3 มกราคม 2550 08:38 น.
อ.วรศิลป์
สวัสดีปีใหม่
ด้วยรอยยิ้มสดใสเต็มใบหน้า
หวังหมู่มิตรพบสุขทุกเพลา
สบหรรษาและสมหวังดังจิตปอง
ให้ปราศทุกข์ สิ้นโศกและโรคภัย
ให้ชีวิตและจิตใจไร้หม่นหมอง
ให้สิ่งดีนำชีวีสู่เรืองรอง
เฉกเช่นท้องฟ้างามยามอรุณ
สวัสดีปีใหม่
วอนเทพไท้เทวามาเกื้อหนุน
ให้ทุกท่านประสบสันติ์อันอดุลย์
ยิ่งจำรูญพูลสวัสดิ์พิพัฒน์เทอญ
** ด้วยใจจริง **
26 ธันวาคม 2549 14:11 น.
อ.วรศิลป์
อีกหนึ่งปีกำลังจะผ่านพ้น
อีกหนึ่งหนแห่งเวลาคราฟ้าใหม่
อีกหนึ่งครั้งกับความหวังความตั้งใจ
อีกหนึ่งขวบที่ผ่านไปให้คะนึง
สุขและทุกข์คละเคล้าเหมือนเย้าหยอก
เมฆและหมอกบังจุดหมายอยากไปถึง
มือจับมือใจประสานมิพรั่นพรึง
เราต่างรวมร่วมเป็นหนึ่งพึ่งพากัน
อีกหนึ่งปีกำลังจะผ่านพ้น
วอนทุกคนช่วยกันพานาวาฝัน
ยื่นไมตรีและหวังดีมีให้กัน
มุ่งและมั่นเดินหน้าอย่าคร้ามกลัว
แม้จะมีเมฆหมอกมาปกคลุม
เลือดสาวหนุ่มพร้อมก้าวย่างทางสลัว
ด้วยความหวังว่าสักวันความหมองมัว
มืดสลัวจะกระจ่างอย่างตะวัน
อีกปีหนึ่งกำลังจะผ่านพ้น
ไทยทุกคนถ้วนหน้าอย่าแปรผัน
สามัคคีและทำดึทุก ๆ วัน
เป้าหมายนั้นมิใช่ใคร...เพื่อไทยเอง
" สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ "
4 ธันวาคม 2549 16:40 น.
อ.วรศิลป์
พ่อจ๋าพ่อ พ่อจ๋า พ่อจ๋าพ่อ
ลูกกำเนิด เกิดก่อ พ่อผู้ให้
ให้เลือดเนื้อ ให้ชีวิต ให้จิตใจ
เป็นหน่อเนื้อ เชื้อไข สายสัมพันธ์
มือของพ่อ ยิ่งใหญ่ กว่าใครอื่น
คอยหยิบยื่น สิ่งดี มีให้ฉัน
อกพ่ออุ่น กว่าใคร ในโลกันต์
ยามเมื่อฉัน อิงแอบ แนบกับทรวง
พ่อจ๋าพ่อ พ่อจ๋า พ่อจ๋าพ่อ
พระคุณหนอ ครวญใคร่ แสนใหญ่หลวง
มีแต่ให้ กับให้ ไม่เคยทวง
ไม่เคยหวง ไม่ลวงหลอก ให้ชอกช้ำ
พ่อจ๋าพ่อ วันนี้ วันของพ่อ
วิงวอนขอ พ่อสุข ทุกคืนค่ำ
วอนทวยเทพ สถิตคู่ อยู่ประจำ
เพื่อน้อมนำ พ่อสุข ทุกวันคืน
เพื่อจะเป็น ร่มโพธิ์ใหญ่ ร่มไทรกว้าง
คอยแผ่กาง กั้นโพยภัย ไล่ขมขื่น
และเคียงข้าง ร่วมทาง ร่วมหยัดยืน
เพราะใครอื่น เทียบพ่อฉัน นั้นไม่มี
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
30 พฤศจิกายน 2549 08:43 น.
อ.วรศิลป์
ขอบคุณด้วยจริงใจ ทุกสายใยใจที่มี
ขอบคุณมิตรไมตรี จากทุกที่จากทุกคน
ข้อความที่ขีดเขียน ด้วยความเพียรที่หวังผล
ร้อยเรียงจากใจตน สู่ใจชนด้วยศรัทธา
เกิดมาแล้วคราหนึ่ง คิดให้ซึ้งถึงคุณค่า
ถึงคราวกล่าวคำลา ดินกลบหน้า...คนอาลัย
ร่องรอยแห่งชีวิต จากห้วงจิตคิดฝากไว้
จรรโลงงามความเป็นไทย จารึกไว้ให้แผ่นดิน
** ด้วยความขอบคุณยิ่ง **
29 พฤศจิกายน 2549 09:27 น.
อ.วรศิลป์
ท่ามกลางผู้คนมากมายในชุดดำที่เดินขวักไขว่
ชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งสงบนิ่งอยู่ที่มุมศาลา
บนตักของเขามีเด็กน้อยผู้หนึ่งหลับอยู่
ดวงตาบอบช้ำและแดงก่ำซุกซ่อนอยู่หลังแว่นดำที่เขาสวมใส่
ริมฝีปากปิดสนิท ไร้ซึ่งสุ้มเสียงเสวนากับผู้คน
ท่าทีขึงขังและเงียบขรึมทำให้มิมีผู้ใดกล้าเอ่ยทักทาย
หลายคนกระซิบกระซาบและวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา
ท่ามกลางเสียงอึกทึกและโกลาหล
ภายในจิตใจของชายหนุ่มกลับสงบนิ่ง
ภาพอดีตพรั่งพรูอุบัติในความทรงจำ
ชายหนุ่มพึมพำพูดกับพ่อของตนเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ร่างไร้วิญญาณของพ่อจะมอดไหม้
เป็นเถ้าธุลีในอีกไม่กี่อึดใจ
*****************
จำได้เมื่อวัยเยาว์ เคยปวดร้าวไม่เข้าใจ
เคยคิดเคยสงสัย พ่อทำไมไม่รักฉัน
น้ำเสียงและแววตา ทุกครั้งคราช่างดุดัน
พ่อเรียก...ฉันตัวสั่น งกเงิ่นพลันหวาดหวั่นกลัว
ผิดนิดหรือผิดหน่อย ไม้เรียวคอยกระหน่ำหัว
เจ็บช้ำไปทั้งตัว ริ้วรอยทั่วเพราะไม้เรียว
เข้มงวดเสียทุกอย่าง จะก้าวย่างต้องคอยเหลียว
เสียงดังแค่นิดเดียว ก็โกรธเกรี้ยวจนถอดใจ
ใช้งานฉันทุกสิ่ง ต้องรีบวิ่งช้าไม่ได้
พลาดผิดของเสียหาย พ่อบ่นได้วันทั้งวัน
โธ่เอ๋ย อนิจจา ฉันเกิดมาทำไมกัน
ในเมื่อไม่รักฉัน แล้วไยกันให้เกิดมา
บังคับและเคี่ยวเข็ญ ทั้งเช้าเย็นให้ศึกษา
ท่องบ่นอ่านตำรา ฉันระอาเบื่อเต็มที
สูตรคูณเริ่มแม่สอง พรุ่งนี้ต้องแม่สามสี่
ลายมือต้องให้ดี อย่าให้มีรอยด่างดำ
เสื้อผ้าต้องสะอาด บ้านต้องกวาดเป็นประจำ
เข้านอนแต่หัวค่ำ มิหนำซ้ำต้องสวดมนต์
ฝนตกฟ้าคะนอง ฉันก็ต้องรองน้ำฝน
เหน็บหนาวก็ต้องทน ปากห้ามบ่นมือทำไป
*********************
วันเดือนเลื่อนผันผ่าน จนฉันนั้นเป็นผู้ใหญ่
ย้อนหลังยังฝังใจ คราวถูกไม้เรียวไล่ตี
วันนี้สิ้นสงสัย ทุกสิ่งไซร้เพราะหวังดี
เคลือบแคลงที่เคยมี มาบัดนี้กระจ่างใจ
ไม่ใช่พ่อไม่รัก แต่พ่อหักฝืนทำไป
หวังเพียงฉันเติบใหญ่ ยืนหยัดได้ไม่อายคน
พ่อจ๋าลูกขอโทษ ที่เคยโกรธคราถูกบ่น
ลูกอยู่เป็นผู้คน ก็ไม่พ้นเพราะไม้เรียว
คนอื่นกี่หมื่นล้าน จะใครกันที่แลเหลียว
เพียงพ่อแต่ผู้เดียว ที่ขับเคี่ยวจนได้ดี
วันนี้ขอสัญญา จะรักษาซึ่งศักดิ์ศรี
จะทำแต่ความดี สมกับที่พ่อตั้งใจ
ชาติหน้าถ้ามีจริง ลูกหวังยิ่งขอแก้ไข
ขอเกิดกำเนิดใหม่ เป็นลูกชายพ่ออีกครา (สาธุ)
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1934
