ฤดูหนาวที่หายไป

มารแมงมุม

แน่หรือคือฤดูหนาว

ยังร้อนผ่าวน้ำเริ่มแห้งแล้งถามหา

กทม.ร้อนอ้าวหนาวไม่มา

ถึงเมษาดินคงไหม้ใจละลาย

 

นี่ละฤดูหนาว

ลมบอกกล่าวเพียงเช้าตรู่ชั่วครู่หาย

พอแสงแรกสาดจ้ามาทักทาย

ร้อนก็ร้ายกรายเยือนเตือนให้ท้อ

 

เฝ้ารอฤดูหนาว

ที่ทอดยาวอยู่ไหนไม่รู้หนอ

คนทางนี้เขายังตั้งตารอ

ลมหนาวก่อตัวที่ไหนให้คำนึง

 

คิดถึงฤดูหนาว

ใจปวดร้าวแค่ความจำให้ย้ำถึง

แค่ฤดูให้เด็กท่องร้องรำพึง

เป็นอนึ่งอดีตกาลอันนานเนา

....................................

เช้าวันนี้หมอกไม่มาฟ้าไม่ขาว

ฤดูหนาวเอ่ยอำลาจากฟ้าเศร้า

แสงแรกฉายประดับดินถวิลเงา

รู้ไหมเหงานะลมหนาว...ร้าวใจครวญ

 

เพราะเช้าไม่เคยชื่นไม่ตื่นเช้า

เพราะว่าเศร้าฝันไหม้ใจร่ำหวน

เพราะคำหอมระเหยหายร้ายรัญจวน

เพราะปั่นป่วนด้วยบางคำใจร่ำไร

 

เปิดประตูบานเช้าเฝ้าทักถาม

เปิดหน้าต่างแห่งโมงยามออกถามไถ่

เปิดหัวใจแห่งความรักถักเยื่อใย

เจ้าดอกไม้ฤากล้าบานในลานร้อน