17 ธันวาคม 2549 14:48 น.
ปักษาวายุ
-: โสด..(เฉพาะคืนนี้) :-
-: เห็นคนงามไร้คู่คอยอยู่ข้าง :-
ในท่ามกลางคืนสวยด้วยแสงสี
ทั้งรอยยิ้มผู้คนเสียงดนตรี
แต่คนดียืนเหงาคล้ายเศร้าใจ
-: อย่าขุ่นเคืองบ่นว่าแค่มาทัก :-
คนน่ารักทำบูดบึ้งจนถึงไหน
หรือคนงามหน้างอเพราะรอใคร
อยู่เป็นเพื่อนดีไหมถ้าต้องการ
-: บรรยากาศครื้นเครงเคล้าเพลงเพราะ :-
เห็นว่าเหมาะคืนนี้สนุกสนาน
เชิญน้องสาวสักเพลงให้ชื่นบาน
อย่าต้องคิดเนิ่นนานเอาแต่มอง
-: ก็หัวใจพี่ว่าง...แค่บางที :-
โสดเฉพาะคืนนี้...ไร้เจ้าของ
มัวแต่ช้าไม่ขยับเข้าจับจอง
พ้นคืนนี้...จะร่ำร้อง...คิดเสียดาย
-: ปักษาวายุ :-
22 สิงหาคม 2549 01:12 น.
ปักษาวายุ
-: พูดไม่ค่อยเก่ง :-
-: มีบางคำติดค้างห้วงความคิด :-
กลัวพลั้งผิดจึงเพียงเพ้อละเมอฝัน
อยากบอกเธอคิดถึงอยู่ทุกวัน
ก็แค่นั้นคิดไปไม่กล้าพอ
-: ได้แต่เหม่อแอบมองอย่างหมองหม่น :-
อยากเริ่มต้นพูดไปใจร้องขอ
กลัวแต่เธอรังเกียจจึงรั้งรอ
ได้เพียงพ้อครวญคร่ำคิดรำพัน
-: เดาใจเธอไม่ถูกจึงอยากรู้ :-
ลองถามดูถ้ามีใครเฝ้าใฝ่ฝัน
คือบางคนรักเธอหมดใจนั้น
จะยิ้มรับแก่กันหรือปั้นปึง
-: ก็คนนี้คำถ้อยไม่ค่อยเก่ง :-
เรื่องบรรเลงคำวิจิตรอย่าคิดถึง
เป็นเพียงคำธรรมดาไม่พาซึ้ง
ฉันรักเธอ คำหนึ่งซึ่งพอมี
-: อาจคำพูดไม่เพียงพอให้จดจำ :-
จะคอยย้ำหวงแหนแทนสักขี
ทุ่มเวลาทั้งหมดทุกนาที
เพื่อพิสูจน์ คำนี้ รักเพียงเธอ
-: ปักษาวายุ :-
17 กรกฎาคม 2549 23:15 น.
ปักษาวายุ
-: ในกระจก :-
-: ไม่เหนื่อยหรือสาวน้อยคอยไซร้ซัก :-
ทำน่ารักอ้อนเสียงเอียงคอถาม
" นะ..บอกหน่อยคือหญิงใดในนิยาม
ช่วยเผยความซ่อนไว้รักใครกัน "
-: เห็นแก่ยิ้มพริ้มพรายโปรยปรายมา :-
ปนแววตาวอนเว้าเจ้าแก้วขวัญ
จึงใจอ่อนจะบอกให้ใครคนนั้น
แค่รู้กันสองเราอย่าเล่าไป
-: เธอคนนั้นยิ่งคบยิ่งอบอุ่น:-
ยิ่งเคยคุ้นยิ้มแย้มและแจ่มใส
อาจออดอ้อนงอนแง่เอาแต่ใจ
แค่งอนไว้ให้ง้อพอรู้กัน
-: อยู่ไหนนะคนไหนไม่เคยเห็น :-
ทำใจเย็นสาวน้อยแล้วค่อยหัน
เจ้าของใจดวงนี้อยู่ที่นั้น
เธองงงันกระจกเงาไหนเล่าคน
-: มองสิมองกระจกเงาส่องเข้าไป :-
คนนั้นไงตรงหน้าอย่าสับสน
ฝากหนึ่งคำจากส่วนลึกรู้สึกล้น
ช่วยบอกเธอสักพันหน... ผมรักคุณ...
-: ปักษาวายุ :-
3 กรกฎาคม 2549 03:46 น.
ปักษาวายุ
-: สาหัส (Emergency Call) :-
-: ส่งข้อความสื่อสารผ่านมือถือ :-
ใจความคือเป็นไข้หนักเกินรักษา
สิ้นทางรอดรั้งรอพอเยียวยา
วอนแก้วตาได้ไหมดูใจกัน
-: ช่อดอกไม้จัดหาจะมาเยี่ยม :-
อย่าต้องเตรียมมามอบเพื่อปลอบขวัญ
แค่รอยยิ้มระเรื่อแย้มสองแก้มนั้น
ผกาพรรณก็สะพรั่งบานทั้งใจ
-: โปรดอย่าพาเพื่อนพ้องมาร้องทัก :-
อาการหนักอาจทรุดเกินฉุดไหว
เพียงมีคุณคอยถามความห่วงใย
มือกุมมือแนบไว้มัดใจตรึง
-: ขอ ปล. เป็นลายลักษณ์ไว้สักนิด :-
ไข้เริ่มหนักเพราะพิษความคิดถึง
เกิดปั่นป่วนครวญคร่ำเพ้อรำพึง
อาจสิ้นใจในเสี้ยวหนึ่งของนาที
-: จึงขอวอนอ้อนว่าช่วยมาด่วน :-
ไม่รบกวนมากมายให้หน่ายหนี
แค่ยืมหนุนอุ่นรักตักคนดี
วางชีวีฝากไว้ในมือคุณ
-: ปักษาวายุ :-
30 มิถุนายน 2549 04:23 น.
ปักษาวายุ
-: แว่ว :-
-: แว่วดนตรีอ่อนหวานกังวานนุ่ม :-
ลึก-แหลม-ทุ้ม เสียงเสนาะเคยเพราะหู
กระทบใจอ่อนล้าน้ำตาพรู
คนไหนเลยจะรับรู้ความเดียวดาย
-: ทำนองอุ่นคุ้นใจในคืนเหงา :-
ดึงภาพเก่ารื้อฟื้นตามมากความหมาย
ใจร้าวรอนปวดแปลบแทบมลาย
เวิ้งว่างเปล่าข้างกายไร้เธอเคียง
-: แว่วหัวใจกระซิบถามด้วยความห่วง :-
ฝากดนตรีผ่านล่วงแทนสายเสียง
ปลอบคนดียามภวังค์ลำพังเพียง
ยินสำเนียงส่งไปบ้างไหมเธอ?
-: กี่วันเลื่อนคืนล่วงแม้ทวงถาม :-
คำว่ารักยังงอกงามอยู่เสมอ
จะเนิ่นนานเพียงใดไม่พบเจอ
แว่วเสียงใจว่าใช่เธอยังชัดเจน
-: แล้วเธอนั้นยามนี้มีบ้างไหม :-
จะคิดถึงห่วงใยแม้ไม่เห็น
ทุกเวลาผ่านเลยที่เคยเป็น
เปรียบดังเช่นเธอคล้ายลมหายใจ
-: ปักษาวายุ :-
หน้าส่วนตัว
1785
