5 ตุลาคม 2547 11:24 น.
น้ำตาอาบแก้ม
อุปสรรค...
เมื่อเทียบกับการใส่กางเกงในน่ะเหรอ...
คุณจะได้เรียนรู้ว่า...
หากคุณใส่กางเกงใน...สายเดี่ยว..ดันทรง...
พนักงานในร้านเซเว่นฯ...จะทำเป็นนับเงินทอนของคุณอย่างละเอียด...
เวลา 30 นาที..ของการยืนบนรถไฟฟ้า..มันยาวนานเกินไป..
แต่...ในขณะที่คุณเดินผ่านกลุ่มสาว ๆ ใส่กระโปรงสั้นจู๋...
ก้อขอให้ทำเป็นไม่เห็นซะ...
ไม่เช่นนั้น...มันคงจะทรมาน...มากกก......อื้มมมม
ให้ตายเถอะ...
หากคุณจะเปลี่ยนใจมาใส่กางเกงในหลวม ๆ แทน...
คุณแน่ใจแล้วนะ..ว่า...
คุณไม่ต้องการเห็นริมฝีปากอวบอิ่ม..อุทานว่า... "..โอ้ว.."
ในขณะที่เดินผ่านคุณ...
ประสบการณ์เรียบเรื่อย...จะผ่านไปอย่างเลือนลาง
หัวใจส่วนล่าง...คงแทบจะแตะพื้น
และ...ที่แย่ไปกว่านั้น...คือ
ตลอดทั้งเส้นทางชีวิต...คงต้องห้อยต่องแต่ง..อยู่กลางอากาศ...เป็นแน่..
เฮ้อ...อออออ
สุดท้าย....
( 80 เปอร์เซ็นต์..ของผู้ที่อ่านบทความนี้.....ต้องแอบไปซื้อ
กางเกงในสายเดี่ยว...ดันทรง....มาเก็บไว้สักตัว......อู้ว....วววว...ซี้ดดดดด....)
23 กันยายน 2547 18:21 น.
น้ำตาอาบแก้ม
แต่.......
ฉันไม่จำเป็นต้องมีรถโก้หรูข้างกาย...
ถึงมันจะสวยงามจนทำให้จิตใจฉันปั่นป่วน....
แต่ถ้า...ต้องแลกกับการวิ่งวนทำงาน...จนไม่มีเวลาพักผ่อนแล้วหล่ะก็...
จักรยานสีแดงคันนั้น...มันก็ดูยวนใจพอที่ฉันอยากจะขึ้นไปนั่งบนเบาะ
และเก็บมันไว้เป็นพาหนะคู่กาย......
บ้านใหญ่โตหลังงามนั้น...ก้อดูมีเอกลักษณ์และเสน่ห์....
มันดูดีสำหรับผู้ที่อยู่ภายใต้หลังคาสีหวาน...แต่มันจะอบอุ่นจริงหรือ..?
เมื่อเทียบกับบ้านไม้ผสมปูนหลังเล็ก ๆ ที่ไม่มีแม้แต่เฟอร์นิเจอร์หรู ๆ สักชิ้น
เพียงแต่มีเธอ...คนที่ฉันรักอยู่ด้วย...
ฉันก้ออบอุ่นใจมากเพียงพอแล้ว....
อาหารรสเลิศที่พวกเขาเสาะหา...พร้อมบรรยากาศและความสำราญใจ
ปราณีตบรรจงจัดรูปแบบพร้อมรสชาดแสนอร่อยนั้น....ก้อดูมีศิลปะดี...
แต่ถึงอย่างไร...มันก็ไม่เหมาะกับคนชนชั้นกลางที่กระเป๋าแฟบ ๆ
อย่างฉัน....
มุมรับประทานอาหารที่เป็นโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ย ๆ พร้อมเบาะรองนั่ง
อาหารธรรมดา ๆ ในแต่ละมื้อ....แต่ก็สนุกสนานดีเมื่อกินไปคุยไป
แลกเปลี่ยนเรื่องที่พบเจอในแต่ละวันให้กันฟัง...สำหรับฉัน...
มันเป็นรูปแบบที่สบาย ๆ โดยไม่ต้องไปเสาะหาจากที่ใด...
เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปราณีตบรรจงตัดเย็บ...บวกราคาที่แพงหูฉี่...
เมื่อสวมใส่แล้วย่อมดูดีสำหรับบุคคลผู้เพียบพร้อม.....
สำหรับฉัน...เมื่อใส่แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้เท้าลอยขึ้นจากพื้น..
แต่ประการใด....ตรงกันข้าม...อาจจะทำให้เสื้อผ้าอาภรณ์เหล่านั้น
ดูด้อยค่าลงไปในพริบตา...เสื้อยืด..กางเกงยีนส์..ที่อยู่ในตู้ไม้ใบเก่า
ใส่แล้วก็ดูทะมัดทะแมง...เหมาะกับฉันดีอยู่แล้ว
น้ำหอมขวดสวย ๆ ...หลากกลิ่น..ล้านความหอม....
ถ้ามันได้มาอยู่บนตัวฉัน...คงปวดหัวดีพิลึก....
กลิ่นโลชั่นที่ใช้ชโลมกายหลังอาบน้ำ...บวกกับแป้งเด็ก
กลิ่นหอมอ่อน ๆ ...ก้อสดชื่นดี...เวลาอาบน้ำเสร็จ
ใครอยากจะซื้อน้ำหอมขวดแพง ๆ ก้อตามใจ....
3 กันยายน 2547 17:19 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เปรียบเหมือนความรักของคนเรา..ในยามแรกรัก..อะไรก็ดูสวยงามไปหมด
แต่เมื่อเวลาผ่านไป..อะไรที่มันเคยสวยงาม..มันก็เปลี่ยนแปลง..
แล้วเราจะยังรักกันอยู่ไหม...
คุณค่าของความรัก..มันไม่ได้อยู่ที่ความสวยงามภายนอก..หากแต่อยู่ที่ความดี
ความจริงใจที่ต่างคนต่างมีให้กันต่างหาก..ไม่ใช่ว่าต่างคนต่างหมดความดี
ให้กันแล้ว ก็บอกว่า..เธอไม่ดีกับฉันเหมือนวันก่อน..
จริง ๆ แล้วความดีที่มีให้กัน..บางทีก็ไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น..เช่น..อาจจะไม่ได้
เอาใจเหมือนเดิม..แต่ลึก ๆ แล้วก็คอยเป็นห่วง..ความรักมันมีคุณค่าในตัวเองเสมอ
ความจริงใจ..อาจจะไม่ได้แสดงออกมาโดยการซื้อของกำนัลมาฝาก..ยิ้มหวาน ๆ
หรือคอยโทรหา...มันอยู่ข้างใน...เราสามารถรู้ได้..ถ้าเราเห็นคุณค่า
ชีวิตในวัน ๆ หนึ่ง..เราอาจจะได้รับความเอาใจใส่จากคนรอบข้าง..ได้รับของขวัญ
ของกำนัลจากคนที่แอบมีใจ...ได้รับรอยยิ้มหรือคำพูดหวาน ๆ จากคนที่โทรมาหา
สิ่งเหล่านี้แหละ..ที่ทำให้เราหลง...หลงความสนุกสนาน...หลงรูป..หลงเสียง...
หลงความสดใส
แต่สิ่งเหล่านี้...อยู่กับเราไม่นานหรอก...ถึงอย่างไรมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง
อยู่ที่ว่า..มันจะเหลือคุณค่าอะไร...คุณค่าของความรัก..คุณค่าของคนที่เรารัก
และคนที่รักเรา...
อีกไม่นาน..ความหล่อความสวย..ก็คงต้องเปลี่ยนแปลง..มีความแก่..ความเหี่ยว
ความอ้วน..ความจู้จี้..เข้ามาแทน...เราจะรับได้ไหม
อยู่ที่ว่า...เรารักคน ๆ นั้นที่ตรงไหน...ถ้ารักเขาที่รูป รส กลิ่น เสียง ภายนอก
คนสองคนก็คงต้องแยกจากกัน..แต่ถ้ารักที่คุณค่าของเขา..ที่เขามีอยู่ข้างใน
อย่างสม่ำเสมอ...เราก็คงได้รับความรักที่มีคุณค่าเช่นกัน
21 กรกฎาคม 2547 19:48 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ตั้งแต่มีเธอเข้ามาในชีวิต...
ฉันก็ลืมวิธีที่จะอยู่กับตัวเองเพียงลำพังอย่างมีความสุข
รู้แต่ว่า...เธอชอบดื่มกาแฟใส่น้ำตาล
จำแต่ว่า...เธอขี้ร้อน - ชอบทะเล - และรักการตกปลา
และฉัน...ชอบเวลาที่เธอนอนหนุนตัก..แล้วใช้ให้หาผมหงอกให้
คืนนี้...มองไม่เห็นดาวเลยสักดวง
ทุกครั้ง...ที่ฉันมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังมืดหม่น...
รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังตกหลุมพราง...
หลุมพรางที่ฉันเต็มใจเดินตกลงไป....
หากรอดชีวิตไปไม่ได้...ฉันก็ยอมตายด้วยความโง่งมของตัวเอง
ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไร...
ขอบคุณนะ...ที่เคยรักฉัน
ช่วงเวลาที่ดีขนาดนั้น...มันคงไม่มีอีกแล้ว
รักสักแค่ไหนนะ...ถึงจะไม่ต้องการอะไรตอบแทน
ต้องเข้มแข็งสักแค่ไหนนะ...ฉันถึงจะไม่เสียน้ำตา
เข้มแข็งหน่อยได้ไหม...
อยากขอร้องตัวเอง... อย่าไปทำให้เขาหนักใจ...
อย่าไปเพิ่มปัญหาให้เขาเลย...
เผื่อว่า... เขาจะได้มีกำลังใจ... มีความรักต่อไปได้อีกนาน ๆ
หากใครถาม...ความรักสวยงามไหม
ก็ยังจะตอบว่า....ใช่....สวยงาม
ถามว่า..คนรักของเธอแสนดีไหม...ก็ยืนยันได้ว่า...แสนดี...ที่สุด
แต่อย่าถามเลย...ว่าอะไรที่ไม่ดี
เพราะจะต้องตอบว่า...ตัวฉันเอง
ขอบคุณนะ...ที่ผ่านมา
10 มิถุนายน 2547 14:35 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ความมีชีวิตชีวาและความท้าทายของคุณ อาจทำให้คนที่ค้นพบ
สนุกกับปัญหา สนุกกับสิ่งกระตุ้นใหม่ ๆ .... ตื่นเต้นที่จะลอง และรู้สึก
สนุกกับมัน..... แน่หล่ะ... มันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า " คุณยังมีชีวิตอยู่ "
ชีวิตไม่ใช่เกมกีฬา.....ไม่มีเวลาพักครึ่ง.....ไม่มีการขอเวลานอก....
และที่สำคัญคือ...เปลี่ยนตัวผู้เล่นไม่ได้
แต่ของสด ๆ ใหม่ ๆ ไม่นานก็เปลี่ยนรสชาติ....ยิ่งใช้เวลานาน
ถ้าไม่รู้จักวิธีถนอม...มันก็เริ่มเน่า...ส่งกลิ่น...และเริ่มเหม็น.....
หมดความอดทน... สิ่งเลวร้ายที่สุดก็คือ...ถูกตอกย้ำว่า.. " เป็นของตาย "
ในที่สุด....มันก็ไม่ถูกปาก...เพราะว่ามันขาดรสชาติความสดใหม่เสียแล้ว
หน้าส่วนตัว
1377
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
