15 มกราคม 2554 09:29 น.
อ.วรศิลป์
ความอดทนส่งผลให้ได้สำเร็จ
แม้นเหนื่อยเหน็ดจงพากเพียรเรียนเสมอ
ทำข้อสอบคำตอบเล่าอย่าเผลอเรอ
และอย่าเซ่อให้ใครหลอกปอกลอกตน
จงขยันทุกวันอย่าได้ขาด
รู้ฉลาดก่อไมตรีมีเหตุผล
สร้างกรรมดีสมกับที่เกิดเป็นคน
อย่าซุกซนเอาแต่เล่นไม่เห็นงาม
รู้ประหยัดอดออมถนอมทรัพย์
รู้ขานรับครับขาคราถูกถาม
รู้รักษากิริยาอย่าให้ทราม
รู้จักความกตัญญูรู้คุณคน
อย่าใช้จ่ายมากมายจนเกินตัว
อย่าไปกลัวความลำบากหากหวังผล
อย่าประมาทกับวิถีชีวีตน
อย่าคบคนพาลชั่วกลัวต่ำทราม
พึงรักษาหน้าตาให้ใสสะอาด
พึงฉลาดการแต่งกายไม่วาบหวาม
พึงรู้ทันไม่พันพัวกิเลสกาม
พึงเกรงขามอุบัติภัยไม่คึกคะนอง
และอื่นอื่นอีกมากมายหลายพันคำ
เสียงครูย้ำในสำนึกยังกึกก้อง
คิดถึงครูคราใดใจลำพอง
ศิษย์ทั้งผองเพราะครูไซร้จึงได้ดี
ขอพุทธบารมีจงปกป้อง
คืนสนองพระคุณครูให้สุขี
สบอดุลย์พูลสวัสดิ์พิพัฒน์ทวี
รอบวันครูปีห้าสี่และตลอดไป
8 มกราคม 2554 08:38 น.
อ.วรศิลป์
จำได้ไหมวัยเยาว์คราวเริ่มเรียน
เริ่มหัดอ่านหัดเขียนเปลี่ยนนิสัย
ออกจากบ้านพ่อแม่รักมักเอาแต่ใจ
สู่โรงเรียนระเบียบวินัยช่วยกล่อมเกลา
จำได้ไหมวันแรกเราร้องไห้
ซ้ำโวยวายลงนอนกลิ้งทิ้งกระเป๋า
พ่อกับแม่ช่วยหิ้วหอบคลอยปลอบเรา
จนคลายเศร้าคลายเหงาคลายกังวล
จำได้ไหมที่โรงเรียนครูเพียรสอน
ความอาทรมอบให้โดยไม่สน
เป็นลูกใครมาจากไหนจะรวยจน
สุดซุกซนหรือเรียบร้อยครูคอยดูแล
ครูยิ้มแย้ม แจ่มใส เอาใจเก่ง
เรากลัวเกรง หลายครา กว่าพ่อแม่
เรามั่นใจ ว่าครู รักเราแท้
ครูเราแน่ เก่งกว่าใคร ในโลกนี้
ทำเลอะเทอะเปรอะเปื้อนครูคอยเช็ด
แม้นปากเอ็ดมือยังทำขมันขมี
เมื่อดื้อหนักแม้แสนรักครูก็ตี
ตีเพราะรักเพราะหวังดีมีต่อเรา
จากวัยเยาว์ผ่านล่วงหลายช่วงชั้น
ครูทุกท่านยิ่งห่วงใยมากกว่าเก่า
ทั้งนิสัยสติปัญญาครูขัดเกลา
หวังเพียงเราเติบใหญ่ไปได้ดี
จำได้ไหมชีวิตนี้ใครชี้ทาง
ให้แสงสว่างแห่งปัญญาพาสุขี
จำได้ไหมใครที่รักและหวังดี
รอบ " วันครู " ปีนี้.....ลองทบทวน
23 ธันวาคม 2553 09:44 น.
อ.วรศิลป์
แต่ละก้าว ของชีวิต
ที่ลิขิต ผ่านพ้นไป
พานพบ สิ่งมากมาย
ทั้งสดใส ทั้งโศกศัลย์
แต่ละก้าว ของชีวิต
ที่ลิขิต ผ่านเดือนวัน
สองเท้า ที่ก้าวมั่น
อาจบางวัน ก็เหนื่อยล้า
แต่ละก้าว ของชีวิต
ขอเพียงจิต เปี่ยมศรัทธา
จะเร็ว หรือจะช้า
ในที่สุด ถึงจุดหมาย
แต่ละก้าว ของชีวิต
ที่ลิขิต สู่เบื้องปลาย
สดชื่น หรือเหนื่อยหน่าย
ขอเพียงใจ อย่าท้อแท้
แต่ละก้าว ของชีวิต
อย่ายึดติด จนเกินแก้
ทุกสิ่ง ล้วนผันแปร
ถาวรแท้ นั้นไม่มี
อีกหลายก้าว ของชีวิต
เติมสักนิด ความสุขี
รื่นเริง บันเทิงทวี
ณ บัดนี้ ปีใหม่เอย
31 กรกฎาคม 2553 16:42 น.
อ.วรศิลป์
ยอดตำลึง ทอดยาว บนแนวรั้ว
ผักสวนครัว มากมาย อยู่ท้ายสวน
โหระพา ใบกะเพรา ช่างเย้ายวน
สีเหลืองนวล ผลมะอึก นึกอยากกิน
ยอดผักหวาน อ่อนอ่อน ตอนฝนตก
มะเขือพวง ก็ดก ข้างกระถิน
ผลมะกรูด ร่วงหล่น อยู่บนดิน
เก็บมาบีบ ดมกลิ่น หอมชื่นใจ
มีหอยขม ในคลอง ข้างหลังบ้าน
มีลูกตาล อยู่บนต้น ผลใหญ่ใหญ่
อีกมะพร้าว มะม่วง ก็แกว่งไกว
ที่กอไผ่ หน่อไม้โผล่ อยู่เต็มกอ
คิดถึงจัง กับข้าว ฝีมือแม่
เล็กจนแก่ จะกี่ครั้ง น้ำลายสอ
ทั้งน้ำพริก น้ำแกง ซดคล่องคอ
แถมห่อหมก ใบยอ ก็ไม่เบา
อนิจจา วันนี้ อยู่ไกลบ้าน
ไม่มีแม่ เตรียมอาหาร ทำกับข้าว
อดคิดถึง ไม่ได้ มือแม่เรา
ลูกเปิบข้าว คลุกไข่ต้ม ให้ขมคอ
อยากกลับบ้าน ไปกิน ข้าวกับแม่
อยากกลับไป ทำงอแง ให้แม่ง้อ
อยากกลับไป หยอกเย้า พะเน้าพะนอ
เมื่อไหร่หนอ จะถึงวัน นั้นสักที
นั่งนับวัน ใกล้หยุดยาว คราววันแม่
เพื่อกลับไป เป็นลูกแหง่ ให้สุขี
อีกไม่นาน ดอกนะ แม่คนดี
ดอกมะลิ ช่อนี้ กราบตักเอย
19 กรกฎาคม 2553 13:49 น.
อ.วรศิลป์
เปรียบชีวิต คนเรา เท่าหนึ่งวัน
จะแสนสั้น หรือทอดยาว สักเพียงไหน
ในที่สุด หนึ่งวัน ก็ผ่านไป
เหลือทิ้งไว้ เพียงเศษเงา เถ้าธุลี
ในหนึ่งวัน มีมืด มีสว่าง
มีอาทิตย์ ส่องทาง นำวิถี
มีแสงจันทร์ งดงาม ยามราตรี
มีสุขเกษม เปรมปรีดิ์ มีทุกข์ทน
มีความสุข มากมาย ก็หลายครั้ง
มีความทุกข์ ประเดประดัง ก็หลายหน
มีรอยยิ้ม อิ่มใจ ก็หลายคน
มีน้ำตา เอ่อท้น ก็หลายครา
เปรียบชีวิต คนเรา เท่าหนึ่งวัน
ผู้ฉลาด รู้เท่าทัน เร่งสร้างค่า
ให้คุ้มกับ ที่เกิด กำเนิดมา
โดยไม่ปล่อย เวลา เสียเปล่าไป
ส่วนผู้ด้อย ขลาดเขลา เบาปัญญา
วันเวลา หามี คุณค่าไม่
หลงระเริง วังวน กลอบาย
จนสุดท้าย คิดกลับใจ ก็สายเกิน
เปรียบชีวิต คนเรา เท่าหนึ่งวัน
ใคร่ครวญกัน อย่ามอง แค่ผิวเผิน
ทางชีวิต ลิขิตไว้ ให้เลือกเดิน
อย่าหลงเพลิน สิ่งลวง บ่วงแห่งมาร
เหตุมิมี สิ่งอันใด ที่จีรัง
อนิจจัง คือความจริง แห่งสังขาร
จากวันเกิด ถึงดับดิ้น สิ้นลมปราณ
เหลือผลงาน ไว้เบื้องหลัง บ้างนะเอย
(เข้าพรรษา 2553)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2047
