22 ธันวาคม 2547 07:59 น.
เบนนี่
ในบางเวลา...ที่ฉัน...นั้นร้องไห้
เมื่อที่ใครเขาทำให้เจ็บ...และอ่อนล้า
หัวใจของฉัน...มันก็ยังคงเต้น ตามจังหวะ...เรื่อยมา
ไม่เคยมีสักครา...ที่ต้องปวดใจ
แต่ตอนนี้...ฉันกลายเป็นคนที่อ่อนแอ
ท้อแท้...เพราะไม่มี...คนที่เคยหวนให้
คนที่ฉัน..นั้นแสนแคร์..และห่วงใย
คนที่ฉันรักหมดใจ...นั้นคือเธอ...
แต่ตอนนี้..ทำได้ แค่เพียงคนที่เจ็บปวด
ต้องทนร้าวรวด...อย่างคนที่พลั้งเผลอ
คิดว่าเธอรักกัน..เหมือนที่ฉันนั้นรักเธอ...
แต่สุดท้ายต้องพบเจอ...แค่คำหลอกลวง
ไม่ได้กลับมา...เพื่อทวงความผูกพัน
เพราะรักของเธอ..มันแสนสั้น..ไม่เคยห่วง..หวง
รักของเธอ..คงไม่ต่างอะไร..กับสมองที่แสนกลวง...
เพราะเธอทำได้แค่แกล้งห่วง..เลยไม่อยากทวง..คำสัญญา
เพราะรักของเธอมันแสน...กลิ้งกลอก
ทำได้แค่เพียงปลอกลอก...คนที่เคยห่วงหา
ไม่เคยนึกถึง...วันเวลาแห่งความผูกพัน..ที่ผ่านมา
แค่เพียงสายตาเย็นชา...ก็รู้ว่าเธอลืม..ความผูกพัน
คนที่ร้องไห้..อย่างโง่งม...คงมีแค่คนทางนี้
เพราะอีกคน เขาคงมี คนใหม่ มาร่วมฝัน
ฉันทำได้แค่เจ็บ และแอบซ่อนความผูกพัน
ปิดบังว่าเคยรักกัน...หรือฉันแค่คิดไปลำพัง
อาจเป็นเพราะรักเธอมาก...เลยทุ่มเท
แต่สุดท้ายพบเจอคนที่รวนเร...เลยโดนหักหลัง
รักที่เขามีให้...มันไม่จริงจัง
สุดท้ายคนที่พลาดพลั้ง...เลยต้องมานั่งช้ำใจ
ลาแล้ว...ความรัก อันแสนโง่เขลา
จบสิ้น คำว่าเรา เมื่อไม่มีเขา คนที่เคยเคียงใกล้
ต่อแต่นี้...จะลืมว่ามีเธอ..อยู่อีกคน..บนโลกหนึ่งใบ
ต่อแต่นี้...จะเตรียมใจ..จะรักใคร..แค่ครึ่งใจ..ก็พอ
16 ธันวาคม 2547 17:03 น.
เบนนี่
ไม่อยากทำร้ายเธอ...ไปมากกว่านี้
เพราะฉันเองมันไม่ดี..ไม่ควรค่า
จะคู่ควรเธอได้ยังไง...นะแก้วตา
เพราะเธออยู่สูงเสียดฟ้า...มันต่างกัน
ฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับก้อนดิน
เป็นได้เพียงเศษหิน ไม่ควรคิดฝัน
เอื้อมมีไปไขว้คว้า ดอกฟ้า อย่างเธอคนนั้น
ควรจะเจียมตัวเมื่อฉัน มันแค่คนที่ห่างไกลเธอ
ทำได้แค่มอง อยู่อย่างเดิม มันก็ดีอยู่แล้ว
ไยไขว้คว้าดวงแก้ว อย่างเธอ....
เพิ่งรู้ว่ามัน ก็ทำร้ายเธอ...
คนที่ฉันรักมาเสมอ เช่นกัน
เพราะเธอเองก็รักกัน ฉันเข้าใจ
แต่คงเป็นไปไม่ได้ คนอย่างฉัน
ต้อยต่ำ..เพียงดิน..จะควรคู่อะไรกับดวงจันทร์
ทำได้แค่คนที่คิดฝัน...อย่างคนไม่เจียมตัว
ไม่เคยมองดูเงาหัวตัวเอง ว่าเป็นใคร
ทำได้ไง...ดึงเธอ มาพันพัว
รู้ทั้งรู้ไม่มีทางเป็นไปได้ คนไม่เจียมตัว
หนทางที่เดิน ช่างมืดมัน ถ้าให้เธอมารักกัน
ต้องยอมเจ็บ ตอนนี้ ยังดีกว่า...
ไม่อยากทำร้ายแก้วตา อะไรแบบนั้น
เธอเจ็บ ฉันเจ็บ .... ไม่แตกต่างกัน
แต่เราเหมือนเส้นขนาน มองเห็นกัน แค่เพียงสายตา...
ขอเงียบหาย ห่างไป ทนเสียใจอยู่กับตัวเอง
ไม่อยากเป็นคนอวดเก่ง....เก็บเธอ คนที่ควรค่า
ฉันมันแค่ก้อนดิน ก้อนหิน มันไร้ราคา
ขอจากลา ทั้งที่แววตา มันต่างกัน
....ไม่อยากโทษอะไร ...
เพราะเราเองที่หัวใจมันไหวหวั่น
รักดอกฟ้าได้ไง .... คนไม่เจียม ทำได้แค่แอบฝัน
ขอรักเธอต่อไปแล้วกัน...แม้มันจะเจ็บปวดก็ตาม
ขอให้ฉันรักเธอ..อย่างคนที่แอบรัก
ทำได้แค่คนอกหัก อย่าได้ไถ่ถาม...
ว่าทำไมวันนี้ ฉันเปลี่ยนไป...หรือมีใครแทนเธอ...ที่งดงาม...
ทำให้เธอได้ทุกอย่าง..แต่อย่าห้ามให้ฉันนั้นหยุดรักเธอ....
16 ธันวาคม 2547 16:37 น.
เบนนี่
วันนี้ คือวันที่เธอผ่านอุปสรรค...ในชีวิต
เพื่อเริ่มต้นในสิ่งที่เธอคิดฝัน......
เริ่มต้นในวันใหม่ ก้าวเดินในทุกนาที ของแต่ละวัน
เพื่อให้เธอ ไล่ตามความฝัน....ให้เป็นจริง
หากวันไหนเธอพบเจอขวากหนาม และอ้อนล้า
ฉันจะอยู่เคียงข้างตลอดเวลา...ไม่ทอดทิ้ง
อยู่เพื่อวันข้างหน้า...จะโอบกอดเธอ ให้ไล่ตามความฝัน..ให้เป็นจริง
อยู่เพื่อให้ไหล่ของฉัน ให้เธอไว้สบอิง..ยามเดียวดาย
พรุ่งนี้ฟ้าจะสดใส...หากเธออดทน...ไม่ย่อท้อ
ฉันจะอยู่เพื่อรอ ไม่ห่างหาย....
เพราะฉันและเธอผูกพันกัน ไม่ใช่แค่เพียงร่ายกาย
แต่หัวใจเราเคียงใกล้ ไม่ห่างตาม
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เธอจะมีความสุขดีหรือไม่
จะคอยอยู่ไม่ห่างไป ในทุกทุกโมงยาม....
เพื่อให้เธอผ่านชีวิตช่วงที่งดงาม..
เพื่อให้เธอพบความงดงาม...ในแต่ละวัน
อุปสรรค...ในชีวิต เป็นแรงผลักดันให้ก้าวต่อ
ไม่มีคำว่าท้อ สำหรับคนที่มีไฟ แห่งความฝัน
ขวากหนามคือครู สร้างแบบเรียนให้ชีวิตต้องฝ่าฝัน
เมื่อเธอก้าวข้ามผ่านจุดนั้นแล้วย้อนหันกลับไป
เธอจะกล่าวคำขอบคุณอุปสรรค และขวากหนาม
และคำหยามเหยียด ของใครคนไหน..ไหน
เธอจะยืนหยัดอยู่ได้ ด้วยแรงแห่งกำลังใจ
...เพราะคนจะยิ่งใหญ่ได้จะต้องฝ่าฝัน...
...คนที่ไม่สู้คือคนที่ไม่เคยแพ้...
เป็นได้แค่เพียงคนอ่อนแอ และมัวแต่นั่งฝัน
แต่ไม่กล้าจะข้ามผ่านอุปสรรคในแต่ละวัน
แล้วจะยิ่งใหญ่ได้อย่างไรกัน หากหยุดเดินทาง
ฉันจะอยู่ต้องนี้ เพื่อรอวันที่เธอพอเจอ ความสำเร็จในชีวิต
คนเรามีสิทธิทำผิด แต่ต้องเก็บไปคิด เพื่อเป็นแรงนำทาง
อย่าประมาทหากวันหน้า พบเจอฝุ่นควัน เมฆหมอก จางจาง...
ฉันจะเอาไหล่กว้าง..ให้เธอสบอิง
ขอเพียงเธอหลับตา...ในค่ำคืนนี้
หากตื่นขึ้นมา นะคนดี...จะพบเจอฉันอยู่ตรงนี้...จริงจริง....
ขอให้เธอรับรู้ทุกสิ่ง.......
ฉันไม่เคยทอดทิ้งให้ห่างไกล
เพราะฉันจะอยู่ไม่ห่างตัวเธอเท่าไหร่นัก...
อยู่เพื่อให้เพื่อนที่ฉันรัก สร้างฝันในวันใหม่
ฉันจะอยู่ตรงนี้ เพื่อรักเธอตลอดไป....
ขอให้เธอคนเดิมมั่นใจ....ในความห่วงใย..ที่ฉันมี..ให้แก่กัน
11 ธันวาคม 2547 16:24 น.
เบนนี่
หากวันนี้...เธอยังไม่มีใคร
ขอให้ฉันเป็นเพื่อนที่รู้ใจ..จะได้หรือเปล่า...
อยากอยู่เคียงข้างกัน เหมือนท้องฟ้าอยู่คู่ ดวงดาว
เปลี่ยนฐานะ จากเพื่อนเก่า เป็นคนข้างหัวใจ
ฉันไม่อาจลบภาพเธอจากวันก่อน
ฉันอยากอ้อนวอน ให้เรากลับมาเจอกันใหม่
จากเธอมาเนิ่นนาน ฉันยังไม่มีใคร
เธอคือคนเดียวที่อยู่ในใจ เสมอมา
หากวันนี้...เธอยังไม่มีใคร
โปรดรู้เอาไว้ ฉันไม่เคยมีใคร ยังรอเธอทุกเวลา
เนิ่นนานหลายปี ยังรอคนดีจนกว่า....
วันที่ท้องฟ้า จะไร้ แสงดาว
ใจสั่งให้รักใครไม่ได้อีก...นอกจากเธอ
รักมาเสมอ เปรียบรักที่ให้กับเธอเหมือนผ้าขาว
ขอแค่ได้รักเธอก็มีความสุขมากแล้ว..สำหรับเรา
เพราะหัวใจมันรักแค่เธอคนเก่า เสมอไป
หัวใจ มีไว้ใช้เพื่อรักเธอ
ถึงต้องเจ็บต้องเก้อ ก็ทนรับไว้
รักใครไม่ได้อีกแล้ว อยากบอกความนัย...
เพราะหัวใจถูกปิดตายเอาไว้..ที่เธอ..คนเดียว
11 ธันวาคม 2547 16:14 น.
เบนนี่
เป็นเพราะฉัน..นั้นหลงลืมไป
ลืมว่าความสัมพันธ์ ของหัวใจ คนร่วมฝัน
คนที่ฉัน เรียกชื่อเธอ..ว่า ที่รักอยู่ทุกวัน
แต่ตอนนี้เธอกับฉัน หมดแล้ว...อดีต ที่ผ่านมา
วันนี้...หลงลืมไป เลยโทรหา
ลืมว่าที่ผ่านมา ไม่มีค่า หมดความหมายในแววตา
น้ำเสียง แสนเย็นชา....
มันเจ็บปวดเมื่อได้ยินที่พูดมา...เหมือนคนไม่รู้จักกัน
เธอถามว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?
เพราะตอนนี้เธออยู่กับเขา คนร่วมฝันคนใหม่ ที่ไม่ใช่ฉัน
คนที่ตอนนี้ คือที่รัก ของกันและกัน
ส่วนตัวฉันทำได้ แค่เป็นส่วนเกิน.....
ที่โทรหา เพียงแค่อยากได้ยินเสียง
ถึงแม้จะกลายเป็นเพียง...คนที่หัวใจที่ยับเยิน
ก็ถูกแล้วที่มีฉันกลายเป็นแค่เพียงแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
เป็นได้แค่ส่วนเกิน...ที่น่ารำคาญสำหรับเธอ.....
เป็นเพราะลืมเธอไม่ลง...หรอกที่รัก
แค่ได้ยินเสียงทายทัก...ก็ทำให้คนนี้ที่เคยพร่ำเพ้อ....
มันก็เลยพรานน้ำตาไหล...จนล้นเอ่อ
เป็นเพราะความรักที่มีให้เธอ...ไม่เคยลดลง
ทำได้แค่เพียง ร้องไห้ให้เธอฟัง ทางเสียงโทรศัพท์
แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจรับ...ก็คงไม่บอกกันตามตรง....
มันแสนเจ็บปวดรวดร้าว เมื่อใจมันหลงรักคนที่ไม่มั่นคง.....
ลืมได้แม้คนที่จงรักภักดี....จนหมดใจ
ขอโทษที่นะ..ที่โทรไปกวนใจ
คงไม่รบกวนมากไปใช่ไหม?
เขาคงไม่ว่าอะไร แค่เพื่อนเก่าโทรมาร้องไห้
ไม่ต้องบอกเขาหรอกนะ ว่าเพราะอะไร ฉันถึงเสียใจ
เพราะเขาคงรับไม่ได้เหมือนกัน....
หากเขารู้ว่าความรักของเธอถูกกำหนดด้วยวัน...และเวลา...
พอครบกำหนดเธอก็ร่ำลา เพื่อค้นหาคนร่วมฝัน
ฉันอยากบอกเธอว่าชาตินี้ คงไม่มีทางเจอ คนที่เธอต้องการผูกพัน
เพราะรักของเธอคือการทำร้ายคนที่เคยรักกัน ด้วยการทำลาย
วันนี้ทำได้เพียงร้องไห้ให้ฟัง
จะได้ลืมความหลัง ที่หัวใจของฉันนั้นต้องแตกสลาย
เพราะรักที่มีให้กับเธอมันคงจางหาย....ล้างให้หมดแล้วหัวใจ
ฉันจะอยู่คนเดียวต่อไป....โดยไม่มีคนใจร้าย...เช่นเธอ...........
หน้าส่วนตัว
834
