14 กุมภาพันธ์ 2548 06:46 น.
อาภาภัส
14 กุมภาพันธ์ รักนั้น ควรสดหวาน สีแดงนานดุจผ่านวันสุขจริง
จากถ้อยแห่งหฤทัยที่ใหญ่ยิ่ง นำมาผิงอิงอุ่นละมุนทรวง
ดวงจิตคิดใฝ่หาจึงมอบฟ้า
เพื่อสื่อว่าใจชนยังห่วงหวง
ขอใจในทุกดวง จงอย่าลวง
สุขทั้งปวงจึงเลิศบังเกิดมี
นำรัก....มาส่ง
สีแดงรินจากใจ หยดลงในกระดาษหอม
ประจงเรียงวางล้อม กุหลาบพร้อมพริ้งพรายตา
กลีบอ่อนแกะสลัก บอกว่ารักมากจริงหนา
ส่งให้ชนทั่วหล้า เพื่อบอกว่ายังมีกัน
ด้วยใจที่พะวง ใช่ลุ่มหลงเพียงแค่ฝัน
สรรสุขเสริมแบ่งปัน รักมั่นนั้นจักยืนยง
งามใดไหนจะเท่า รักที่เรามอบใจตรง
ส่งรักมาปักลง ใจกลางดงวงศ์แดนคอม
ชื่นจิตชีวิตกล้า อยู่ในหล้าด้วยรักหลอม
ถวิลหวังโอบเอื้อออม รักรวมตอมย้อมโลกงาม
เอ่ยคำจากดวงใจ ฝากให้ไว้แด่ทุกนาม
จงสุขถึงโลกสาม สมนิยามวันความรัก
อาภาภัส 14 ก.พ 2548
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:43 น.
อาภาภัส
เจ้าพระยา.ราตรี
ริมฝั่งน้ำจำมั่นสำคัญยิ่ง
ได้เอนอิงเอียงไหล่ใจหวิวหวาน
มองฟ้าสวยอวยด้วยแสงตระการ
จันทราผ่านเมฆเลื่อนเคลื่อนนภา
สุขฤทัยได้เห็นเป็นความชื่น
ชีวาตื่นจิตจำนำหรรษา
ราตรีนี้ริมฝั่งเจ้าพระยา
ต่อเวลารู้สึกนึกไมตรี
ความเข้าใจไร้ช่องหนทางออก
จริงมิหลอกกรอกคำเฉิดฉวี
ภาพยังคงตราตรึกในฤดี
โอกาสนี้อยากย้อนวอนผ่านลม
ใยเจ้าเอ่ยดังเจ้าไร้เงาสุข
หวังใครปลุกผูกพันดั่งสร้างสม
ข้าฟังคำที่ย้ำพาใจพรม
ไร้ระทมชมชื่นพร้อมเพลินคำ
พลิ้วระลอกเล่นลายสายพรายน้ำ
ลมเล่าย้ำราวสุขสนิทขำ
หัวใจผ่าวก้าวไกลวังเวงย่ำ
ใจจดจำกำหนดกฎเพลงพรหม
มายั่วเย้าให้เราเฝ้างงงัน
เกือบลืมฝันหัวใจที่สุขสม
อย่าแกล้งเปรยเพียงเพื่อปรับคารม
ความนิยมกลิ้งไต่ดังใยเกลียว
ระรินชลวนวิ่งเป็นเวียนวัง
รักเจ้ายัง..ข้าไร้ใครแลเหลียว
สำนึกสู่กู่ร้องเพียงผู้เดียว
เจ้าลืมเหลียวหลบลมคมหัวใจ
อาภาภัส 2 กุมภาพันธ์ 2548
2 กุมภาพันธ์ 2548 07:01 น.
อาภาภัส
ฉันต้องไปพร้อมพลัง..แห่งชีวา
ไปข้างหน้ากว่าสุดทางสวรรค์
แม้หากต้องต่ำลงมาถึงพลัน
มิอาจกั้นแรงใจใบเบิกทาง
ด้วยตัวเราโง่เขลาเราคือโง่
ราวนกโผจากคอนเมื่อยามสาง
กว่าจะได้ภักษาหารวันวายวาง
เหนื่อยหนักบ้างอดทนมิบ่นคำ
เอาเถอะนะถือว่าฟ้าเลือกมอบ
แม้ฟ้ากอบเลนทองให้ลองหนำ
ก็จะยิ้มรับรู้มิเอ่ยย้ำ
พร้อมชื่นฉ่ำมาดมั่นปันแต่ดี
เกิดเป็นคนค้นได้ด้วยใจตน
ยอมรับผลเท่าที่มีศักดิ์ศรี
จิตคิดชอบตอบไปด้วยไมตรี
หลายหลากนี้มีปมมาสมรวม
เกลี่ยให้ได้หายกลบลบอากาศ
พร้อมมุ่งมาดดำเนินราวได้สวม
ชุดวิเศษไร้มนต์แห่งโซ่ตรวน
ความเรรวนเทหายหมายมั่นคง
และคงมีสิ่งดีที่พานพบ
โอบอ้อมอบอุ่นเอื้อเกื้อใช่หลง
ราคาใจเหนือใดก่อเผ่าพงศ์
จักดำรงตรงต่อก่อสืบไกล
ล้อมด้วยรักจักพาให้ทุกอย่าง
มาเรียงวางหลากสีมณีใส
พัชรพลอยนิลแห่งดวงใจ
ฟ้าอำไพได้อยู่อย่างคู่ครอง
1 กุมภาพันธ์ 2548 07:19 น.
อาภาภัส
หากจะรักจริงใจใครสักคน
จะต้องบนจริงจริงหรือเจ้าขา
เสียงใครหนึ่งถามจ้าวศาลเพียงตา
หญิงชราตาฟางข้างทางเดิน
ฟ้าลิขิตสิทธิ์ใจใครกำหนด
เศร้าสลดคนรักหรือคนเหิน
ก็รักนี้มีมาพร้อมเผอิญ
แนวดำเนินรูปขอบกรอบไม่มี
เป็นเทวากล้าตอบมอบไปไหม
รักกันได้ดีหนาพากันหนี
มีอยู่ไหมในฟ้าธานีนี้
จะได้ชี้ช่วยมอบตอบคุณยาย
เสียงสั่นติ้วปลิวรัวทั่วไปหมด
ใครกำหนดถามเพียงเรียงเลขสาย
เห็นรักปนมีอยู่เยอะจะตาย
แล้วจะวายใครยังตั้งรักกัน
ก็ขอลองดูบ้างยังว่างอยู่
คุณยายกู่ข้างศาลคนเห็นขัน
ไม่เคยรู้ใจนึกเหมือนใจนั้น
หวังรักมั่นเคียงคู่อยู่เช่นคน
อาจหัวเราะว่าโลกกระแสสลับ
อาจตอกกลับน่าจับไปแปลงผล
แต่หากนึกถึงใจในตัวตน
เจ้าจะค้นจนคำ ค่าความรัก
อาภาภัส 1 กุมภาพันธ์ 2548 ใจเอย ใจคน
30 มกราคม 2548 18:12 น.
อาภาภัส
มองฟ้ายามเมื่อเหงา ใจสองเราอยู่เคียงกัน
กระชับความสัมพันธ์ ระลึกมั่นก็อุ่นไอ
คือมวลในอารมณ์ ที่ก่อปมอยู่ภายใน
สร้างภาพขึ้นมาใหม่ เพื่อหลอมไว้ให้ใจคง
ใช่ว่ามิใฝ่หา เพียงรู้ว่าอยู่กลางดง
โดดเดี่ยวเรื่องชวนหลง ดุจวังพงศ์ทะเลทราย
ดูดกลืนมิคืนกลับ ชีวานับล้วนหลากหลาย
ทางทุกข์อันมากมาย มันผูกสายกลายเป็นเกลียว
กว่าแซงกำแพงคลื่น จิตตขื่น รื่นไร้เหลียว
จึงรู้ในใจเทียว ความ เริงเลี้ยวออกนอกทาง
แต่หวังก็คือ หวัง ยังกอบฝัง จิตแกนกลาง
ให้มีใครหนึ่งบ้าง และร่วมสร้างฝั่งฟ้าเคียง
อย่าบอกเพียงเลื่อนลอย และต้องคอยเก็บออมเสียง
ใจฉันวางวันเรียง มุ่งหน้าเหวี่ยงเสี่ยงหัวใจ
มาลัยหอมยอมหยุด ณ แดนดุจสกาวใส
ใครหนึ่งพึงโอบไว้ เราต่างได้ สุขเราสอง
อาภาภัส 30 มกราคม 2548
หน้าส่วนตัว
978
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
