ไว้อาลัยครูเพลง พยงค์ มุกดา

มารแมงมุม

นกเอ๋ยนกขมิ้นบินแหวกฟ้า 
เพลงภาษาแสนงามหวามแหละหวาน 
ครูจารจดถ้อยคำร่ำตำนาน 
ได้ขับขานบรรเลงเพลงกว่าพัน

นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนไหน  
คำถามในวันวารยังสานฝัน 
นกขมิ้นสัญจรตอนกลางวัน 
พอค่ำนั้นนอนไหนไม่รู้เลย

หรือจะต้องนอนหนาวในคราวค่ำ  
ยินเสียงร่ำโหยไห้โอ้ใจเอ๋ย  
ค่ำคืนยังเดียวดายหายชื่นเชย  
ลมรำเพยยิ่งหนาวร้าววิญญา

รอนแรมมาหลงทางกลางคืนนี้   
รอคนดีมาโอบกอดสอดเสน่หา  
นอนไม่หลับร้าวรอนสัญจรมา 
ขวัญผวาจะนอนได้อย่างไรกัน

แต่คืนนี้นกขมิ้นบินขึ้นฟ้า   
เยือนนภาห่มห้วงสรวงสวรรค์ 
 สิ้นสุดการพเนจรแรมรอนพลัน 
พระพายผันอุ่นไอหมอกหอมดอกขจร

ครูจะอยู่เป็นสุขสนุกสนาน   
สิ้นตำนาน นกขมิ้น สิ้นคำสอน  
ยินเสียงร่ำคำบอกตอกอาวรณ์  
อกรอนรอนน้ำตารินสิ้นแล้วครู

นกขมิ้นบินจรนอนแนบฟ้า   
พยงค์ มุกดา เสพสวรรค์อันงามหรู  
สลัวเย็นน้ำฟ้าฉ่ำน้ำตาพรู  
ก้มกราบครูคนเพลงด้วยเพลงลา