3 พฤศจิกายน 2546 20:16 น.

ห่วงที่หวงแหน

ลูกนั้นบ่วงพันคอเมียนั้นหนอผู้แบนไว้
คนรักปักที่ใจส่วนทรัพย์ไซร้ผูกปาทา
เนื้อนิ่มอันอ่อนนุ่มของเจ้าบุ๋มบิ๋มนั้นหนา
ผู้พันกับใครนาเห็นเสาะหามานานม

ตัวเจ้าสาวเจ้าเอ๋ยทุกข์ไหมเอ่ยเมื่ออยู่นาน
อยู่ไปจนเกินกาลเดี๋ยวขึ้นคานทำอย่างไร
ปัญหาเรื่องอย่างนี้มันเคยมีบ้างที่ไหน
ใครรู้ช่วยบอกให้สายรุ้งได้รู้บ้างนา

กลอนนี้มั่วแน่แน่ขอเพื่อนแต่อย่ารำคาญ
ชีวิตจะยาวนานหากเบิกบานสำราญรมย์
ร่าเริงวันละนิดเพื่อพิชิตจิตขื่นขม
กับความทุกข์ระทมที่ตามถมมาทั้งวัน

ไร้เงาเศร้าไหมเอ่ยมีคนเคยคิดเทียบชั้น
เป็นเพียงปากกาปั่นจิตเรานั้นมิผันไป
ขอบคุณที่เพื่อนเพื่อนคอยแวะเยือนในเว็ยไซร้
คอยให้กำลังใจแสนยิ่งใหญในโลกา