27 มกราคม 2548 22:30 น.
ผู้เฒ่า
ต้นดอกรัก บานสะพรั่ง คนทั้งโลก
แต่ดอกโศก บานอยู่ใน หัวใจฉัน
บานไสว ขมขื่น ทุกคืนวัน
ชั่วนิรันดร์ แนบแน่น ตรึงแก่นใจ
แรกผลิงาม ความรัก ประจักษ์จิต
สักเพียงนิด ยามหลง มิสงสัย
ต้นรักเอ๋ย เพลาผ่าน ที่นานไป
เหตุไฉน กลายพันธุ์ ให้ฉันตรม
เป็นต้นโศก เติบใหญ่ ณ ใจฉัน
สลายฝัน หวานกลับ สลับขม
สิ้นรอยรัก เหลือโลก โศกระทม
ขื่นอารมณ์ ถมลำเค็ญ เป็นประจำ
วันเดือนปี ผ่านมา น้ำตานั่น
รินทุกวัน รดต้นโศก ให้โชกฉ่ำ
หม่นหมองนัก รักนี้ นั้นมีกรรม
สุดชอกช้ำ ต้นโศกเอ๋ย ยากเอ่ยลา
ดอกรักหวาน บานสะพรั่ง คนทั้งโลก
และดอกโศก สำหรับฉัน เมื่อฝันหา
สิ่งสุดท้าย ถ้อยคำ ทั้งน้ำตา
เอ่ยสัญญา ลาโลก คู่โศกเอย.@
22 มกราคม 2548 11:20 น.
ผู้เฒ่า
โถแม่เสือ สาวสาว ช่างกล่าวโทษ
เจ้าคิดโกรธ สิ่งใด กับใครหรือ
อย่าดุนัก จะเฉา คนเขาลือ
ว่าเธอคือ นางมาร มิหวานเลย
อันบุรุษ ดีดี อาจมีอยู่
แต่มองดู นางมาร แล้วพาลเฉย
ขืนแม่คุณ ดุร้าย สิ้นชายเชย
หมดแล้วเอย ลำบาก ลงจากคาน
ชายข้าวเปลือก หญิงข้าวสาร โบราณบอก
ข้าวเปลือกงอก สิ่งที่เก่า นั่นข้าวสาร
ไม่อาจอยู่ สูญสลาย ไปตามกาล
เพลาผ่าน สิ้นพงษ์ ดำรงพันธุ์
จะเชือดบ้าง เฉือนให้ขาด น่าหวาดเสียว
ดุจริงเชียว แม่คุณ อย่าหุนหัน
ทำใจร้าย ชายรันทด คงหมดกัน
ตกสวรรค์ พันธุ์วิบัติ สะบั้นลง
เป็นน้ำตาล หวานสักนิด คิดสักหน่อย
ร้อยทั้งร้อย ชายชุม จะลุ่มหลง
ตีหน้ายักษ์ ข่มขู่ ดูอนงค์
ปลงเถิดปลง เหงาจนแก่ นั้นแน่นอน
มารยาหญิง ร้อยเล่มเกวียน เพียรศึกษา
เสน่หา บริหาร ตำนานสอน
พอมัดใจ ชายมั่น มิสั่นคลอน
ค่อยจับตอน ทำให้เชื่อง เป็นเรื่องเป็นราว
ยุคสมัย เปลี่ยนแปลง ต้องแกร่งกล้า
ก็ใช่ว่า ลืมโบราณ ที่ขานกล่าว
ลูกผู้หญิง มักไม่สิ้น เรื่องกลิ่นคาว
อย่าอื้อฉาว จะลำบาก เพราะปากเอย@
กลอนเรื่องนี้ เขียนตอบ คุณซอนย่า..คุณรดา และคุณชมอักษร..
เขียนไว้หลายวันแล้ว.เพิ่งมาต่อจนจบ และเอามาลง..
ตอนนี้เห็นกำลังฝ่ายสาวดุ..อ่อนลง..เราเลยต้องรีบลง..
เพื่อความปลอดภัย..แล้วหนุ่มๆแน่นๆ อย่าลืมคอยมาช่วยคนแก่ด้วย..
20 มกราคม 2548 14:11 น.
ผู้เฒ่า
ทุกคืนวันผันผ่านร้าวรานนัก
หัวใจรักว่างเปล่าไร้เจ้าของ
มิเคืองแค้นแน่นกมลขาดคนมอง
แม้นหม่นหมองคนชั่วรู้ตัวดี
ท่องเที่ยวไปวันวันพอผันผ่าน
รัตติกาลเยือนมาหมองราศี
หวังไออุ่นคนพะนอถ้าพอมี
สถานที่ของใครอภัยกัน
มิตั้งใจเสเพลซ่อนเล่ห์ร้าย
คิดทำลายหลอกคนกรรแสงศัลย์
แต่ความรักอย่ารอต่อสัมพันธ์
เพราะสิ้นฝันรักสราญเนิ่นนานมา
นี่คือฉันคงอยู่และรู้ผิด
อันมีจิตผ่องแผ้วสิเน่หา
กับกายเลอะโลกีย์ที่ร้างลา
ชลนารินอาบล้างคราบคาว
เลิกใฝ่ฝันสรรหาวิมานแก้ว
ผ่านเลยแล้วยากย้อนแม้นอนหนาว
คืนกำหนดปลดเปลื้องทุกเรื่องราว
ทุกครั้งคราวฝันชื่นคืนคืนพอ
เป็นดั่งนกในกรงหลงอาศัย
พอหลับไหลไม่จองเป็นห้องหอ
ใช่นกแก้วต้องเฝ้าพะเน้าพะนอ
ขอบินต่อห่างกรงแม้ลงทอง
เพราะขยาดขาดจิตจึงคิดพัก
เรื่องความรักเคียงอยู่เป็นคู่สอง
ละลายรักจากใจเลิกใฝ่ปอง
จงลอยล่องเลือนหายสลายไป
ฉันวันนี้..มีสุข แฝงทุกข์ซ่อน
ยามจะนอนมองหาถิ่นอาศัย
พเนจร ณ ดินแดนที่แสนไกล
ค่ำตรงไหนนอนพับ..หลับทั้งน้ำตา@
13 มกราคม 2548 13:29 น.
ผู้เฒ่า
แววระยับวับวาวบนราวฟ้า
โคมจันทราคราส่องแสงสลัว
เวิ้งนภายามมองดูหมองมัว
คะนึงกลัวดาวกระจ่างจะห่างตา
ถ้าโสมส่องแสงวาวทำดาวหม่น
ยากจะยลดาวสว่างกลางเวหา
เกลียดแสงนวลชวนฝันของจันทรา
หลอกทุกคราแม้กระต่ายยังหมายชม
รักเพียงดาวพราวพริบระยิบระยับ
มิต้อนรับแสงเดือนเยือนผสม
ถ้าแม้นสิ้นดาราไร้อารมณ์
คงระทมชมฟ้าระอาใจ
อยากเป็นฟ้าเคียงคู่อยู่กับดาว
แสงแวววาวคู่ฟ้าร่วมอาศัย
ชั่วนิรันดร์ผันผ่านนานเท่าไร
ฟ้ามีไว้เพียงดาวมิเอาเดือน
หวังดวงเดือนอ่อนแรงสิ้นแสงส่อง
ยามได้มองหม่นมัวสลัวเหมือน
รอบข้างขึ้นลับลาไม่มาเยือน
ให้ลับเลือนขอบฟ้านิรันดร์กาล@
รีบปั่นอย่างเร็ว จะได้เข้ามาทักทายกับมิตรสหาย..ไม่ต้องขัดเกลา..
ธรรมดา สมัยก่อนก็ชอบอยู่..พระจันทร์..นานๆไปคิดขึ้นมาได้
พระจันทร์น่ะมีน้อย..แล้วก็ไม่ร่วงซะที..สู้รักดาวไม่ได้..มีหลายดวง..
มีทั้งดาวตก ดาวร่วง ดาวโรย..พออาศัยให้ชื่นชมได้บ้าง..เลย..เกลียด เดือน
4 มกราคม 2548 23:27 น.
ผู้เฒ่า
อยู่ดีดีความคิดเกิดอิจฉา
เธอเดินมากับใครใกล้ใกล้ฉัน
เสียงระรื่นโอบกอดหอมแก้มกัน
หัวใจมันนินทาอิจฉาจริง
รักกับเธอทรมานมานานนัก
เพิ่งประจักษ์อดสูเรื่องผู้หญิง
บ้าที่ฝันตามแบบคิดแนบอิง
หวังพักพิงหัวใจมิไตร่ตรอง
สุดท้ายได้เพียงแค่บาดแผลช้ำ
เธอตอกย้ำภาพเล่ามีเจ้าของ
ยามเขาเดินโอบแนบแอบประคอง
น้ำตานองมองเขาสุดเศร้าใจ
อิจฉาเขาอ้อนออดเดินกอดกัน
หทัยฉันหมดสิทธิ์คิดอาศัย
หยุดฝันสิ้นลำเค็ญความเป็นไป
เธอของใครใจและตัวฉันชั่วคราว
มาคืนนี้ที่เธอเป็นได้เห็นแล้ว
ครางเสียงแผ่วบาดเจ็บสุดเหน็บหนาว
ไม่มีฉันนับเนื่องเป็นเรื่องราว
คืนนี้สาวเจ้าสลับอยู่กับใคร
เป็นประจำเคยพบสมทบรัก
พอนานนักมึนงงฉันสงสัย
ยามเธอเดินเคียงคู่กับผู้ใด
กระชากใจทึ่มทื่อติดมือตาม
ท่ามกลางคนสดชื่นในคืนหลอก
คำลวงบอกสัญญามิกล้าถาม
จะสร้างรักจรรโลงทุกโมงยาม
หรือแค่ความขมขื่นในคืนลวง
ความสัมพันธ์ชั่วคืนมิยืนยาว
คนชั่วคราวร้าวจิตตะขิดตะขวง
มิอาจเปลี่ยนหัวใจใครสักดวง
เหลือแต่บ่วงห้วงนิวรณ์ซับซ้อนใจ
ฉันรับรู้คู่ใจมีใกล้เธอ
ก็ยังเพ้อซื่อตรงและหลงใหล
รู้ทั้งรู้ยามมองเป็นของใคร
เพียงสงสัยไฉนเธอมาเจอกัน
หรือความหวานหลอกขโมยร่วงโรยแล้ว
จึงสิ้นแววรัญจวนมาทวนฝัน
แต่ต่อให้แม้นรักเคยผูกพันธ์
หรือเรานั้นมืดมัวไม่กลัวกรรม
สมควรหยุดเกินคนจะทนไหว
น้ำตาไหลย้อยหยาดพลาดถลำ
เสน่หาลักลอบไม่ชอบธรรม
แต่จะจำเรื่องอัปยศเป็นบทเรียน
ที่ผิดพลาดผ่านมาเวลาพบ
คิดจะลบยากย้อนถึงตอนเขียน
นรกใน ใจคนยังวนเวียน
มิอาจเปลี่ยนตรอมตรมก็สมควร
เป็นผู้ชายหมายเลขสองสำรองฝัน
มองเห็นกันอันดับหนึ่งพึ่งเดินสวน
รักในคืนร้อยเล่ห์คนเรรวน
เธอปันส่วนสำหรับฉัน..กิ๊กนั่นเอง.@
จากเพลง อิจฉา..ของ ศร รักแท้ในคืนหลอกลวง..ของ ไฮเปอร์
นรกในใจ..ของ ปาน และ ผู้ชายหมายเลขสอง..ของ แมน มณีวรรณ
จับมาขยำรวมกันกลายเป็น..กิ๊ก..
หน้าส่วนตัว
4848
