คนขี้ลืม

ผู้หญิงช่างฝัน

ฉันมันคนลืมง่ายให้ตายเถิด
สิ่งที่เกิดมันก็ผ่านมานานแล้ว
จะมานั่งจดจำไว้ทำแมว?
เรื่องมันแล้วก็แล้วไปอย่าได้แคร์

ถามทำไมฆ่าตัดตอนเมื่อก่อนนั้น
สมองฉันเลือนลางกลางกระแส
เจอคำฮิตบิดเบือนเริ่มเชือนแช
จำได้แต่เขาเอา ไข่.. ชั่งกิโล

ถามเรื่อง ยุทธ ตู้เย็น ไม่เป็นเรื่อง
ฉันชักเริ่มขัดเคืองมีน้ำโห
อย่าเอาเรื่องเก่ามาพาลพาโล
แล้ว ไข่..ชั่งกิโล นโยบายใคร?

เรื่อง เผาบ้านเผาเมือง อีกเรื่องย้ำ
จะพูดพร่ำอื้ออึงกันถึงไหน
สูญเสียศาลากลางก็สร้างใหม่
เรื่องไม่ใหญ่เท่า ไข่ สมัยนี้

ยังถามอีก สลายม็อบพันธมิตร
จะมาคิดสงสัยอะไรนี่
คนเจ็บตายล้วนผ่านมานานปี
จำแต่เรื่องกระชับพื้นที่ แค่นั้นพอ

สงกรานต์เคยผ่านมา เมษาเดือด
ก็แค่ศิลปะเลือดเท่านั้นหนอ
เผายาง ขวางถนน จราจลก่อ
แค่สานต่อ ประชาธิปไตย ของไทยเรา

เก้าสิบเอ็ดชีวิต สิติดปาก
เป็นคำที่เขาฝากมายั่วเย้า
ปลุกกระแสปั่นอารมณ์ปูพรมเอา
ไม่ต้องเผาด้วยไฟก็ไหม้ลาม

บอกแล้วฉันมันลืมง่ายให้ตายเถิด
อย่ามาเปิดประเด็นเน้นคำถาม
ฉันเป็นคนซื่อ(บื้อ)ซื่ออย่าถือความ
วันที่สามจะเลือกใคร.. ยังไม่รู้


ข้อความฝากถึง เราทำอะไรเพื่อแผ่นดินอันเป็นที่รักแล้วหรือยัง