ปีชงของฉัน(ทับไท้ส่วย)

(น้ำตาลหวาน)

ได้อ่านเรื่องสั้นของคุณอ้อย เทียนหยด ทำให้ฉันมีความคิดอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเผื่อใครอ่านแล้วจะมีอะไรแนะนำ หรือมีข้อคิดอะไรมาฝากกัน
ปี 2556 เป็นปีมะเส็งหรือปีงูเล็ก ตามตำราจีนเขาว่าเป็นปีชงของฉันค่ะ แต่แค่ร่วมชงเป็นปีทับไท้ส่วย เพราะครบรอบเอ่อ...ไม่บอกดีกว่า แหะ เขินเนาะ
ถามว่าเชื่อเรื่องนี้ไหม พอสมควรค่ะ รู้ไว้ใช่ว่า คิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร ทำแล้วจิตใจก็เป็นสุข เมื่อมีโอกาสก็ไปทำบุญแก้ปีชงตามสถานที่เขาบอกกันไว้ ทำบุญบริจาคโลงศพ ซึ่งตามจริงแล้วก็ทำต่อเนื่องทุกๆปี  ช่วงปีใหม่กับวันคล้ายวันเกิดและเติมน้ำมันตะเกียง ช่วงปีใหม่มีโอกาสได้ไปทำบุญหลายวัดค่ะ  
เรื่องที่จะพูดคือแบบนี้ค่ะ พอเริ่มปี 2556 ฉันซึ่งก่อนปีใหม่ก็จัดเต็ม เดินทางไปจ.เชียงราย 28 ธ.ค.กลับ 29 ธ.ค. 55 พอกลับมาก็ฉลองปีเก่าต่อเนื่องปีใหม่กับญาติๆ ทุกวัน นอนดึกทุกวัน วันเปิดการทำงานก็มาทำงาน 3 วัน พอรุ่งเช้าวันเสาร์ที่ 5 ม.ค. 56 เพื่อนชวนไปเชียงรายก็ไปอีก กลับวันที่ 6 ม.ค. 56 (ตามที่ลงเรื่องสั้น) 
จากนั้นพอวันจันทร์มาทำงาน ฉันรู้สึกปวดหัวมาก ไม่เคยปวดหัวหนักขนาดนี้มาก่อน เป็นเกือบสองวันทานยาก็หาย จากนั้นก็รู้สึกอ่อนแรง ไม่มีแรง อยากจะนอนเพียงอย่างเดียว ไม่สบายตัวเหนื่อยง่าย หายใจไม่เต็มปอดและรู้สึกตัวอุ่นๆตลอดเวลา เป็นๆหายๆแต่ไม่หายขาดจนทุกวันนี้ค่ะ แต่รู้สึกดีกว่าเดิมมากแล้ว คิดว่าคงจะหายดีแล้ว(มั้ง)
 สามสัปดาห์กว่าเลยที่ป่วย รู้สึกร่างกายอ่อนแอเหลือเกิน ทั้งที่เป็นคนเดินออกกำลังกายสม่ำเสมอ จากที่ด้วยเห็นว่าตัวเองผิดปกติมาก ก็ไปหาหมอเจาะเลือดหาสาเหตุ ได้ความว่าเป็นโรคโลหิตจางหรือเลือดน้อย ซะงั้น...
และช่วงกลับจากจ.เชียงราย ฉันทำสร้อยข้อมือหายค่ะ น้ำหนักสองสลึง หายไปตอนไหนไม่ทราบได้ แต่สังเกตุจากรูปที่ถ่ายชุดสุดท้าย ยังสวมใส่อยู่ จนบัดนี้หายังไม่เจอ ด้วยเป็นสร้อยที่เส้นเล็กมากๆ จึงหลุดไม่รู้ตัว (เคยหลุดสองครั้งแต่เผอิญโชคดีที่เห็นทุกครั้ง) รู้งี้...ไม่ใส่ก็ดีเนาะ 
และอีกอย่างที่ฉันประสบคือ  กำลังขับรถตามคันอื่นออกจากไฟแดงที่เปลี่ยนเป็นไฟเขียวขับตามกันมาเอื่อยๆความเร็วไม่ถึงสี่สิบ  มีรถข้างทางที่จอดอยู่เปิดไฟกระพริบข้างขวาเพื่อรอออกตัวมา จู่ๆขับออกมาปาดหน้าคันของเราเฉยเลย ฉันก็รีบเหยียบเบรคโดยอัติโนมัติ  โชคดีที่ไม่เบียดกัน เพราะเขาก็รีบเบรค  แต่โชคร้ายตรงที่มีรถมอเตอร์โซค์ขับตามมาค่อนข้างเร็ว ชนตูมเบาๆแต่...ท้ายรถฉันยุบ กรรม.... 
เฮ้อ....ฉันไม่ได้ลงมาดูค่ะ  คนชนเขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะชน ไม่อยากเอาผิดหรือเสียเวลาพูดคุย ชั่วโมงเร่งด่วนด้วย เดี๋ยวจะทำให้รถติด  และเราเองที่เป็นฝ่ายเบรคกระทันหัน ถ้าจะผิดก็คันที่ออกตัวมาโดยไม่ระมัดระวังรถคันอื่นนี่แหละนะ แต่เอาผิดไม่ได้  ได้แต่ฮึ่มๆ เคืองมาก มอไซค์คันนั้นคงได้รับความเสียหายไม่น้อยเช่นกัน ขอโทษด้วย(ในใจ) 
ฉันขับรถออกมาด้วยใจห่อเหี่ยวมาก แต่ช่างเถอะ มีประกันชั้นหนึ่ง ซ่อมได้ไม่เสียตังค์...แต่เสียเวลานี่สิ  และที่สำคัญต้องรอคิวเข้าซ่อมเดือนกว่าเลยเชียว แล้วช่วงซ่อมจะเอารถที่ไหนใช้ละเนี่ย  สิบวันเลยนะนั่นหรืออาจมากกว่าอีกเพราะซ่อมรถทีไรไม่เคยได้ตามนัดเลยสักครั้ง
เพิ่งเดือนแรกของปี ฉันเจอไปสามเคส ทั้งสุขภาพ ทรัพย์สิน และของรัก เอาน่าคงหมดเคราะห์แล้วล่ะ สาธุ....