19 พฤศจิกายน 2550 13:39 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฉันน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิต
ถูกลิขิตขีดใจให้ไร้ค่า
มีเพียงเพื่อนเป็นสีร้าวของน้ำตา
ไม่มีค่าใดใดให้ผูกพัน
ไขว่คว้าหาเศษเลยความอบอุ่น
ไว้ห่อหุ้มในคืนวันอันหนาวร้าย
ซับน้ำตาที่ท่วมท้นล้นหัวใจ
แต่สุดท้ายคือผ่านไปในเส้นทาง
...
เหมือนทุกครั้งทุกคนที่พ้นผ่าน
ทิ้งเพียงรอยร้าวรานความหวานไหว
- บาดแผล- - ริ้วรอย- - ฝันร้าย -
เฝ้าทุบตี เฆี่ยนใจให้ยับเยิน
...
กอบเก็บชิ้นส่วนใจที่ไร้ค่า
รินน้ำตารดลงในหัวใจฉัน
คนไร้ค่าที่ตามหาความผูกพัน
มีเพียงฝันที่มืดบอดตลอดกาล...
- ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘ -
16 พฤศจิกายน 2550 13:15 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฉันเหมือนมวลหมู่ไม้ในหน้าแล้ง
ที่เหลืองแห้งกรอบท้อรอร่วงหล่น
เศร้าสล้างกลางคืนวันอันมืดมน
ไร้ซึ่งหนทางที่จะคลี่คลาย
กิ่งก้านใบแห้งผากตากลมร้อน
ระโหยอ่อนนอนแผ่ยอมแพ้พ่าย
อยากปลิดขั้วทิ้งร่างก่อนวางวาย
แต่ทำได้เพียงทนท้อรอเวลา
เปรียบไม้แล้งโรยราในป่ากว้าง
ถูกทิ้งร้างกลางดงพงพฤกษา
สิ้นหนทางชอุ่มฟื้นคืนวิญญา
ไร้คุณค่ามีชีวิตเพื่อปลิดใบ
ฉันเหมือนมวลหมู่ไม้ใบเหลืองร้าว
มาถึงคราวร่วงหลุดเกินฉุดไว้
ละลิ่วสู่ดินแดนอันแสนไกล
ด้วยหมดใจฝืนฝ่าชะตากรรม
- ๒๗ กันยายน ๒๕๔๘ -
15 พฤศจิกายน 2550 10:12 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
คุณคือจันทร์สวยสว่างกลางท้องฟ้า
คือดาราส่องทางกลางคืนขม
คือแสงแห่งความหวังที่พร่างพรม
คือสายลมพลิ้วนุ่มลุ่มละไม
คุณคือดงดอกไม้ริมสายน้ำ
ระบัดตามลมโชยโบกโบยไหว
ส่งสีสดงดงามท่ามกลางไพร
ให้แจ่มใสรื่นตาน่าพักเอน
คือความนุ่มนวลของละอองฝน
ที่พรำหล่นทับทาบภาพที่เห็น
เปลือกนอกแข็งแฝงอ่อนที่ซ่อนเร้น
อ่อนโยนเป็นแต่เก็บงำเพื่ออำพราง
คุณคือผืนหญ้าอ่อนไว้นอนหนุน
ให้อบอุ่นในคืนวันอันหมองหมาง
ซับน้ำตาประโลมปลอบใจบอบบาง
ดับอ้างว้างด้วยดวงใจมิตรไมตรี
หัวใจคุณสวยงามยามสัมผัส
ไม่จำกัดอยู่แค่ใครรอบกายนี้
ได้พบคุณบนโลกคือโชคดี
เพราะคุณคือคนนี้...ที่งดงาม...
. . เ พ ร า ะ คุ ณ เ ป็ น ค น ดี ที่ ง ด ง า ม . .
* เ พื่ อ น ที่ ดี ที่ สุ ด *
K A T แคทลียา อิงลิช
ฉันรู้ดี มันยากเย็นสักแค่ไหน
จะหาใคร มาเข้าใจกันสักคน
เช็ดน้ำตา โดยไม่เคยถามเหตุผล
และคอยยืนเคียงข้างฉัน
ในชีวิตของบางคน ต้องอยู่อย่างเหงาใจ
ไขว่คว้าซักเท่าใดก็ไม่เจอ
แต่ว่าฉันนั้นโชคดี ที่ได้เกิดมาพบเธอ
เ ธ อ เ ธ อ คื อ ค น นี้ . . . .
อยากขอบคุณที่ได้อยู่เคียงข้างฉัน
ให้ฉันได้ผ่านคืนวันที่ดี
อยากบอกเธอว่าหนึ่งเดียวในโลกนี้
เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
ในล้านคน เพียงหนึ่งคนที่ฉันขอ
ก็มากพอให้อบอุ่นในหัวใจ
เพียงผู้เดียว คอยจับมือของฉันไว้
เป็นกำลังใจให้ฉัน.....
...
ใ น ชี วิ ต ข อ ง บ า ง ค น
ต้ อ ง อ ยู่ อ ย่ า ง เ ห ง า ใ จ
ไ ข ว่ ค ว้ า ซั ก เ ท่ า ใ ด ก็ ไ ม่ เ จ อ
แ ต่ ว่ า ฉั น นั้ น โ ช ค ดี ที่ ไ ด้ เ กิ ด ม า พ บ เ ธ อ
เ ธ อ เ ธ อ คื อ ค น นี้ . . . .
อ ย า ก ข อ บ คุ ณ ที่ ไ ด้ อ ยู่ เ คี ย ง ข้ า ง ฉั น
ใ ห้ ฉั น ไ ด้ ผ่ า น คื น วั น ที่ ดี
อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ ว่ า ห นึ่ ง เ ดี ย ว ใ น โ ล ก นี้
เ ธ อ คื อ เ พื่ อ น ที่ ดี ที่ สุ ด ข อ ง ฉั น . . .
- ๒๕ มิถุนายน ๒๕๔๘ -
12 พฤศจิกายน 2550 09:10 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ห่วงใย..
แม้จะรู้ว่าเป็นอะไรที่ไร้ค่า
แม้ไม่เคยเห็นแววซาบซึ้งในดวงตา
แม้ไม่ใช่สิ่งที่ปรารถนาสำหรับคุณ
แต่ความห่วงใย..
ที่เก็บซ่อนอยู่ภายในยังคุกรุ่น
ทุกยามเมื่อความเศร้ารุมเร้าคุณ
หัวใจจึงว้าวุ่นเกินปล่อยวาง
อาทร...
ต่อทุกห้วงร้าวรอนแม้ไกลห่าง
ขอความทุกข์รุกเร้าจงเบาบาง
ที่ส่งมาเคียงข้าง.. นั่น.. กำลังใจ...
คำว่า.. อาทร..
ให้ความรู้สึกละมุนอ่อนคุณว่าไหม
แทนรู้สึกจากฟากฝั่งทะเลไกล
มามอบในวันฟ้าหม่น...คนทอดาว...
... ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙...
9 พฤศจิกายน 2550 16:38 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
มีนิทานเรื่องหนึ่ง..
ซึ้งซึ้ง.. เก็บไว้ให้คุณอ่าน
หากคุณอยากฟังนิทาน..
หยิบยื่นไมตรีผ่าน.. ผมจะอ่านให้คุณฟัง
หวิวหวั่น.. สั่นไหว..
หัวใจดั่งต้องมนต์ขลัง
เสี้ยวหนึ่งละล้าละลัง
แต่ก็.. อยากฟังนิทาน
จากเรื่องเล่าร้อยเรียง
ผ่านน้ำเสียงสดับขับขาน
เวลาผ่านไป.. แม้ไม่นาน
ทอสานถักเส้นเป็นสายใย
จะเป็นเพราะวาสนา..
ดั่งคำคุณว่าครานั้นไหม
เมื่ออยู่คนละฝั่งฟ้าไกล
เหตุไฉนจึงได้พบพา..
และเพราะ.. ห่างไกล
ได้แต่สมมุติคุณเป็นเส้นขอบฟ้า
ตัวเองเป็นเส้นขอบน้ำไกลสุดตา
เมื่อมองดูประหนึ่งว่าใกล้ชิดกัน
บางทีชัดเจน
บางครั้งเห็นลางเลือนเหมือนฝัน
มีบ้าง.. นึกสงสัยในสัมพันธ์
ระหว่างเรา ผูกพัน หรือ คุ้นชิน
สำคัญไฉน..
ตราบที่ความจริงใจยังไม่สิ้น
เสรีแห่งมิตรภาพที่โบยบิน
ยังกรุ่นกลิ่นรินรื่นให้ชื่นบาน
จากวันนั้นถึงวันนี้..
สองสามขวบปีที่ล่วงผ่าน
หากมองย้อนกลับไปคล้ายเนิ่นนาน
แต่ไม่เคยแม้สักวัน..จะปล่อยผ่านรู้สึกดี
เก็บใส่กล่องความทรงจำ..
เก็บทุกคำ ทุกห่วงใย ไว้ที่นี่
ทุกรู้สึก ทุกอบอุ่น แห่งไมตรี
ถนอมไว้ในกล่องนี้ ตลอดไป
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1705
