...เสียงที่ใครก็ไม่ได้ยิน...

น้ำตาอาบแก้ม

อยากบอกกล่าวเรื่องราวอันร้าวไหว
ขอบอกผ่านด้วยใจที่เหน็บหนาว
เสียงกระซิบแผ่วแผ่วกับแววดาว
พร้อมดวงใจที่ปวดร้าวจากคราวคืน

เหมือนเพิ่งผ่านเมื่อวานไม่นานช้า
หยาดน้ำตายังเอ่อเมื่อเพ้อฝืน
ลุกไม่ได้นอนซมล้มทั้งยืน
เมื่อวานซืนยังเจ็บแปลบแสบข้างใน

ขอบอกผ่านแสงจ้าดาราพร่าง
ฝากน้ำค้างแสงตะวันก่อนหลับใหล
กระซิบผ่านเดือนเสี้ยวลดเลี้ยวไกล
ฝากสายใยเมฆหม่นเกลื่อนกล่นจาง

ว่าดวงใจดวงนี้นั้นแหลกร้าว
แตกจนหนาวเจ็บลึกผนึกสาง
ถูกคำลวงล่อหลอกไม่บอกลาง
จนอับปางรักล่มต้องข่มใจ

เมื่อไม่รักใยต้องลวงด้วยบ่วงบาศก์
พร้อมทั้งฟาดด้วยเล่ห์เสน่ห์ใส
ตีหน้าซื่อกลับซ่อนร้ายไว้ภายใน
ยากกระไรล่วงรู้อดสูตรม

เห็นความรักเป็นของเล่นเซ่นความใคร่
หยิบรักใช้เปลี่ยนชิมหากลิ้มขม
อาหารตาอาหารใจใครนิยม
ก็ใช้ลมลวงบอกเพื่อหลอกใจ