24 กันยายน 2552 12:34 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ได้ยินเสียงบทเพลงบรรเลงแว่ว
เมื่อฟังแล้วต้องครวญคิดพินิจว่า
ที่เขาบอก เล่าให้รู้ เรื่องปูนา
หมายความว่าอย่างไรใคร่สังวรณ์
เขาหยิบคำโบราณท่านเคยกล่าว
ใช้เรื่องราวของปูเป็นครูสอน
ผ่านบทเพลงบ้างผ่านนิทานกลอน
เนื้อหาซ่อนอะไรไว้ในปูนา..
ดูให้ดีนะลูกนะแม่จะสอน
ดูแม่ก่อนเดินอย่างไรให้สง่า
เห็นลูกเดินแล้วอ่อนใจให้ระอา
ไยเดินเซไปมาเหมือนขาเก
แม่พร่ำบ่นสอนสั่งด้วยหวังว่า
เจ้าลูกยาเยื้องย่างได้ไม่ไฉเฉ
ขณะแม่ผู้สอนสั่งยังเกเร
เดินซัดเซโซไปไม่ตรงทาง
มองตัวเองสักทีดีกว่าไหม
ก่อนจะให้ใครเห็นเป็นแบบอย่าง
ก่อนเที่ยวพูดเพ้อพร่ำชี้นำทาง
ทุกก้าวย่างเราผ่องแผ้วแล้วหรือยัง
14 กันยายน 2552 09:06 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฟ้าเศร้า ดาวหม่น
ตอกย้ำใจคนช่างเหงา
ราตรีหม่นมืดยืดยาว
ซ้ำรอยลึกร้าวในอารมณ์
ท่ามจันทร์สลัว..
ความมืดโรยตัวด้วยทุกข์ขม
น้ำค้างยามดึกบาดคม
ร่วมกันทับถมคนเดียวดาย
พลิ้วพรม ลมเย็น
แปรเปลี่ยนเป็นหนาวโหดร้าย
กระทบม่านน้ำตาพร่าพราย
เจ็บปวด.. แพ้พ่าย.. ลำพัง
2 กันยายน 2552 11:36 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ก็แค่เพียงคำมั่นในวันเก่า
จะยึดเอามารำพึงคะนึงฝัน
เสียดายสิ่งที่ผ่านไปทำไมกัน
คำพูดนั้นก็คงคล้ายกับสายลม
พัดผ่านพรมห่มไล้ให้เย็นชื่น
ให้หลงรื่นเริงอุราว่าสุขสม
สร้างรู้สึกหวานไหวในอารมณ์
แล้วพัดพรมพลิกลิ้นสิ้นเยื่อใย
สัญญาจักเคียงอยู่ไม่รู้ร้าง
ขอน้องนางจำมั่นอย่าหวั่นไหว
ยินถ้อยคำทำนองนี้แสนดีใจ
แค่เพียงได้ฟังคำก็ฉ่ำชื้น
แต่ถึงบทสุดท้ายนิยายรัก
ต้องมาหักอารมณ์อย่างขมขื่น
เมื่อถ้อยคำเคยอุ่นอวลไม่หวนคืน
มันกร่อนกลืนระบัดหาย... เหมือนสายลม
...
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1491
