14 มีนาคม 2549 21:01 น.
ปักษาวายุ
-:ปราชัย:-
ใครคนหนึ่งบอกไว้ว่าชีวิต
เดินทางถูกหรือผิดเพราะจิตสอน
หลักเหตุผลช่วยได้แค่ลางตอน
เพียรระวังใจอาวรณ์ย้อนกลับคืน
แต่ชีวิตไม่ง่ายคล้ายใครบอก
เพราะเมฆหมอกอารมณ์ยังข่มฝืน
หลักเหตุผลพอช่วยได้ให้หยัดยืน
ก้าวเมื่อใดพลาดลื่นกล้ำกลืนทน
ฯ
ใครคนหนึ่งบอกไว้จงใช้จิต
คุมอารมณ์ความคิดค่อยฝึกฝน
อย่ายึดมั่นถือมั่นอันตัวตน
ความสับสนจะสิ้นไปดังใจปอง
แต่อารมณ์ฟุ้งซ่านพลุ่งพล่านหนัก
เพราะความรักก่อเหตุอาเพศหมอง
แม้เหตุผลกลใดใช้ไตร่ตรอง
จิตร่ำร้องไม่เคยฟังสักครั้งครา
ฯ
ใครคนหนึ่งบอกไว้ใจเย็นก่อน
หากรีบร้อนพลาดลงคงหนักหนา
ใช้สติเตือนสัมปชัญญา
แก้ปัญหาแจ้งไขใจมืดมน
แต่วันนี้เวลานี้มิอาจนิ่ง
เมื่อแผลใจกำเริบยิ่งก่อเกิดผล
ทั้งสติเลือนรางทางอับจน
ยอมปราชัยให้จิตหม่นนำหนทาง
ฯลฯ
13 มีนาคม 2549 07:21 น.
ปักษาวายุ
-:สุดปลายฟ้า:-
-:ตะวันคล้อยเคลื่อนจับทับทิวไม้:-
แสงรำไรนุ่มนวลชวนไหลหลง
สายลมผิวผ่านพัดยามอัสดง
เย็นเยียบลงแผ่วผ่านซ่านกายา
-:เหม่อมองฟ้างามวับประดับไว้:-
เมฆน้อยใหญ่ลอยเลื่อนเกลื่อนเวหา
หมู่วิหคผกผินบินผ่านตา
ไยตัวเราเอกาอยู่เดียวดาย
-:มองทุ่งหญ้าเอนไหวด้วยลมพัด:-
ปลิวสะบัดแกว่งไกวไร้จุดหมาย
คิดคำนึงถึงคนเคยเคียงกาย
ณ สุดปลายขอบฟ้าอันพร่าเลือน
-:แสงสุดท้ายใกล้ดับลับทิวทุ่ง:-
จิตคอยมุ่งคิดหวังดังว่าเหมือน
เสียงบางคนก้องกล่าวราวย้ำเตือน
แม้สุดฟ้ามิลางเลือนรักสองเรา
-:ปักษาวายุ:-
11 มีนาคม 2549 20:18 น.
ปักษาวายุ
-:เดียวดาย:-
o รักเอยมิเคยห่าง o
สละร้างเถลไหล
บัดนี้ซิจากไกล
ผลิจะไม่ระลึกคราว
o เงียบงันและหวั่นไหว o
หฤทัยยะเยือกหนาว
กายสั่นสะเทือนร้าว
อุระผ่าวผะแผ่วลม
o ใจหายระรวยริน o
จิตะสิ้นสะอื้นขม
เดียวดายมลายจม
ดุจะตรมมิวางวาย
-o ปักษาวายุ o-
10 มีนาคม 2549 01:00 น.
ปักษาวายุ
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
ครั้งวันวานผ่านเลยเคยพ่ายแพ้
สิ้นทางแก้กดเก็บเจ็บหนักหนา
หมดอาลัยใจเหี่ยวแห้งแล้งชีวา
ภาวนาคนไหนใครช่วยที
เจ็บมานานป่านนี้จึงนึกรู้
ตริตรองดูรู้แจ้งแห่งวิถี
ใครไหนเล่าช่วยเราได้คงไม่มี
หากใจนี้ยังกางกั้นคั่นตัวเอง
จึงเปิดตากล้าดูสู้สำนึก
แม้ใจลึกร้อนรนปนโหวงเหวง
แต่ผ่านแล้วแถวทางเคยกลัวเกรง
แค่นี้เองบอกไปใจของเรา
ถึงวันนี้มีเพื่อนเตือนสติย้ำ
ช่วยจุนค้ำประคองคล้องหลักเสา
ผ่อนทุกข์หนักนักหนามาเป็นเบา
ดั่งแดดเช้าส่องทางย่างอรุณ
จากนี้ไปจะพร้อมไม่ยอมแพ้
จิตแน่วแน่เพราะเพื่อนเตือนเกื้อหนุน
ทุกคำปลอบที่มอบให้ใจเจือจุน
โปรดรับคำขอบคุณจากดวงใจ
ขอสัญญาวาจารับนับจากนี้
จะไม่มีน้ำตาพาหวั่นไหว
ไม่ยอมท้อย่อหวั่นปัญหาใด
จักเติบโตต่อไปไม่กลัวเกรง
7 มีนาคม 2549 01:45 น.
ปักษาวายุ
... ... ...
คืนเดือนลับดับฤดีที่อ้างว้าง
ดาวกระจ่างพร่างพรายกลายสิ้นสูญ
เมฆมืดดำย้ำคิดจิตอาดูร
ทวีคูณถมคับทับอุรา
รักเลือนลางร้างร้าวหนาวในทรวง
น้ำตาร่วงหน่วงใจไห้ห่วงหา
หวิววาบอกหมกไหม้รักไกลตา
ดั่งชีวาวอดวายสลายลง
สะอื้นอึกตรึกตรมจมจ่อมใจ
ดวงหทัยแห้งเหือดเลือดเป็นผง
มลายสิ้นวิ่นขาดอากาศปลง
ดิ่งดับลงดาวดิ้นสิ้นดวงแด
ระรึกย้ำคำรักฟูมฟักมา
กลับไร้ค่าหาไม่ใครแยแส
เธอที่รักหักใจไม่เหลียวแล
ยอมพ่ายแพ้แผลรักจักจำนน
นั่งมองฟ้าคราคืนนี้มีเพียงเรา
เงียบงันเหงาเฝ้าหาทุกแห่งหน
หวังเพียงนิดคิดพร่ำเพ้อเจอบางคน
น้ำใสใสไหลท้นล้นดวงตา
หน้าส่วนตัว
1013
