23 กันยายน 2547 18:21 น.
น้ำตาอาบแก้ม
แต่.......
ฉันไม่จำเป็นต้องมีรถโก้หรูข้างกาย...
ถึงมันจะสวยงามจนทำให้จิตใจฉันปั่นป่วน....
แต่ถ้า...ต้องแลกกับการวิ่งวนทำงาน...จนไม่มีเวลาพักผ่อนแล้วหล่ะก็...
จักรยานสีแดงคันนั้น...มันก็ดูยวนใจพอที่ฉันอยากจะขึ้นไปนั่งบนเบาะ
และเก็บมันไว้เป็นพาหนะคู่กาย......
บ้านใหญ่โตหลังงามนั้น...ก้อดูมีเอกลักษณ์และเสน่ห์....
มันดูดีสำหรับผู้ที่อยู่ภายใต้หลังคาสีหวาน...แต่มันจะอบอุ่นจริงหรือ..?
เมื่อเทียบกับบ้านไม้ผสมปูนหลังเล็ก ๆ ที่ไม่มีแม้แต่เฟอร์นิเจอร์หรู ๆ สักชิ้น
เพียงแต่มีเธอ...คนที่ฉันรักอยู่ด้วย...
ฉันก้ออบอุ่นใจมากเพียงพอแล้ว....
อาหารรสเลิศที่พวกเขาเสาะหา...พร้อมบรรยากาศและความสำราญใจ
ปราณีตบรรจงจัดรูปแบบพร้อมรสชาดแสนอร่อยนั้น....ก้อดูมีศิลปะดี...
แต่ถึงอย่างไร...มันก็ไม่เหมาะกับคนชนชั้นกลางที่กระเป๋าแฟบ ๆ
อย่างฉัน....
มุมรับประทานอาหารที่เป็นโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ย ๆ พร้อมเบาะรองนั่ง
อาหารธรรมดา ๆ ในแต่ละมื้อ....แต่ก็สนุกสนานดีเมื่อกินไปคุยไป
แลกเปลี่ยนเรื่องที่พบเจอในแต่ละวันให้กันฟัง...สำหรับฉัน...
มันเป็นรูปแบบที่สบาย ๆ โดยไม่ต้องไปเสาะหาจากที่ใด...
เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปราณีตบรรจงตัดเย็บ...บวกราคาที่แพงหูฉี่...
เมื่อสวมใส่แล้วย่อมดูดีสำหรับบุคคลผู้เพียบพร้อม.....
สำหรับฉัน...เมื่อใส่แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้เท้าลอยขึ้นจากพื้น..
แต่ประการใด....ตรงกันข้าม...อาจจะทำให้เสื้อผ้าอาภรณ์เหล่านั้น
ดูด้อยค่าลงไปในพริบตา...เสื้อยืด..กางเกงยีนส์..ที่อยู่ในตู้ไม้ใบเก่า
ใส่แล้วก็ดูทะมัดทะแมง...เหมาะกับฉันดีอยู่แล้ว
น้ำหอมขวดสวย ๆ ...หลากกลิ่น..ล้านความหอม....
ถ้ามันได้มาอยู่บนตัวฉัน...คงปวดหัวดีพิลึก....
กลิ่นโลชั่นที่ใช้ชโลมกายหลังอาบน้ำ...บวกกับแป้งเด็ก
กลิ่นหอมอ่อน ๆ ...ก้อสดชื่นดี...เวลาอาบน้ำเสร็จ
ใครอยากจะซื้อน้ำหอมขวดแพง ๆ ก้อตามใจ....
3 กันยายน 2547 17:19 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เปรียบเหมือนความรักของคนเรา..ในยามแรกรัก..อะไรก็ดูสวยงามไปหมด
แต่เมื่อเวลาผ่านไป..อะไรที่มันเคยสวยงาม..มันก็เปลี่ยนแปลง..
แล้วเราจะยังรักกันอยู่ไหม...
คุณค่าของความรัก..มันไม่ได้อยู่ที่ความสวยงามภายนอก..หากแต่อยู่ที่ความดี
ความจริงใจที่ต่างคนต่างมีให้กันต่างหาก..ไม่ใช่ว่าต่างคนต่างหมดความดี
ให้กันแล้ว ก็บอกว่า..เธอไม่ดีกับฉันเหมือนวันก่อน..
จริง ๆ แล้วความดีที่มีให้กัน..บางทีก็ไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น..เช่น..อาจจะไม่ได้
เอาใจเหมือนเดิม..แต่ลึก ๆ แล้วก็คอยเป็นห่วง..ความรักมันมีคุณค่าในตัวเองเสมอ
ความจริงใจ..อาจจะไม่ได้แสดงออกมาโดยการซื้อของกำนัลมาฝาก..ยิ้มหวาน ๆ
หรือคอยโทรหา...มันอยู่ข้างใน...เราสามารถรู้ได้..ถ้าเราเห็นคุณค่า
ชีวิตในวัน ๆ หนึ่ง..เราอาจจะได้รับความเอาใจใส่จากคนรอบข้าง..ได้รับของขวัญ
ของกำนัลจากคนที่แอบมีใจ...ได้รับรอยยิ้มหรือคำพูดหวาน ๆ จากคนที่โทรมาหา
สิ่งเหล่านี้แหละ..ที่ทำให้เราหลง...หลงความสนุกสนาน...หลงรูป..หลงเสียง...
หลงความสดใส
แต่สิ่งเหล่านี้...อยู่กับเราไม่นานหรอก...ถึงอย่างไรมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง
อยู่ที่ว่า..มันจะเหลือคุณค่าอะไร...คุณค่าของความรัก..คุณค่าของคนที่เรารัก
และคนที่รักเรา...
อีกไม่นาน..ความหล่อความสวย..ก็คงต้องเปลี่ยนแปลง..มีความแก่..ความเหี่ยว
ความอ้วน..ความจู้จี้..เข้ามาแทน...เราจะรับได้ไหม
อยู่ที่ว่า...เรารักคน ๆ นั้นที่ตรงไหน...ถ้ารักเขาที่รูป รส กลิ่น เสียง ภายนอก
คนสองคนก็คงต้องแยกจากกัน..แต่ถ้ารักที่คุณค่าของเขา..ที่เขามีอยู่ข้างใน
อย่างสม่ำเสมอ...เราก็คงได้รับความรักที่มีคุณค่าเช่นกัน
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
1381
