5 ตุลาคม 2544 07:39 น.
ยังแคร์
ที่เดิมของเรากับที่ที่เขายืนอยู่
ร้อยคนเคียงคู่กับคนที่ไม่รู้จะเหลือใครบ้างไหม
รอยยิ้มเริงร่ากับรอยน้ำตาเสียใจ
ความรักจากไปความหวั่นไหวใกล้เข้ามา
หนึ่งใจสดใสกับอีกใจที่มืดมน
ร้อยความร้าวรนเพื่อหนึ่งคนที่มีค่า
คนที่เฝ้าภักดีกับคนที่ไม่มีแม้ศรัทธา
จะมีใครตอบได้ไหมว่ามันมีค่าอะไร
ความหนักแน่ตอบแทนด้วยความโลเล
หัวใจโซเซจนไม่รู้ว่าต้องทุ่มเทอีกเท่าไหร่
ความรักยังเพิ่มค่าในขณะที่น้ำตาท่วมหัวใจ
แล้วอีกนานแค่ไหนจะลืมเธอได้ จะทำได้ลง
4 ตุลาคม 2544 11:09 น.
ยังแคร์
เธอคือทุกสิ่ง
เป็นตัวจริงแห่งความรักของฉัน
เป็นความอบอุ่นของดวตะวัน
ส่องประกายในหัวใจกันตลอดมา
เธอคือรอยยิ้มของดวงดาว
สร้างความงดงามทุกคราวให้กับท้องฟ้า
เป็นสายลมผ่านยามมีน้ำตา
พัดพาความร้าวล้าให้บางเบา
แล้วถ้าไม่มีเธอ
ฉันจะอยู่ได้อย่างไรเหรอกับความว่างเปล่า
กลับมาเถอะสู้คืนวันที่มีค่าของเรา
อย่าปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแค่เงา..อย่าปล่อยให้ฉันปวดร้าวอีกเลย
3 ตุลาคม 2544 10:12 น.
ยังแคร์
ก้าวมาในห้องๆเก่า
ดอกไม้เฉาในแจกันยังคงยิ้มให้
แม้กลีบจะโรยราจนหมดไป
แต่ครั้งหนึ่งก็มีความสดใสให้จดจำ
หยิบสมุดไดอารี่เล่มเดิม
บอกเล่าความเหงาเพิ่มเติมจากใจบอบช้ำ
แม้สมุดจะหมดไปพร้อมความหวั่นไหวในถ้อยคำ
แต่ครั้งหนึ่งก็เคยบันทึกความทรงจำที่สุขใจ
คิดถึงความรักที่ร้างลา
คิดถึงจนเหว่ว้าและอ่อนไหว
แต่ช่างเถอะ แม้ต้องเจอเอจะกับการไม่มีใคร
เพียงครั้งหนึ่งของฉันไม่ต่างจากไดอารี่และดอกไม้ เท่านั้นก็พอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
720
