เมื่อดอกท้อบาน

แม่มดใจร้าย

ดอกไม้เปรียบได้กับความงามในหัวใจ.. 
ยามดอกไม้บานก็พาให้หัวใจเบิกบานตามไปด้วย สีสันของดอกไม้เป็นส่วนประกอบหนึ่งที่ทำให้ใจสดชื่นตาม แต่ดอกไม้สีขาว ที่คนได้ยินชื่ออาจพาให้ใจท้อ แต่ความสวยสดใสของดอกไม้มิอาจทำให้ใจท้อตามชื่อ.. 
ดอกไม้จากสถานที่หนึ่ง..อาจนำพาประสพการณ์มากมายมาให้ 
ประสพการณ์จากการเดินทาง.. 
ประสพการณ์จากผู้ร่วมทาง.. 
ทำให้คิดถึงการเดินทางครั้งแรก ๆ 
การเดินทางไม่ว่าจะเป็นด้วยการเดินทาง จากรถเมล์ รถไฟ รถประจำทาง เรือ เครื่องบิน จากจุดหมายหนึ่งไปอีกจุดหมายหนึ่ง ล้วนต้องรู้ถึงรายละเอียด ไม่ว่าจะเวลา สถานที่.. 
บ่อยครั้งไปที่พลาดการเดินทาง จากความเผลอเรอ ไม่ดูเวลาให้ดี ทำให้การเดินทางต้องคลาดเคลื่อน.. 
การเดินทางไม่ว่าจะกี่ครั้ง ก็นำพามาซึ่งการเรียนรู้ จากสถานที่ จากข้าวของเครื่องใช้.. 
บ่อยครั้งที่การเดินทางทำให้พบเรื่องเครียด ๆ และกลายมาเป็นเรื่องขำขันในเวลาต่อมา.. 
การอำผู้ร่วมทาง การปล่อยไก่..(ไม่ใช่นำไก่ไปปล่อยในที่นั้น ๆ)หมายถึงการเปิ่นกับสถานที่ 
เปิ่นกับความไม่รู้ แล้วทำเป็นอวดดี.. 
แต่ทุกเรื่องราวล้วนเป็นประสพการณ์ที่น่าจดจำ.. 
หาใช่ความท้อไม่.. 
ดอกท้อสีขาว..บานสดใส แต่หาให้ได้ทำให้ท้อแบบชื่อไม่ 
(ขอบคุณ..ภาพจากพี่คนหนึ่งที่เดินทางไปปักกิ่ง)