28 มิถุนายน 2547 11:45 น.
น้ำตาอาบแก้ม
สายลมแห่งความหวังดี
ตอนนี้พัดความผูกพันที่เคยมี..ไปไว้ที่ไหน
ผ่านมาอีก...ผ่านมาอีกนะ...ฉันรอด้วยหัวใจ
ช่วยพัดความห่วงใย..และความคิดถึงมากมาย...ส่งมาที
สายลมแห่งกาลเวลา
ช่วยประคับประคอง...อย่าพัดพา...ความรักไปจากที่นี่
อีกไม่นานหรอกนะ..คนที่ฉันรัก..คนแสนดี
จะรับรักฉันซักที...ชีวิตนี้...คงเบิกบาน
สายลมแห่งความเดียวดาย
นี่คงเป็นครั้งสุดท้าย...ที่ฉันจะเรียกขาน
ก่อนตะวันลับไป..อยากบอกให้รู้ไว้..เราคงไม่ได้เจอกันอีก..นานแสนนาน
คืนนี้..ขอประทับรอยจุมพิตหวาน ๆ ...ไว้อาลัยวันวานที่ผ่านมา
สายลมแห่งความเสรี
ช่วยบอกวิธี...ที่จะก้าวไปสู่...หนทางที่ปรารถนา
ท้องฟ้ากว้างใหญ่...ขอบฟ้าแสนไกล...สุดตา
พรุ่งนี้นะ..ฉันจะกางปีกโผบินบนฟากฟ้า...เพื่อปรารถนาของหัวใจ
23 มิถุนายน 2547 11:56 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ถ้าจะภาวนา...อะไรได้
ฉันคงภาวนาขอให้..ได้พบเธอบนเส้นฝัน
บอกกล่าวเรื่องราวที่พบเจอ...ในแต่ละวัน
เกาะแขนข้างนั้น...ผ่านหมอกควัน...สีชมพู
...............
ฉันรอ...
รอ...รอ....รอ
และรอ....
จำได้ไหม ?
บรรยากาศเดิม ๆ ของการเฝ้ารอ
และภาวนา...
ขอให้ฝันนั้นสวยงาม
ป่านนี้...
เธอคงหลับแล้ว
ฝันหรือยังคนดี
เห็นฉันบ้างหรือเปล่า
ฉันอยู่ตรงนี้....ไง
แหวกม่านหมอกควัน...มาสิ
ฉันรอเธออยู่นะ...
คนดี...
...................
ฉันไม่ได้หวั่นไหว
หรือกลัวเธอจะฝันถึงใคร...นอกจากฉัน
เพียงค่ำคืนนี้...มันเหงามาก...อยากจะมีกันและกัน
จึงภาวนาขอให้ในฝัน...ได้พบเธอ
17 มิถุนายน 2547 10:54 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ระเบียงสีขาว
ประดับด้วยราวดอกไม้ไหว
กรุ่นกลิ่นกาแฟลอยมาประทะลมหายใจ
เกิดขึ้นในเช้าวันใหม่..ท้องฟ้าสดใส..มีเมฆปุยปุย
เก้าอี้ไม้ตัวโปรด
เจ้าด๊อกกี้กระโดด...ขุดคุ้ย
เมื่อคืนฝนตกหนัก...ดินร่วนซุย
ฉันยืนคุยกับคนรู้จัก..หน้าบ้าน..ที่เดินผ่านมาทักทาย
*****
วันนี้...
อยากเกเร...
หยุดพักเรื่องงานซะหน่อย
เอาเวลามาคิดเรื่องส่วนตัวบ้าง
เรื่องเบา ๆ
เรื่องหนัก ๆ
มันวนเวียนอยู่ในหัวสมอง
ทั้งเรื่องของเธอ
ทั้งเรื่องของฉัน
.............
เมื่อไหร่หนอ..จะหยุดคิดซักที
บอกกับตัวเองไปอย่างนั้น
แต่คงทำไม่ได้
จะอะไรซะอีกหล่ะ...
ก้อไอ้เจ้าความรักนี่แหละ
ชอบเข้ามาทำให้ปวดหัวอยู่เรื่อย
ถ้ามันไม่ผิดฝาผิดตัวก้อคงดี
หรือถ้า...
เรามอบความรักให้ใครไป
แล้วสิ่งที่ได้กลับมาก้อคือรัก
วันนี้ฉันคงไม่ต้องเกงานหรอก...
..............
ผลลัพธ์มันมักจะหักมุมเสมอ
พรุ่งนี้...นะ
พรุ่งนี้...
ฉันจะไปขอคืน...
ขอความรักคืน....
ได้ไหม..?
16 มิถุนายน 2547 18:41 น.
น้ำตาอาบแก้ม
วันนี้...ที่นี่ฝนตก
เหม่อมองออกไปนอกกระจก
มันเป็นฝ้า....เพราะอากาศเย็น
ความเงียบรอบตัว
ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจ
และเสียงหัวใจตัวเอง
ฉันพยายามบังคับให้มันเต้นเป็นจังหวะที่พอดี
******
ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากข้อความ
ก็มันเหงานี่.......
ฉันเป็นคนขี้เหงา...ผิดด้วยเหรอ.....
แค่อยากได้ยินเสียงเธอ
รอบตัวฉัน...
ไม่รู้...
ไม่เห็น...
ไม่มีใครซักคน...
ฉันแปลบในใจทุกครั้ง
ในยามที่นึกถึง....รู้ไหม
มันโดดเดี่ยว.....จับขั้วหัวใจ
ไม่เป็นไร...ฉันรอมานานแล้ว
รอต่อไปอีกหน่อยก็ได้...
พรุ่งนี้...
พรุ่งนี้...
ที่ฉันจะเอื้อมมือถึงเธอ...
คนดี...
ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากข้อความ
ฉันไม่อาจมีข้อความใด..ใด
ไม่มีแม้กระทั่ง..คำตอบในใจ
รับสายหน่อยได้ไหม...?
ฉันเพียงแค่จะพูดคำคำหนึ่ง..
ซึ่งกลั่นออกมาจากหัวใจ...
ฉันร้องไห้...แต่คงจะไม่ให้เธอรู้หรอก
รับสายหน่อยได้ไหม...
แค่อยากได้ยินเสียงเธอ...
9 มิถุนายน 2547 19:55 น.
น้ำตาอาบแก้ม
จะดูถูกหัวใจฉันไม่ว่า
หรือหัวเราะและตีค่าว่าน่าขัน
ยิ้มเยาะกับความห่วงหายามลากัน
เอือมระอาเมื่อดึงดันอยากพบเจอ
จะดูถูกร่างกายฉันไร้ค่า
ด้วยสายตาที่มองเมินยามเดินเผลอ
คำว่ารักจากใจฉันที่บอกเธอ
ใช่ละเมอบอกพร่ำอยู่ร่ำไป
จะดูถูกสิ่งใดใดในตัวฉัน
ความผูกพันที่สร้างมาน่าหวั่นไหว
ก็ฉันมอบให้เธอหมดทั้งใจ
คงไม่เหลืออะไรให้ชิงชัง
จะดูถูกกับน้ำตาที่ไหลอาบ
ยามซึมซาบกับความรักที่ถูกขัง
เคยบอกเธอว่าฉันรักมักจริงจัง
ไม่คิดว่ามันจะพัง..ทั้งจริงใจ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
1488
