10 มิถุนายน 2548 21:58 น.
ผู้เฒ่า
อันคนเรา อาบน้ำ ทุกค่ำเช้า
จะต้องเอา ก้อนสบู่ เข้าถูร่าง
แล้วขัดถู คราบเปื้อน ให้เลือนลาง
เอาน้ำล้าง สบู่ออก ที่ฟอกมา
บ้างก็เลือก สบู่หอม ถนอมผิว
รักษาริ้ว รอยย่น บนใบหน้า
บ้างก็ใส่ น้ำนม ผสมยา
หวังรักษา ผิวพรรณ ฟอกกันไป
บ้างก็เชื่อ ของนอก เขาหลอกล่อ
ซื้อยี่ห้อ ถูทุกวัน ทันสมัย
บ้างนิยม ทดลอง แบบของไทย
สมุนไพร ใส่ทำ ตามตำรา
โฆษณา ว่าดี ไม่มีเสีย
ใครเขาเชียร์ ของดี วิ่งรี่หา
ฟอกจนผิว ผุดผาด สะอาดตา
มิรู้ว่า สะอาดไป ถึงไหนกัน
ชำระล้าง ภายนอก แล้วบอกสวย
ก็เห็นด้วย สวยงาม ตามที่ฝัน
แต่ภายใน ใครเล่า จะเท่าทัน
ยังปล่อยมัน สกปรก รกรุงรัง
จะล้างจิต ฟอกใจ ให้กระจ่าง
คงต้องสร้าง สบู่ใหม่ เอาให้ขลัง
ผสมสูตร ธรรมะ เป็นพลัง
ตั้งจิตหวัง สร้างทำ แต่กรรมดี
แล้วถูฟอก จนสิ้น อายุขัย
รักษาใจ พ้นกิเลส เหตุบัดสี
โลภโกรธหลง ฟอกให้บ่อย อย่าปล่อยมี
เมื่อถึงที่.สุขได้ แม้นตายเอย.@
9 มิถุนายน 2548 12:42 น.
ผู้เฒ่า
กิจวัตร ทั้งผอง ของมนุษย์
เมื่อสิ้นสุด หยุดลง ปลงสังขาร
จะเหลือแต่ เพียงชื่อ ให้ลือนาน
ผลประจาน ตามสั่ง ของสังคม
ผลของกรรม บัดสี สิ่งที่ชั่ว
เมื่อเกลือกกลั้ว เปะปะ ก็สะสม
หรือความดี มีค่า น่านิยม
ถ้าชื่นชม งมทำ ได้กรรมดี
ธรรมชาติ ของคน อยู่บนโลก
ล้วนสุขโศก งอกงาม ตามวิถี
ทำสิ่งใด ผลกระชั้น เกิดทันที
มิอาจหนี สิ่งใด จากใจเลย
เหมือนปลูกถั่ว ฝันย้อน จะซ่อนเร้น
ก็ยังเห็น เป็นถั่ว อย่ากลัวเผย
เวลาผ่าน ผลยัง เป็นดั่งเคย
มันเฉลย ความจริง ทุกสิ่งคง
กิจวัตร ทั้งผอง ของมนุษย์
รู้จักหยุด แยกแยะ อย่าลุ่มหลง
อันความโกรธ โลภ-รัก รู้จักปลง
อย่าพะวง หลงใหล ทำใจเทอญ...@
เพื่อนเป็นเจ้าอาวาส อยู่ในเขตชนบท..
บอกให้เขียนกลอน..จะเอาไปติดข้างฝาวัด..
ค้นแล้วค้นอีก.ก็มีไม่กี่เรื่อง..เลยต้องเขียนใหม่อีก..
เอามาลงทักทายมิตรสหายซะก่อน..
กำลังคิดๆอยู่ ว่าจะหาเอาแถวบ้านกลอนนี่แหละ..
ขโมยของใครไป จับได้ อย่าถึงกับ ประหารชีวิตกันนะ
30 พฤษภาคม 2548 20:05 น.
ผู้เฒ่า
สถานะภาพหุ่นยนต์.เพศชาย
ชื่อโง่งม.0001
รหัส.ครับผม
ภารกิจยุติชั่วคราว.ซ่อมแซม
ราคาไม่มี
ส่วนสึกหรอ.ทั้งตัวและหัวใจ..
เพราะฉันเป็น..หุ่นยนต์.ที่คนสร้าง
ทุกทุกอย่าง..จดจำ.แต่คำสั่ง
ทีท่าแค่..คำนับ.คอยรับฟัง
ชอบหรือชัง..ปฏิบัติ.มิขัดใจ
โปรมแกรมวาง..คำรับ.แค่.ครับผม
มันจะขม..จะขื่น.ต้องขืนไหว
จะถูกผิด..มองเห็น.ต้องเป็นไป
ตามกลไก..ที่วาง.เธอสร้างมา
หัวใจฉัน..เล็กเล็ก.เป็นเหล็กเก่า
ที่เธอเอา..เข้าใส่.แต่ไร้ค่า
สนิมเกาะ..รันทด.หมดราคา
รอเวลา..ผุกร่อน.ถึงตอนพัง
เลือด-เนื้อฉัน..ก็ไม่.เหมือนใครเขา
มันโง่เง่า..ชาชิน.ความสิ้นหวัง
มิอาจร้อง..บอกไป.ให้ใครฟัง
ซ่อนภวังค์..เจ็บจนคุ้น.แค่หุ่นยนต์
ลมหายใจ..อ่อนอ่อน.ทุกตอนเจ็บ
ฉันก็เก็บ..เมื่อเธอให้.ซึ้งในผล
เป็นเพียงหุ่น..ตลอดศก.ไม่วกวน
มิคล้ายคน..ไหลลื่น.ทุกคืนวัน
ฉันเป็นเพียง..หุ่นยนต์.ที่คนสร้าง
โปรแกรมวาง..ตามถนัด.จะจัดสรร
ถูกใจเธอ..ผ่องแผ้ว.ก็แล้วกัน
ส่วนตัวฉัน..เหล็กเก่าเก่า.นะเจ้านาย
แต่ยังมี..อีกเช่นกัน.ที่ฉันขอ
โปรดช่วยต่อ..รสชาติ.ที่ขาดหาย
ใส่โปรแกรม..น้ำตา.ลูกผู้ชาย
เพื่อระบาย..ความรันทด.ที่กดดัน
เผื่อสองตา..ของฉัน.มันสะอาด
เห็นโอกาส..แนวทาง.จะสร้างฝัน
น้ำตาหุ่น..โง่เขลา.มิเท่าทัน
อย่าลืมกัน..ช่วยแถม.โปรแกรม.น้ำตา..@
25 พฤษภาคม 2548 15:07 น.
ผู้เฒ่า
สมัยก่อนวัยสะรุ่น..เราได้ยินคนเรียกบ่อยๆว่า..ไอ้เด็กบ้า..อาจจะเป็นความห่าม.
ในบางเรื่องของเรา..ที่ผู้ใหญ่เห็นประหลาด จึงได้เรียกเช่นนั้น..
เติบโตขึ้นมา..ในวัยฉกรรจ์ก็ได้คำว่า..คนบ้า..อีตาบ้าตามมาอีก
จนคลุกคลีกับคนมากๆเข้า.มีอายุมากเข้า.เพื่อนสนิทบางคน ก็มักเรียกว่า..ไอ้บ้า..
คำว่า.บ้า.. จึงมักอยู่ไม่ห่างจากเราเท่าไหร่..จนถึงวัยชรานี้..
เรามีความสงสัย ในการเป็นคนบ้าอยู่มากฉะนั้นบ่อยครั้ง..ที่เวลาเราพบคนบ้า..
เราจะต้องเข้าไปพิจารณาให้ใกล้ๆ.อยากคุยกับเขา..จับมือ จับตัวเขา..
และก็บางครั้ง..ที่เวลาเราเข้าไปคุยด้วย..เขาจะเดินหนี..และหันมาตวาดเราว่า..
ไอ้บ้าเมื่อบางครั้งมีคนอยู่ในละแวกนั้นด้วย..เราจึงสงสัยจัง..
ระหว่างคนบ้าที่เห็นจริงๆ..กับคนที่ดูเหมือนไม่บ้าแต่โดนเรียก ไอ้บ้า
ใครหว่ามันบ้ากันแน่
แต่สิ่งหนึ่งที่เรารับรุ้ได้..คนบ้าเขามีความสุขในโลกของเขา
ซึ่งคนอย่างเรา..ก็ยากที่จะเสาะหาความสุขเช่นเขาได้.
ในห้วงความคิด เราจึงอยากจะบอกว่าเรารักคนบ้าทุกคน..
คนบ้า
โลกมันแบน แกนมันเอียง นั่งเถียงฟ้า
ส่งเสียงฮา บางครั้ง ก็นั่งเฉย
คุยกับหมา ด่าวุ่น เหมือนคุ้นเคย
บางคราเอ่ย เสียงแผ่ว แนวรำพัน
นั่งทำปาก บ่นอุบ ขมุบขมิบ
เสียงกระซิบ เหมือนล่วง สู่ห้วงฝัน
เสื้อผ้าขาด รูใหญ่ใหญ่ ก็ใส่มัน
เวลาคัน เกาที เห็นขี้ไคล
หนวดเครายาว ครึ้มหน้า เหมือนป่าปรก
ผมก็รก รุงรัง คลุมหลังไหล่
กลิ่นสาบร่าง โชยว่อน ขจรไกล
มิว่าใคร เดินเฉียด รังเกียจมอง
สกปรก ทั้งตัว แต่หัวว่าง
สิ่งตกค้าง เคลื่อนไหว ในสมอง
คงสูญสิ้น ยากจับ ประคับประคอง
ตอบสนอง เรื่องราว อย่างเท่าทัน
แม้นใครมอง ชอบกล นั่นคนบ้า
ไม่มีค่า น่าเกลียด คิดเดียดฉันท์
แต่ต่างเกิด ร่วมโลก ใบเดียวกัน
ความสำคัญ ฤาต่าง ระหว่างคน
บนโลกที่ ถูกสร้าง ให้ว่างเปล่า
มองเห็นเขา เพียงเปลือก กระเสือกกระสน
แต่ในจิต มิหมองมัว ตามตัวตน
ขาดเวทย์มนต์ กลเล่ห์ เสน่ห์อุบาย
ต่างจากคน ปรกติ จะริเรื่อง
คิดฟุ้งเฟื่อง เรื่องจับ ขยับขยาย
สร้างความฝัน ชื่นชม แล้วงมงาย
ผูกนิยาย ฝันเล่น เด่นลออ
เป็นปัญหา ความคิด ชีวิตมนุษย์
ควรรู้หยุด ยั้งคิด สักนิดหนอ
ว่างเปล่าแบบ คนบ้า สักคราพอ
ฤาบ้าบอ จริงแท้ ก็แต่ตน
อันคำคน ธรรมดา หรือบ้านั้น
มักคิดกัน ต่างความหมาย อยู่หลายหน
อยู่ที่มุม ต่างมอง สนองคน
และเกิดผล ก่ายกอง สนองมา
บทสรุป คนบ้า ใครว่าเห็น
มันซ่อนเร้น ส่วนลึก ยากศึกษา
เพราะเขามี ความสุข ทุกเวลา
ภาพเบื้องหน้า ให้เราคิด อนิจจัง.@
กลอนเรื่องนี้เขียนทิ้งไว้ก่อนไปเที่ยวจ.ระยอง..มาเขียนต่อจนจบ..
แล้วก็เลยขอกล่าวถึง..วังแก้ว..สถานที่รวมพลคนช่างฝันสักนิด.
อันดับแรก..คงต้องกล่าวขอบคุณ..คุณกอกก..คนงามเมืองฮิ
ที่ให้การต้อนรับ.อย่างอบอุ่น..มากด้วยมิตรไมตรีต่อพี่น้องบ้านกลอนไทย
จากที่ดูทราบว่าเธอเหนื่อยมาก..แต่ก็เชื่อว่า เธอคงหายเหนื่อย.เมื่อสิ่งที่เธอทำ.
ได้สร้างความรู้สึกดีๆ ให้กับเพื่อนๆทุกท่าน...ขอบคุณอีกครั้งครับ.
อีกคนที่ต้องกล่าวขอบคุณไว้นะที่นี้..คือคุณ..นิด..คนงามเมืองระยองอีกท่าน
ที่ได้กรุณานำน้องๆที่บ้าน..มาช่วยเหลือด้านการจัดเก็บ ดูแลจัดล้าง.อุปกรณ์..
ในครัวหลายๆอย่าง..ภายใต้ดวงตาที่ดูเฉยๆ ดุๆ..
มีน้ำใจไมตรีที่อบอุ่นอยู่มากขอขอบคุณแทนพี่น้อง บ้านกลอนไทยด้วยครับ..
และระลึกถึง.. คุณปีกฟ้า..และสมาชิกบ้านกลอนทุกท่าน..หวังว่าคงได้มีโอกาส
พบปะสังสรรค์กันอีกขอบคุณสำหรับเสียงเพลง..ขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม..
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน..ภายใต้คำว่า..มิตรภาพ
ส่วนหนึ่งที่ได้เรารับเป็นพิเศษคือ..เราหายสงสัยแล้ว ว่าเสียงคลื่นนั้น..
มันมีเสียงอย่างไร..เพราะอะไร
ความสุขมีได้หลายแบบ..เช่นความสุขในการรับประทาน..
มาม่าคัพหนึ่งถ้วย..ตามด้วยข้าวจานใหญ่ๆ..ท่าทางการกินอย่างมีความสุข
ขอบคุณครับ คุณกานต์..ความสุขเนี่ย..มันอยู่ที่ใจเราเลือกสรรจริงๆ
มิตรภาพไม่ต้องใช้คำพูดเป็นประโยคที่เราต้องตรองไม่น้อย..
แต่เราอยากจะบอกว่า..ไม่มีทั้งคำพูด..หลังแว่นตาดำ..หรือแม้แต่..
อยู่เบื้องหลังเรา
แผ่นหลังเรา ก็สัมผัสได้ถึง มิตรภาพนั้น..ขอบคุณครับ
และคงต้องกล่าวถึง ท่านที่อาวุโสที่สุดในทริปนี้ คุณแก้วประเสริฐ
ได้รับอะไรหลายๆอย่าง มาจากท่าน..เราชอบคิด ชอบเก็บ..แอบเก็บมาหลายอย่าง
ขอบคุณกิริยา ท่วงท่า..และความสุขุมนุ่มลึกของท่าน...รักษาสุขภาพนะครับ
ขอบคุณทุกสายความห่วงใย.ที่ต่อตรงถึงวังแก้ว..สัญญาณไม่ดีครับ..(แก้ตัว)
และหัวใจของบางคนที่ฝากไปเที่ยวด้วย..กลับมาแล้วไม่คืนครับ..ต้องไถ่..
ลงเรื่องนี้แล้ว กว่าจะได้มาตอบคงอีกหลายวัน..พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า..
ขออภัยทุกท่านที่เข้ามาชมและเยี่ยมเยียนด้วย
ตัวซน..เราซื้อป๋องแป๋ง..มาฝากอันหนึ่งนะ..จะเก็บไว้ให้..ตอนเราเดินอยู่ที่ชาย..
ทะเล..เราคิดว่า..ถ้าตัวซน..ผูกหางเปียโบว์สีแดงๆ..มาวิ่งซนอยู่แถวนั้นด้วย..
คงจะสนุกดีตั้งใจเรียนล่ะ.
เสมอใจไมตรีนั้นมีมอบ
สนองตอบต่อกันสัมพันธ์เพื่อน
สมานมิตรชิดใกล้จะไม่เลือน
สนิทเยือนวังแก้วที่แล้วมา
คือสายใยความรู้สึกที่นึกคิด
งามจากจิตสู่ฝันที่หรรษา
แม้นเนิ่นนานหันเหกี่เพลา
ตรึงคำว่า..มิตรภาพ..ตราบนิรันดร์
สวัสดีครับ..ขอให้ทุกท่านมีความสุข..
13 พฤษภาคม 2548 08:33 น.
ผู้เฒ่า
แหงนหน้ามอง..ดูดาว.สกาวฟ้า
เอ่ยวาจา..ชอกช้ำ.เป็นคำถาม
ดาวเจ้าเอ๋ย..เคยให้.นัยนิยาม
แถลงความ..คำรัก.เป็นหลักมา
ช่างงดงาม..สูงค่า.กว่าทุกสิ่ง
อันความจริง..แฝงเล่ห์.เสน่หา
ที่ดาวบอก..ผันผ่าน.กาลเวลา
มิเหลือค่า..ความจริง.ทุกสิ่งลวง
หรือว่าดาว..ย้อนยอก.มาหลอกเล่น
จึงซ่อนเร้น..ดูแคลน.จากแดนสรวง
โกหกฉัน..กล่าวคำ.ให้ช้ำทรวง
หลอกเข้าบ่วง..รักล่ม.ที่งมงาย
ขอวิงวอน..กราบกราน.สงสารเถิด
จงช่วยเปิด..ปมรัก.ก่อนจักสาย
ชี้หนทาง..คำนั้น.ก่อนฉันตาย
เพราะลมหาย..ใจผ่อน.เริ่มอ่อนแรง
ความรักนั้น..คืออะไร.นัยที่ถูก
จะคิดปลูก รักใหม่ ก็หน่ายแหนง
เป็นคนเถิด คราพบ ตลบตะแลง
ดาวอย่าแกล้ง บอกส่ง ฉันหลงทาง
ฝากคำถาม ตัดพ้อ ขอคำตอบ
หวังดาวปลอบ..ชี้นำ.คำกระจ่าง
บอกฉันใหม่.รัก.หนึ่งคำ.อย่าอำพราง
ว่าโครงสร้าง.รักจริงจริง..คือสิ่งใด@
หน้าส่วนตัว
9104
