12 ตุลาคม 2548 02:26 น.
เด็กตรัง
ทะเลน้ำตาเริ่มปรากฏ..รอยยิ้มสดใสจางหาย
เหน็บหนาวใจทุกย่างกราย..รอคอยสายธารไหลคืน
ผ่านนภาเวลาลับ..หวนคิดกลับช่างยากฝืน
สองแข้งขายังหยัดยืน..อย่ารื้อฟื้นให้ปวดใจ
รอยแผลวันนี้เริ่มฉีกขาด
คล้ายแก้วบาดเฉือนใจให้เป็นแผล
โดนเขาทิ้งแม้นกกาไม่เหลียวแล
เจ็บสุดแสนเกินพูดมันออกจากใจ
วันคืนผ่านไม่มีค่าไร้ความหมาย
นอนเอนกายอยู่บนเตียงนํ้าตาไหล
ปล่อยเถอะปล่อยนํ้าตาให้ไหลไป
เมื่อหัวใจสิ้นนั้นแรงต้านทาน
ฝากขอบฟ้าเทวดาอยู่บนนั้น
ดูแลฝันของเธอมิอาจสาน
จากส่วนลึกก้นบึงใจร้าวราน
คงทรมานแน่แท้เพราะขาดเธอ
ลาก่อน..สองคำนี้ที่ฉันเพ้อ
ที่ฉันเจอวันนี้เกินทานไหว
จากวันนี้คงอีกนานขอพักใจ
เจ็บเกินไปคงไม่มีแล้วfont> หยดนํ้าตา
10 ตุลาคม 2548 03:17 น.
เด็กตรัง
......ปิดเอาไว้เรื่องราวของความรัก
อย่าเผลอจักไปบอกให้เธอรู้
เวลานี้เป็นเพื่อนดีคอยยืนอยู่
ยิ้มรอดูเธอกับเขาเคียงข้างกาย
หน้าที่เพื่อนที่ดีก็แบบนี้
โง่สิ้นดีคอยแนะนำเจอปัญหา
เพียงแค่เธอและเขานั่งสบตา
ฉันควานหาผ้าเช็ดหน้าทำไมกัน
เมื่อนายเจ็บรู้ไว้นะฉันเจ็บกว่า
ที่ผ่านมาแอบคิดเก็บไปฝัน
ไม่หรอกไม่ได้รักเธอฉันยืนยัน
แต่กลับสั่นหวั่นไหวอยู่ภายใน
ท่องเอาไว้คำคำนี้คำว่าเพื่อน
คอยย้ำเตือนห้ามข้ามเส้นคิดไถล
ซ่อนเอาไว้ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
บอกหัวใจรักของเราแค่เพื่อนกัน.....
หน้าส่วนตัว
1106
