23 กุมภาพันธ์ 2547 22:04 น.
มารแมงมุม
ส่องกระจกดูเงาอันเศร้าสร้อย
ยิ้มน้อยน้อยเค้นฝันในวันเหงา
สวัสดีทายรักเติมรักเรา
ยิ้มให้เงาเริ่มต้นวัน..ฝันให้ไกล
ฝันเพื่อเติมไฟกลางทรวงที่ห่วงหา
ฝันเพื่อพาภาพงามความเคลื่อนไหว
ฝันแต่งแต้มความสุขให้ทุกใจ
ฝันอยู่ในความเป็นโลกที่โบกบิน
เพื่อจะไปถึงปลายฝันอันไกลลิบ
วิมานทิพย์ที่ใจใฝ่ถวิล
เสพเสน่หา...ทิพย์พากษ์วากย์วาทิน
มธุรินก็เต็มล้อมในอ้อมทรวง
มาเถิดเพื่อนพี่น้อง..ร้องเพลงรัก
แล้วทอถักวิมานตระการสรวง
ยิ้มน้อยน้อยขับความเหงา..เศร้า..และลวง
เราจะล่วงหลุดพ้นวังวนมาร
ตระหนักแจ้งแห่งใจได้ผ่อนพัก
นิ่งตระหนักและวันเหงาจะก้าวผ่าน
โลกยังสวยยิ้มเต็มหน้าฟ้าเบิกบาน
มาขับขานกลอนเบาเบาเล่าสู่กัน
19 กุมภาพันธ์ 2547 10:43 น.
มารแมงมุม
เจ็บจำนานเนิ่นเกินกำหนด...
โศกสลดชะตากรรมใครทำเจ้า...
ใจคงเจ็บบอบช้ำระกำเนา...
ในความเศร้าไม่มีเพื่อนไว้เตือนจำ
จึงเดียวดายหายห่างไปทางอื่น
ทิ้งวันคืนเขลาขลาดพลาดถลำ
ได้บทเรียนประจานการกระทำ
ความบอบช้ำตอกย้ำเพลงน้ำตา
นับแต่นี้ไม่มีใคร...ไม่มีรัก
เหลี่ยมมุมหักชีวิตวายหายคุณค่า
จะไปไหนทั่วแคว้นแดนพสุธา
ถูกตีตราเป็นคนเถื่อนที่เพื่อนเมิน
จะแก้ตัวกลับใจได้ไหมหนอ
อยากร้องขออย่าร้างอย่าห่างเหิน
ขอโอกาสอย่าเห็นเป็นส่วนเกิน
อยากจะเดินร่วมทางอย่างเคยมา
หากจะย้อนเวลาคืนมาได้
จะดับไฟแห่งกิเลสเหตุริษยา
ประคับประคองทางแห่งเพื่อนเตือนชีวา
อนิจจา..มาคิดได้...ก็ไร้ทาง...
2 กุมภาพันธ์ 2547 10:53 น.
มารแมงมุม
มีรักมาทักถามยามท้อแท้
เพราะอ่อนแอก็ละเมอและเผลอไผล
คิดว่าเป็นรักแท้จึงแน่ใจ
ก่อนจะได้ตระหนักรักแกมลวง
แต่ทั้งรู้ก็ยังรักมิหักหาย
ยอมแพ้พ่ายหม่นตรมจมในบ่วง
เขียนคำว่าชอกช้ำจำในทรวง
ใจทั้งดวง..กายทั้งกาย เหมือนวายปราณ
ตายทั้งเป็น..เย็นและร้อน..นอนหนาวเหน็บ
จำกลืนเก็บเพลงน้ำตาที่พร่าผลาญ
รักเขาแล้วแม้จะผ่าวจนร้าวราน
ก้าวไม่ผ่านบ่วงที่ดักรักลวงตา
ไม่โทษใคร..ไม่โทษกรรม..แม้ช้ำมาก
เพียงแค่ฝากถามบางใจเห็นไหมหนา
เพราะทุกวันทุกข์ท้อทรมา
ใช่มารยามาทวงถามความเห็นใจ
มีรักมาทักถามยามท้อแท้
จึงพ่ายแพ้เสียขวัญฉันอ่อนไหว
มีโซ่ตรวนพันธนาอยากลาไกล
ถามบางใคร...จะก้าวมา...พาฉันจร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1109
