29 พฤศจิกายน 2550 11:30 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
แ ม่ น้ำ อั น เ วิ้ ง ว้ า ง
เ จ้ า เ ค ว้ ง ค ว้ า ง อ ย่ า ง ข้ า ไ ห ม
ไ ห ล เ อื่ อ ย เ ห มื อ น หั ว ใ จ
ค ร า ว สิ้ น ไ ร้ ซึ่ ง เ รี่ ย ว แ ร ง
เ ค ย ไ ห ม ที่ ท้ อ แ ท้
ที่ อ่ อ น แ อ ไ ม่ เ ข้ ม แ ข็ ง
เ ห นื่ อ ย ล้ า ฤ า ก ล้ า แ ก ร่ ง
ย า ม ซั ด แ ห ล่ ง แ ก่ ง หิ น ค ม
ส่ ว น ข้ า ใ น ย า ม นี้
ท้ อ เ ต็ ม ที มิ อ า จ ข่ ม
แ ร ง รุ ก แ ห่ ง ทุ ก ข์ ต ร ม
ก ร ะ ห น่ำ ถ ม จ ม วั ง ว น
ป ล่ อ ย ใ จ กั บ ส า ย น้ำ
ล อ ย ล่ อ ง ต า ม ก ร ะ แ ส ช ล
ห วั ง น้ำ ดั บ ทุ ก ข์ ท น
ดั บ ร้ อ น ร น ที่ เ ก า ะ กิ น
วั น ห นึ่ ง ค ง ถึ ง ฝั่ ง
แ ม้ ค ว า ม ห วั ง ร ว ย ร ะ ริ น
ชุ บ ฟื้ น คื น ชี วิ น
ก่ อ น ด่ า ว ดิ้ น ดั บ สิ้ น ใ จ..
- ๑๓ มิถุนายน ๒๕๔๘ -
26 พฤศจิกายน 2550 10:44 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
นกแปลกหน้าบินหลงฟ้ามาซบร่าง
หนาวเหน็บดังดวงจิตมีพิษไข้
อีกบาดแผลเนื้อตัวกับหัวใจ
บินโซซัดโซเซไปเพราะไร้รัง
อยากโผบินคืนถิ่นอิงอุ่นไอ
ขอเพียงใครใส่ใจให้ความหวัง
เพียงโอบอุ้มคุ้มครองท่ามภวังค์
ลบอดีตความหลังฝังรอยลึก
พายุอดีตกรีดใจให้ครวญคร่ำ
สองปีกช้ำร่ำไห้ในคืนดึก
หวาดผวาหลงทางกลางป่าลึก
อกระทึกสั่นไหวไร้แรงบิน
- ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘ -
24 พฤศจิกายน 2550 09:40 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
หอบหัวใจบอบช้ำมาร่ำไห้
กับผืนทรายฟองคลื่นในคืนเหงา
ราตรีหม่นร้างเดือนเสมือนเรา
โอบกอดเงาเดียวดายกลางสายลม
หวังความแรงของเกลียวคลื่นมากลืนกลบ
มาช่วยลบรอยสะอื้นอันขื่นขม
สาดซัดเสียงครวญคร่ำร่ำระงม
ให้ดิ่งจมถมทับกับทะเล
คลื่นน้ำตาถาโถมโหมกระหน่ำ
หลั่งรดความชอกช้ำและว้าเหว่
สิ่งที่เคยหวังวาดคาดคะเน
ถูกซัดเซล้มหายจนใจพัง
ทะเลจ๋าอกข้าสั่นสะท้านนัก
คิดถึงรักอุ่นล้นแต่หนหลัง
ลมเย็นเยียบพัดพามากี่ครั้ง
กายหนาวยังไม่เท่าหนาวหัวใจ
- ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๔๘ -
22 พฤศจิกายน 2550 15:06 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
โอ้พระจันทร์คืนเพ็ญเจ้าเด่นฟ้า
เปล่งประกายเจิดจ้าภิรมย์สม
สุกสกาวเย้ายวนชวนชิดชม
เสน่ห์พรมร้อนแรงแสงสีนวล
พี่เคยชี้ชวนนวลน้องประคองรัก
จุมพิตพักตร์ผ่องพรรณอันหอมหวน
กรุ่นกลิ่นกายเจ้านั้นยังรัญจวน
แม่เนื้อนวลพี่อิงแอบแนบนงเยาว์
ยามนี้มีเพียงจันทร์กระจ่างฟ้า
ทอดกายาอวบอิ่มลิ้มความเหงา
สีเหลืองงามผ่องผุดฉุดใจเรา
คลายหม่นเศร้าคิดถึงนางกลางค่ำคืน
รัตติกาลผ่านมาว้าเหว่นัก
เฝ้าคำนึงถึงนงลักษณ์มิอาจฝืน
กาลเวลาผ่านไปไม่หวนคืน
กลั้นสะอื้นชมจันทร์ฝันถึงนาง
- ๙ มีนาคม ๒๕๔๘ -
21 พฤศจิกายน 2550 09:58 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เสียงเพลงแผ่วแว่วมาค่ำคราหนึ่ง
ฟังหวานซึ้งนุ่มนวลชวนใจฝัน
จึงเรียงร้อยถ้อยรักฝากแสงจันทร์
พร่ำรำพันด้วยดวงจิตคิดถึงคุณ
ทุกรู้สึกล้นหลากขอฝากฟ้า
กับจันทราดวงสวยช่วยเกื้อหนุน
นำไอรักผ่านผสมลมละมุน
โอบกอดคุณแทนร่างคนห่างไกล
ในคืนดึกเยียบเย็นเฉกเช่นนี้
คุณคนดี อ้างว้างบ้างหรือไม่
อีกฝั่งฟ้าให้รันทดแทบหมดใจ
อยากมีคุณเคียงใกล้.. แต่ไม่มี
วอนดวงจันทร์สานต่อความคิดถึง
จากใจหนึ่งซึ่งมั่นคงอยู่ตรงนี้
แม้ทุกความเป็นไปไม่อาจมี
ก็ยังดีที่หัวใจ.. ได้รักคุณ..
- ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ -
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1250
