รัก?..

ผู้หญิงช่างฝัน

ถามตัวเองตลอดมาถามว่ารัก?..
ก็อึกอักไม่แน่ใจในรู้สึก
เหมือนแหวกว่ายหลงไปในน้ำลึก
ความรู้สึกคล้ายหาฝั่งยังไม่เจอ

นึกทบทวนเหตุการณ์ดาลอดีต
กับรอยกรีดรอยบาดครั้งพลาดเผลอ
มักเจอสิ่งที่ใครเขาไม่เจอ
สัมผัสเพียงภาพละเมอและมายา

บนหนทางแห่งรักอันขวักไขว่
ย่อมมีผู้ปราชัยในปรารถนา
หากความหวังฉีกขาดปราศราคา
มิวายต้องรินน้ำตามาสังเวย

แต่ก็ตอบไม่ได้ว่าไม่รัก
มันยากเย็นยิ่งนักจักเฉลย
ได้โอบกอดไมตรีอุ่นจนคุ้นเคย
จนงอกเงยเป็นความงามท่ามคืนวัน

เหมือนกระแสลมพรมไล้ให้เย็นฉ่ำ
เหมือนฝนพรำลงมาคราแล้งฝัน
เหมือนอวลอุ่นไอแห่งแสงตะวัน
ที่สร้างวันเวลาให้ไสวสว่าง

สุดท้ายไร้วิถีที่จะตอบ
จึงตีกรอบเอาไว้ในความว่าง
อิสระ  ล่องลอย และปล่อยวาง
กับรู้สึกที่แตกต่างในบางที..