7 กุมภาพันธ์ 2549 23:28 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
พระเจ้าที่ผมรัก เหตุผลอะไรที่ผมยังเป็นเหมือนเดิม พระเจ้าผูเป็นที่ลี้ภัยของผม เป็นป้อมปราการมั่นคง ผู้มีพระคุณ จอมเจ้านายและความอุปถัมภ์ โปรดฟังคำอธิฐานอันเป็นที่ที่ผมจะบอกเล่าแด่พระองค์ ที่ผมไว้วางใจได้ และนอนนิ่งสงบพักอย่างวางใจ ภูเขาทับเหนือหน้าอกของผม ไฟร้อนเผาอยู่นาน ถ้านานมากกว่านี้ ผมจะเป็นเพียงขี้เท่าที่หาสาระไม่ได้ โปรดทอดพระเนตรความเจ็บปวด ความร้าวระทม ที่ผมมี ผมต้องการพลังมหาศษรที่จะผ่านค่ำคืนอันเหน็บหนาวนี้ไป ราตรีที่ความเจ็บปวดย่างกายเข้ามาเยี่ยมเยือน ขอทรงตอบผม ขอทรงอย่าเมินพระพักตร์ไปจากผม ขอทรงมองเข้าลึกชันสูตรจิตใจของผมว่ามีสิ่งใด ที่พระองค์ไม่พอพระทัย สิ่งใดที่คุณธรรมจริยธรรมของผมไม่เพียงพอ สิ่งใดที่ต้องเปลี่ยนแปลง ผมไม่สนว่าจะเป็นความตายหรือชีวิต หรือต้องเป็ฯขี้ฟันของมนุษย์หน้าไหน ผมอยากเป็นคนที่พระเจ้าพอพระทัย อยากเป็นคนที่สูงส่งด้วยจริยธรรมไม่ใช่เร้าร้อนด้วยราคะของตนเอง ผมกัดฟันกับสิ่งที่เจอและแจกจ่ายความรักสู่สังคม ผมต้องเปลี่ยนอะไรบ้างเพื่อที่จะดูแลคนอื่นๆที่ด้อยโอกาส เพื่อที่จะช่วยคนยากจน เพื่อคนป่วย หญิงหม้าย และเด็กกำพร้า ขอทรงบอกจะตัดสินใจทำทันที ผมเชื่อว่าพระเจ้าจะตอบคำอธิฐานของผม เอเมน
11 พฤศจิกายน 2548 14:10 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
ภายในใจวนเวียนเฝ้าคิดถึงเพียงเธอ
หลับตายังคงเจอเธอ เหมือนเดิมเสมอทุกวัน
สัมผัส อบอุ่นที่เธอเคยมีให้กัน
กับความทรงจำ ที่ฉันนั้นไม่ลืม
เก็บไว้ จากวันที่ไกลห่างกัน
เมื่อฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ที่จะรักเธอ
และมีเธออยู่กับฉันตลอด
ไม่อยากต้องอยู่เพื่อมองเห็นเธอจากไป
แต่วันนี้ ฉันรั้งตัวเธอต่อไปไม่ไหว
เมื่อเธอกับฉันต้องเดินแยกทางกันไป
ไม่มีเธอแล้ว จะอยู่อย่างไร
ไม่ให้รักก็ควรต้องลืมใช่ไหม
ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
และพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง
รู้เพียง ตะวันยังมีให้เห็นไกลไกล
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป
แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน
ทุกอย่าง จดจำขึ้นใจได้ดี
เมื่อฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม
ที่จะรักเธอ และมีเธออยู่กับฉันตลอด
ไม่อยากต้องอยู่เพื่อมองเห็นเธอจากไป
เธอจะเป็นคนเดียวอยู่ในใจฉัน
และจะเป็นเหตุผลเดียวเท่านั้น
ที่จะทำให้ฉันได้เดินต่อไป
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป
แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ
มีแต่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน
เมื่อก่อนตอนผมเป็นเด็กผมไม่เคยเห็นพ่อกับแม่เคียงคู่กัน หลายคนซาบซึ้งกับความรัก ผมกับเป็นคนเดียว
ที่เห็นตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางความมืดและความเดียวดาย ผมสงสัยว่าเหตุใดผู้ชายจากทั่วโลกจึงแสวงหาผู้หญิงเพียง
คนเดียวที่ตนเองสามารถมอบโลกทั้งใบให้เธอได้ ถ้าการดำรงชีวิตอยู่ของมวลมนุษยชาตินั้นดำรงอยู่เพียงเท่านี้ การ
ได้มีความรักกับผู้หญิงคนนั้นคงเป็นสุภวจีอันเป็นพรประเสริฐของพระผู้เป็นเจ้า ผมรู้สึกว่าผมวิ่งไล่ตามเงาของตัวเอง
แสวงหาสิ่งที่ไร้ตัวตนเมื่อแสวงหาผมยิ่งเหนื่อยอ่อน และเมื่อผมอ่อนแรงผมมองรอบข้างที่มีแต่เสียงของอดีตที่ทิ่งแทง
และกล่าวหาผมว่าเป็นคนไร้วาสนาดุจดังทรราช ที่ทำความชั่วโสมมถูกเสกให้อยู่เพียงเดียวดาย ตกต่ำลงถึงดินรอบกาย
เต็มไปด้วยโคลนตม ในเวลาที่ผมหมดหวัง ก่อนที่ผมจากโลกนี้ไปเหมือนถูกปลิดชีพนั้นแสงอรุณจากเบื่องสูงก็สาดส่อง
ลงมา ผมเจอเธอคนที่สอนให้ผมรู้จักความหมายของสิ่งที่ผมมองหา สอนให้ผมซาบซึ้งกับสิ่งที่ผมเคยสงสัย นั่นคือความ
รัก หากความรักมีใจเมตตากับผมอีกสักหน่อย ให้เวลากับผมอีก ... ผมกับเธอเหตใดจึงต้องหลบซ่อน เหตใดไม่มีเวลา
ให้ผมอยู่ซาบซึ้งกับมัน เหตใดเมื่อทันทีที่ผมจะซาบซึ้งกับคำว่ารัก จึงมีคนมาดึงไปจากมือของผม .... คอยเอาเวลของ
ผมไป หรือว่าเป็นความสนุกของเบื่องบน เป็นความเพิลดเพลินที่จะมองดูผมเจ็บปวด และร้าวรานในจิตใจ หรือเป็นความ
บรรเทิง ... ผมคงเจ็บปวดน้อยไป ผมยังคงถูกทิ้งไว้ที่เดิมบนความเดียวดายความมืดและความทรมาน มวลมนุษยชาติ
และบรรพบุรุษของผมคงเจอสิ่งเดียวกันกับผม พ่อและแม่ของผมถูกพรากให้จากกัน ไม่ต่างจากผมเลย
ขอขอบคุณกิฟท์เธอคนนั้นของผม เธอเป็นแรงบันดาลใจให้งานกวีของผมทุกชิ้นผมยังคงรักและรอเธอเหมือนทุกวัน
ผมมีความสุขที่สุดเมือเจอเธอแต่ผมก็ทุกข์ไปพร้อมกันเมื่อรู้ว่าผมไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอด ....
9 กันยายน 2548 23:54 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
และฉันนั้นจะไม่หยุดหัวใจ ... ไม่ยอมแพ้
แม้ความท้อแท้จะล้อมรอบ .... กรอบความคิด
จะพิชิตความฝัน ..... อันคาดหมาย
จะขอตายหั้ยโลกรู้ ... ว่ากูเจ๋ง
แม้ไม่มีอ้อมแขนอันอบอุ่น
แม้ไม่มีข้าวหอมกรุ่นบนจานขาว
แม้ไม่มีเรื่องราว...หลายแหล่ง...แห่งความฝัน
แม้ทุกวันต้องทนทุกข์ ... ปลุกใจหั้ยหวัง
จะเขียนดาวประดับบนท้องฟ้า
จะเอาดารามากอดไว้แนบกาย
จะรักษาความหดหู่ให้จางหาย
จะอดทนเป็นควายกลางทุ่งนา
จะเขียนตำนานของฉันเอง
จะเขียนบทเพลงแห่งกำลัง ... ให้เขาร้อง
จะเขียนท่วงทำนองของความฝัน
จะบันทึกบนสันหนังสือด้วยมือฉันเอง
วันนี้จุดหมายยังอีกไกล
แต่หัวใจยังสู้ .. กูยังไหว
แม้ใครๆเขาไม่รักไม่เคยสน
จะสู่ทนจนตะวันทอแสงแรงร้อนตอนฟ้าสาง
9 กันยายน 2548 21:52 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
พระเจ้า โปรด ทอดพระเนตร คนของพระองค์ ผมเป็นคนขายขนมปัง เป็นคนวิ่งตามความฝัน เป็นคนตัวเล็ก
ผมเป็นคนที่พ่อชอบด่าว่าโง่ เป็นคนที่เรียกตัวเอง ว่า นิว เป็นคนที่อยากตอบสนองนิมิต ของพระองค์ เป็นคนที่พระองค์
บอกว่ารักและโปรดปราน เป็นคนที่พระองค์เคยร้องเพลงให้ฟัง เป็นคนที่พระองค์เคยทำการอัศจรรย์ ผ่านมือผม
เป็นคนที่ให้กำลังใจคนอื่นเป็นคนที่ถวายพระองค์ 30 ลด เป็นคนที่เคยไม่มีจะกิน และเคยไม่มีที่นอน ผมกลับมาที่บ้าน
ผมเห็นพ่อผม ทะเลาะกับแม่ค้า เห็นพ่อของผมไม่สบาย เห็นคนโกงที่ของพ่อไป เห็นความทุกข์ยากของพ่อเป็นขาของ
พ่อเน่าเป็นแผล เห็นพ่อสูบบุหรี่ เห็นพ่อปฏิเสธพระองค์ เห็นคนด่าว่าพ่อ นินทาพ่อ เขาเกลียดพ่อผม โคตรเหง้าของผม
เขาทิ่มแทงใจของผมให้ได้รับความเจ็บปวด ผมเห็นคนขโมยเงินของพระองค์ เขาขโมยเงินค่าขนมปัง เขาหมิ่นประมาท
พระองค์ ผมเห็นคนมากมายลำบากผมอยากรักษาเขา แต่มือของผมไม่สามารถทำได้เพราะผมไม่มีฤทธิ์เดช
ผมเห็นคนโดนเจ้าหน้าที่ของรัฐทำร้าย ผมเห็น สส โกงกินบ้านเมือง ผมเห็นเด็กอายุ 15 กินยาขับลูกของตัวเอง และ
เขาพบจุดจบที่ห้องน้ำของตัวเอง ผมเห็ยคนขายอวัยวะภายในของตัวเอง เพื่อหาเงินทานอาหาร ผมเห็นเตียงนอนที่บ้าน
ราขึ้น ตู้เย็นที่ขึ้นสนิม สีผนังบ้านที่เต็มไปด้วยรา พ่อสูบบุหรี่อยู่กับมัน ผมเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ ที่ผมไม่ตอบสนองพระ
เจ้า ที่หลายครั้งพระเจ้าเรียกให้ทำผมก้อไม่ทำ ผมเกลียดตัวเองที่ทำได้เพียงมองดู และก้อปลอบใจตัวเองว่าคงมีวัน
ของผม พระเจ้าบอกผมว่าผมเป็น มนุด ผมเขียนชีวิตของผมเองได้ ผมลิขิต๙ตาความเป็นความตายของผมได้ ผมทำได้
ทุกอย่าง ผมก้อไม่รุความกล้าหายไปไหนเวลาเจอสถานการณ์ ผมหยิ่งเวลาผมมีเงินมาก ผมมองว่าผมเป็นคนไม่ค่อยดี
ผมอยากเป็นคนดี ถ้าพระเจ้าเห็นก้อส่งเหตการณ์มาเปลี่ยนผม ทำให้ผมทำได้ทุกอย่างอย่างที่พระองค์บอก ผมจะได้ไม่
ทนดูครอบครัวของผมเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องทนดูความทรมานของคนมากมายขนาดนี้ ผมทนไม่ได้หรอก ..... ผมอยากเป็น
คนใหม่ ผมอยากเขียนตำนานของผม ผมอยากเปลี่ยนโลกใบนี้ผมอยากทำลาย ความเลวทรามของสังคม ผมอยากอยู่
พระองค์ พระเจ้าเปลี่ยนครอบครัวของผมเปลี่ยนที่ที่ผมไป เปลี่ยนคนที่อยู่รอบตัวผม ต่อไปนี้ขอให้พลังแห่งความรักของ
พระองค์อยู่ในผมอย่างเต็มเปี่ยม พระอานุภาพแห่งความดีของพระองค์คุ้มครองจิตใจของผม ขอให้ผมประกาศเรื่องราว
ของพระองค์ สั่งสอนมนุดให้มีศักดิ์ศรี ผมเกลียดโลกใบนี้ผมไม่อย่ากอยู่ แต่เพื่อพระองค์ผมจำเป็นต้องอยู่ ทนกับมัน
ผมอธิฐาน ผมวิงวอน เพื่อพระองค์จะเห็นใจ ไม่ใช่เมินหนีหน้าผมไป ไม่ใช่ไม่แคร์ผม ไม่ใช่ทอดทิ้ง หรือลืม ความเจ็บ
ปวดของผมวันนี้ ถ้าผมไม่ดี ก้อขอให้ตีผม แต่ถ้าผมแน่จิง โปรดอวยพรผม ครอบครัวของผม ตามที่พระองค์ ทรงสัญญา
ตามที่พระองค์ย้ำ อย่าให้มารชิงความคิดผมไป พระเจ้าขอแค่นี้แหละ ทำให้หน่อย โลกนี้ต้องการพระองค์ ในนามพระที่
ว่าพระเยซู คนที่ตายแทนผมบนไม้กางเขน คนที่บอกว่ามาทางเขาแล้วผมจะมีชีวิต เคลื่อนไหวอยู่ จะไม่ตาย ....
อาเมน
25 สิงหาคม 2548 01:12 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
การหั้ยสะท้อนความนัยหลายสิ่ง ...
เอาความหยื่งซ่อนไว้ใครมองเห็น
ซ่อนตัวตนคนไม่ดีอย่างที่เป็น
เพราะรักมักลำเค็ญ ... เช่นวันวาน
ความอ่อนแอที่มี ... เก็บซ่อนไว้
ภายในใจไม่อาจบอก .. ใครได้รู้
เอาความเจ็บสะสมเป็นดั่งครู
สอนกูรู้ ... ความทรมานเป็น ... อย่างไร
รอเพียงรอกล่องของขวัญจะเปิดออก
ภาพภายในขาวดุจหมอกดังฉันผัน
ได้อยู่เคียงคู่กันและกัน
มีนางฟ้ากับฉัน ... ตลอดไป
หลายครั้งฉันตื่นนอนมาพบครายน้ำตาของตนเองบนที่นอน ฉันเฝ้าถามตัวฉันเองว่า เหตุได้ของขวัญที่ฉันเฝ้ารอมานานนับปีจึงถูกมอบให้กับคนอื่น ... จะมีวันไหนที่ฉันจะได้เปดมันด้วยมือของฉันเอง ไย พระเจ้าชอบเล่น กล เลื่อนมันไม่จากฉัน เวลาที่ฉันต้องการ และพลักไสมาหั้ยฉันเวลาที่ฉันไม่อยากได้ ... เคยมั้ยที่ไม่มีใครยืนเคียงข้าง เคยมั้ยที่ต้องอ่อนระอาจัยไม่คนเดียว นาน จากชั่วข้ามคืนถึงนิรันดร์ ฉันขอให้คนที่เปิดกล่องของขวัญคนต่อไปเป็นฉัน ขอให้วันที่เรามีกันและกันจะเป็นที่ระลึกของพระองค์
หน้าส่วนตัว
1125
