอ่ยเดียว
26 ตุลาคม 2547 15:39 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่รู้ว่า...เป็นครั้งที่เท่าไหร่
ที่เธอปันใจ..ไปให้ใคร...ที่ไม่ใช่ฉัน
สนุกสนาน..ร่าเริง..เหมือนแกล้งทำเย้ยกัน
คงภูมิใจสินะ..ที่สร้างความผูกพันครั้งใหม่ได้ตลอดเวลา
ไม่รู้ว่า...จะรู้สึกบ้างไหม
ว่าทำให้ใครคนหนึ่งร้องไห้..ในยามที่เธอเริงร่า
ก้อขอให้สดใส..ร่าเริง..ให้สมกับที่ฉันต้องเสียน้ำตา
จะได้รู้ว่า..น้ำตาฉันมีค่า..ในเวลาที่เธอสุขใจ
4 ตุลาคม 2547 17:52 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ไม่รู้เป็นยังไง...
เวลาฝนตก..อากาศเย็นทีไร...
จิตใจมักไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว..
สักเท่าไหร่....
มันหวั่น ๆ หวิว ๆ ......
รู้สึกเหมือนว่า...
ช่วงชีวิตในขณะนั้น.....
ขาดอะไรไปน๊า.....
รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ...
รู้สึกคล้าย ๆ จะโหยหา....
มือเย็น ๆ เท้าก้อเย็น ๆ...
ทรมานจัง.....
ฝนจ๋า...พาละอองไอหมอกมาทำไม
รู้มั๊ย...มันหนาวจับขั้วใจ...หวิวหวิวอยู่ข้างใน..ยากจะเอ่ย
โหยหา..ความเหงาที่อบอุ่น..ท่ามกลางความสับสนว้าวุ่น..อย่างเคย
เมื่อไหร่..ฉันถึงจะเฉยเฉย..เลิกตามค้นหาอีกเสี้ยวของหัวใจ..และละเลย..ได้ซะที
เพราะฉันไม่รู้..ว่าพบแล้ว..จะเกิดอะไร
เค้าจะเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจ..เสมือนทุกสิ่งที่ฉันต้องการ..ตอนนี้
ใครจะรู้บ้างเล่า..บางทีเค้าอาจจะแค่แวะเวียนมาทักทาย...ไม่ทันข้ามปี
เมื่อท้องฟ้าเปลี่ยนสี...จิตใจของคนดีดี...ก้ออาจจะมีแค่..((( ความทรงจำ )))
1 ตุลาคม 2547 12:18 น.
น้ำตาอาบแก้ม
คำตอบสั้น..สั้น.-*
ถนนสายเก่า
ฉันรอเธอที่นี่ด้วยความเชื่อมั่นไว้ใจ
เธอใช้ชีวิตที่นั่นกับการรักใครต่อใคร ที่ไม่ใช่ฉัน
ฉันฝากความรักไปกับดาว...กอดตัวเองอย่างว่างเปล่ามาทุกวัน
เธอรอนแรมไปกับความไหวหวั่น- - ตามหาใครอื่นที่ไม่ใช่ฉันมาใส่ใจ
เป็นความจริงที่แสนเศร้าสำหรับฉัน
เหมือนก้อนหินแอบมองจันทร์แล้วได้แต่เก็บความฝันเอาไว้
เราเคยรักกันหรือเปล่า- - หรือฉันเป็นเพียงฝันชั่วคราว หรือเป็นใคร
เธอจึงเหมือนไม่มีเยื่อใย..เหมือนระหว่างเราที่ผ่านไป ไร้ความสำคัญ
บอกหน่อยว่าฉันต้องเล่นบทเป็นใคร
และควรคาดหวังแค่ไหน..กับความรักของฉัน
ห่างแสนไกล...ควรอีกไหม ที่ก้อนหินจะหวังเคียงคู่จันทร์
ตอบเถอะนะ สั้นๆ..ว่า..วันนี้เธอมีดาวดวงสำคัญ แทนฉันแล้ว
กลอนบทเก่าๆ ในไดอารี่...
ที่ไปค้นๆ มาให้อ่านกัน...
คิดเหมือนกันไหม
ว่าบางทีอะไรเก่าๆ ก็ให้ความรู้สึกที่ดี และคลาสสิคได้...
เหมือนกันนะเนี่ยะ.....
*********************************
คำถาม..ที่ไม่มีคำตอบ**
น้ำตาอาบแก้ม
ฉันอยู่กับความเชื่อมั่น..ของหัวใจ
เฝ้ารักและห่วงใย...แต่เธอกลับไม่เคยใส่ใจตรงนั้น
เหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า...อธิษฐานให้รักเราข้ามผ่านคืนและวัน
ฝากลมไปห่มรักให้อบอุ่นระหว่างกัน...ขอให้เธอหลับฝันดี
มีคำถามมากมาย...ในหัวใจ
แต่ไม่เคยเอ่ยออกไป...เพียงเพื่อรักษาอีกใจ..ตรงนี้
ผิดใช่ไหม...ที่มอบรักให้..เพียงเพื่อหวังว่าจะได้หัวใจเธอคนดี
หรือว่ารักจากฉันคนนี้...มันน้อยไปไม่พอดี...หรืออย่างไร
**** หยิบยกกลอนของคุณถนนสายเก่า...มา เพราะว่าเขียนได้ซึ้งถูกใจ
ขออนุญาตนะคะ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
867
