4 มีนาคม 2545 07:40 น.
สายรุ้ง
เมื่อคืนแสนสุขใจได้พบเอ๋
อยู่ที่ท่ารถเมล์แถวบางใหญ่
รุ้งเลยเข้าไปถามแม่ทรามวัย
ว่ามาคอยหวานใจหรือไรกัน
เอ๋นั้นทำเอียงอายคล้ายจะบอก
ว่าเอ๋ชอบสายรุ้งนั้นรู้มั้ย
ต้นรักข้าทำท่าจะผลิใบ
แต่ตกใจตื่นขึ้นมาข้าฝันไป
แม้เพียงฝันจิตนั้นก็เป็นสุข
บรรเทาทุกข์ลงได้ไม่น้อยนั่น
ถ้าความฝันนั้นเป็นจริงเข้าสักวัน
ตัวเอ๋นั้นจะยินยอมพร้อมมั้ยเอย
3 มีนาคม 2545 08:24 น.
สายรุ้ง
ปริญญาที่ข้านี้ได้รับ
เป็นเหมือนกับดั่งตราประทับไว้
ที่แนบแน่นติดตึงในหัวใจ
กว่าจะได้เลือดกายแทบกระเซ็น
ปริญญาจะมีค่าหรือไม่นั้น
ต้องดูกันที่ผู้นั้นนำไปใช้
เกิดโลภาตามมามากเพียงไร
ที่ทำให้วอดวายไปทั้งเมือง
ปริญญาที่ว่ามีค่านั้น
ต้องแบ่งปันให้กันทั้งสองฝ่าย
ทำตนเองและผู้อื่นนั้นสบาย
ทั้งใจกายนั้นสบายทั้งสองทาง
ปริญญาที่มีค่าอันสูงสุด
ที่ชาวพุทธ์ทุกคนแสวงหา
ปริญญาใจที่ทำได้ตามมรรคา
รับรองว่าสุขอุราตลอดไป
มีมากมายที่จบไปในอดีต
โดยฝึกจิตเพื่อพิชิตตัวโมหา
ทั้งความโลภโกรธหลงที่มีมา
ปราบได้ด้วยมรรคาอุราเย็น
นี่แหละหนาปริญญามีค่าล้น
หากทุกคนทำได้สบายยิ่ง
ไม่มีทุกข์มีแต่สุขที่แท้จริง
ทุกทุกสิ่งอยู่ที่ใจขอให้ทำ
1 มีนาคม 2545 23:16 น.
สายรุ้ง
อยากจะปลูกต้นรักไว้สักต้น
แต่ขาดคนดูแลและรักษา
คอยรดน้ำใส่ปุ๋ยตามเวลา
หมั่นรักษาต้นรักข้าตลอดไป
มีบ้างมั้ยใครอาสามาใส่ปุ๋ย
คอยขุดคุ้ยพรวนดินต้นไม้ให้
อีกไม่นานต้นไม้นั้นต้องผลิใบ
เป็นที่พักพิงอาศัยให้ร่มเย็น
1 มีนาคม 2545 07:40 น.
สายรุ้ง
คลื่นทะเลที่ปั่นป่วนชวนให้คิด
เหมือนชีวิตที่วุ่นวายในใจพี่
ดั่งความทุกข์ที่รุมเร้าเผาชีวี
จนตัวพี่นี้แทบจะเหลือทน
คลื่นทะเลนั้นไม่ร้ายเท่าไรนัก
แต่คลื่นรักที่มันปักษ์ในใจพี่
อยากบอกรักกับเธอนักยอดชีวี
แต่ตัวพี่นี้ไม่กล้าเพราะว่าจน
คลื่นทะเลที่เกิดนั้นมีวันหาย
แต่คลื่นใจที่มีรักอันเหลือล้น
แล้วเมื่อไหร่จะหายจากใจตน
ต้องทุกข์ทนไปอีกนานกี่กาลเอย
27 กุมภาพันธ์ 2545 08:09 น.
สายรุ้ง
ชีวิตข้ามาเป็นหมา มจร.
เป็นบุญหนอมีแต่คนเขาสงสาร
แต่ตัวข้าอาจสร้างความรำคาญ
ให้แก่ท่านและอาคาร มจร.
ขอเมตตาตัวข้าเป็นหมาน้อย
ทั้งความรู้ก็ต่ำต้อยด่อยศึกษา
เพราะไม่มีดีกรีปริญญา
เหมือนนายข้าในจุฬา.มจร.
ชีวิตนั้นหมุนเวียนเปลี่ยนไปได้
หากวันใดคุณเปลี่ยนมาเป็นฉัน
หรือคุณคิดว่าชีวิตไม่มีวัน
จะหมุนเวียนเปลี่ยนฝันไปตามกรรม
ฉันนี้หนาเป็นหมาที่สัตย์ซื่อ
จะขอถือความดีอันนี้หนา
จะคอยเฝ้าเจ้านายในสายตา
กับลูกหมีแพนด้าที่แสนดี
กำลังซนลูกเล่นโคลนจนเลอะเทอะ
เหยียบขี้เปรอะจนท่านอาจารย์ใหญ่
เรียกเข้ามาสอบถามความในใจ
ว่าทำไมถึงได้ซุกซนจริง
ขออภัยกับเจ้านายทั้งหลายเอย
ใช่ละเลยการดูแลแก่ลูกหมี
หรือเป็นเพราะตามใจไม่ทุบตี
ต่อไปนี้จะต้องตีให้หลาบจำ
ว่าก็นอนสอนก็ง่ายร้ายนิดนิด
คงจะติดพ่อมานะนิสัย
อีกไม่นานลูกหมีนั้นต้องจากไป
คงเหลือแต่ความอาลัยในใจคุณ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
หน้าส่วนตัว
937
