5 กุมภาพันธ์ 2553 09:53 น.
อ.วรศิลป์
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
ส่งให้....ด้วยใจหรรษา
ส่งถึง....มวลหมู่ประชา
ส่งมา....จากใจใช่ลวง
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
หญิงชาย...โปรดสดับรับช่วง
ความรัก...หาใช่ความหลอกลวง
รักแท้...ใช่บ่วงห่วงมาร
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
หญิงชาย...โปรดสดับขับขาน
ความรัก...ใช่สนองเพียงต้องการ
รักแท้...คือเจือจานปันไมตรี
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
หญิงชาย...ปรองดองน้องพี่
ความรัก...นั้นไซร้สิ่งดี
รักแท้...ย่อมทวีสิ่งดีงาม
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
หญิงชาย....แห่งเมืองสยาม
รู้แยก....สิ่งดีสิ่งทราม
มิใช่....เดินตามแบบปิดตา
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
ความรัก....นั้นไซร้สูงค่า
รักของ....บิดรมารดา
คุ้มครองรักษา....อยู่ทุกวัน
สุขสันต์...วันวาเลนไทน์
หญิงชาย....ผู้หมายสุขสันต์
ความรัก...ใช่มีเพียงหนึ่งวัน
หากแต่....ทุกวันสำคัญเทียม
22 มกราคม 2553 12:09 น.
อ.วรศิลป์
คำทำนาย ทายทัก ของนักคิด
ว่าวิกฤติ มหันตภัย ไม่ไกลหนอ
วอนชาวโลก ทั่วหน้า อย่ารั้งรอ
ต่างร้องขอ ให้ช่วยกัน เร่งบรรเทา
หมายสำคัญ มากมาย ในธรรมชาติ
เหมือนประกาศ เตือนภัย ให้รู้ข่าว
วันข้างหน้า ถ้ายังเฉย คอยดูเอา
จะปวดร้าว แค่ไหน ไม่รับประกัน
หิมะถล่ม เมืองใหญ่ หลายประเทศ
เกิดอาเพศ แผ่นดินไหว ให้ไหวหวั่น
ชนเฮติ มากมาย ต้องจาบัลย์
ต่างโศกศัลย์ อยู่กับซาก ยากเยียวยา
หลายหมื่นคน ต้องมา จบชีวิต
หลายหมื่นคน สภาพจิต ต้องรักษา
หลายหมื่นคน ร่างกาย ต้องเยียวยา
คิดแล้วน่า อเนจอนาถ ภาพบาดใจ
แล้วเมืองไทย ที่รัก ของเราเล่า
จะรอดพ้น วิบัติเศร้า เช่นเขาไหม
ธรรมชาติ เตือนแล้ว อย่าวางใจ
วอนชาวไทย ตื่นเถิดหนา มาช่วยกัน
คนละไม้ คนละมือ ถือคติ
ลดทิฐิ ร่วมแรง แข็งขยัน
แผ่นดินไทย ใช่อยู่ยง คงกระพัน
ต้องช่วยกัน ก่อนจะสาย ไร้แผ่นดิน
2 พฤษภาคม 2559 17:04 น.
อ.วรศิลป์
เหมือนชีวิต เดินมา จนสุดทาง
และต้องทิ้ง ทุกอย่าง ไว้ข้างหลัง
เหมือนนกน้อย ถึงครา อำลารัง
ผกโผบิน สู่โลกกว้าง อย่างเดียวดาย
เหมือนสุนัข ล่าเนื้อ เมื่อสิ้นเขี้ยว
นายไม่เหลียว ไม่สนใจ น่าใจหาย
เหมือนโคแก่ แย่แล้ว ไม่แคล้วตาย
ฤาเหมือนไม้ ใกล้ฝั่ง ฝังร่างตน
หากแต่ลอง ใคร่ครวญ ให้ถ้วนถี่
คิดให้ดี ดูอีกด้าน กันอีกหน
" วัยเกษียณ " หาใช่ลด หมดค่าคน
หากแต่เป็น " การเริ่มต้น " อีกหนทาง
ทางแห่งวัน เวลา อิสระ
สุดสิ้นแห่ง ภาระ ต้องสะสาง
เหตุด้วยแอก เคยแบก ถูกถอดวาง
เท้าสองข้าง ได้ก้าวย่าง อย่างเสรี
" วัยเกษียณ " จึงน่า ภิรมย์ยิ่ง
ได้ทำสิ่ง ตั้งใจ ได้เต็มที่
สนุกกับ ชีวิต ได้อีกที
บนวิถี ทางใหม่ ดั่งใจตน
เพราะฉะนั้น สุขสันต์ เถิดวันนี้
ร่วมยินดี จากใจ ให้อีกหน
ยิ้มหัวเราะ เบิกบาน กันทุกคน
เปี่ยมสุขล้น ฉลองกัน " วันเกษียณ " เอย
12 มกราคม 2553 17:22 น.
อ.วรศิลป์
นับแต่วัน ที่ครูพา ข้าถึงฝั่ง
ข้าก็หวัง เดินไป สู่ที่หมาย
ความสำเร็จ การศึกษา ในบั้นปลาย
สิ่งสุดท้าย ใบปริญญา ข้าใคร่ครวญ
ข้าเปลี่ยนเรือ มาแล้ว ตั้งหลายลำ
พระคุณล้ำ ครูของข้า ข้านึกหวน
ครูยิ่งใหญ่ หนักหนา ข้าทบทวน
รำลึกหวน ย้อนหลัง เรื่องฝังใจ
ทั้งครูนิด ครูหน่อย ครูต้อยติ่ง
ครูสมหญิง ครูวาสนา ครูผ่องใส
ครูอาทิตย์ ครูภิรมย์ ครูสมใจ
ครูเกรียงไกร ครูสง่า ครูอดุลย์
ข้าตั้งใจ ว่าสักวัน จะหันกลับ
ไปคำนับ กราบครู ผู้เกื้อหนุน
ด้วยสำนึก ในค่า แห่งพระคุณ
ที่เจือจุน สอนข้า ด้วยปรานี
ข้าไม่เคย ลืมคำ ครูพร่ำสอน
ข้าสังวร อยู่แก่ใจ ไม่หน่ายหนี
ข้าตระหนัก ค่าแห่งรัก และปรารถนาดี
ที่ครูมี ต่อข้า มามากมาย
กราบคุณครู ทั้งหลาย ในวันนี้
รอบ " วันครู " อีกปี ที่ห่างหาย
หวังปีหน้า ปริญญา ข้าถือไป
พร้อมดอกไม้ ไปกราบลง ตรงเท้าครู
5 ธันวาคม 2552 09:53 น.
อ.วรศิลป์
นับถอยหลังวันเดือนที่เคลื่อนผ่าน
อีกไม่นานปีใหม่ใกล้มาถึง
มีหลายสิ่งหลายอย่างยังคำนึง
หมายรวมถึงของขวัญอันดูดี
เพื่อส่งให้คนนี้และคนนั้น
สื่อสัมพันธ์ความรักความสุขี
สื่อความหมายความจริงใจและปรารถนาดี
สื่อไมตรีมีให้จากใจตน
หวังผู้รับดีใจเมื่อได้เห็น
ได้ตื่นเต้นกับสิ่งดีปีละหน
ของดูดีของใหม่ถูกใจตน
เป็นมงคลดีงามยามเริ่มปี
หากแต่ว่าของขวัญอันใดเล่า
จะเทียมเท่าหรือสูงส่งสมศักดิ์ศรี
จะนำพาความสุขใจสร้างไมตรี
เท่าสิ่งนี้ คือการ " ให้อภัย "
ให้อภัย....กับผู้คนรอบรอบข้าง
ให้อภัย.....ด้วยใจกว้างและผ่องใส
ให้อภัย.....กับทุกสิ่งที่ผ่านไป
แล้วปีใหม่จะสุขสันต์นิรันดร์เอย
** สวัสดีปี 53 ถึงหมู่มิตรและสรรพชีวิต...ด้วยจริงใจ "
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2599
