หน้าส่วนตัว
รอยวัน ตอนที่ 7 (เสี้ยวแรก สั้นๆ)
เมื่อการฝึกงานจบลง ไข่เขียดเขียนใบสมัครงานในตำแหน่งผู้ประสานงานสนามยื่นไว้กับสำนักงานใหญ่ของพี่อ้วนก่อนเดินทางกลับ
ถ้าสำนักงานใหญ่เขามีหนังสือไป เอ็งมาทำงานกับพี่นะ หน่วยก้านอย่างเอ็งลุยงานแบบนี้ได้สบาย ส่วนไอ้รอยเอ็งไม่ต้องห่วง คนนี้มั่นคงดังภูเขา พี่เดาไม่ผิดหรอก รอยรักเอ็ง
พี่อ้วนโปรยยาหอมก่อนไข่เขียดจะกลับ
กลับมาทำงานด้วยกันนะไข่ คำของนุช
อย่าให้รอเปล่านะคะ คำของรอย
OOO
งานพัฒนาชนบทที่ไข่เขียดได้สัมผัสจากการไปฝึกงานหนนี้ทำให้ภาพที่เคยประติดประต่อเอาไว้แจ่มชัด เมื่อนึกทบทวนถึงบันทึกของพ่อก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจนถึงอุดมคติของนิสิตนักศึกษาที่ต้องการเห็นสังคมสมดุลดีงาม และยิ่งเมื่อคิดถึงหญิงสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เพิ่งได้รู้จักหัวใจก็ยิ่งทำให้ไข่เขียดเห็นความสำคัญของการเดินทางกลับไปที่พื้นที่ทำงานที่รอยวรรณเป็นผู้ประสานงานอยู่
มหาวิทยาลัยที่ไข่เขียดลงทะเบียนเรียนทางไกลแจ้งผลการเรียนมาแล้วว่าไข่เขียดเก็บหน่วยกิตได้ครบ -อ้ายไข่ได้ปลดปล่อยปมด้อยออกไปจากหัวใจเสียทีก็คราวนี้ ก็รอแต่หนังสือจากองค์กรเอกชนพัฒนาชนเรียกตัวมาเท่านั้น เขาก็จะได้กลับไปหารอยอีก
ไข่เอ๊ย น้องนักศึกษาที่ชื่อจารุวรรณกับเพื่อนๆ แวะมาที่บ้านเราอีก แต่อาจารย์ไม่ได้มาด้วย เขาถามหาแก
เขาได้คุยกับพ่อไหม
ไม่ได้คุย พ่อไปดูงานเกษตรที่บางเขน กรุงเทพกับอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เคยมาบ้านเรา
เขาว่าไงมั่งครับแม่
ก็ว่าไม่มีอะไร เพียงอยากมาพูดคุยขอความรู้และประสบการณ์
แล้วเขาถามอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่แม่ทำไหมล่ะ
ก็ถามเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหม การมัดหมี่ และอีกหลายอย่าง น้อง ๆ เขาว่าจะเอาไปเขียนรายงาน สัปดาห์หน้าจะแวะมาอีก
หรือครับ ผมคงไม่มีความรู้ที่จะให้ใครได้มั้ง ถ้าเป็นพ่อคงได้ล่ะ พ่อพูดได้ทั้งวัน ผมฟังยังเพลิน แม่เหนื่อยก็พักบ้างนะครับ ทำงานทั้งวันเลย
ขอบใจจ้ะ แม่ทำเพลินๆ ถ้าไม่ทำก็เพลีย
อ๋อ อันนี้ผมก็เริ่มเข้าใจครับ ยิ่งทำยิ่งมีแรง ยิ่งพักยิ่งเหนื่อยหนักและล้า งั้นผมไปทำงานของผมนะครับ
ไข่เขียดกลับไปที่โรงไวน์หม่อนของตัวเองอีกครั้งหลังจากห่างไปนาน ถังไวน์สีขาวยังตั้งเรียงอยู่เรียบร้อยเหมือนหัวใจของคนที่ไม่สับสนยุ่ง
วันนี้คงได้เริ่มงานไวน์ถังที่ยี่สิบเอ็ดล่ะ ลูกหม่อนยังสุกพราวเต็มสวน
ความฝัน ความหวังของคนเราก็ควรจะสุกปลั่งเต็มหวังเต็มฝันแบบนั้น
ใช่ไหมไข่เขียด
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 20 ต.ค. 2547 22:11 น. - ID 3564 
1106
2
0
21 ตุลาคม 2547 05:46 น. - comment id 78208
ไวน์หม่อนจากหุบเขาภูพานต้องลิ้น...วิเศษเหมือนรสไมตรีที่เจือในจุมพิตแห่งรักของคู่รัก
ไข่เขียดนึกถ้อยคำที่จะบอกถึงน้ำและเนื้อของ Dawik Mulbery (D.M) Wine ที่เขาเพียรหมักสะสมในโรงไวน์กลางสวน ถ้ามีใครสักคนรับรู้ความฝันส่วนนี้ของชีวิตของไข่เขียดนั่นคงทำให้หัวใจส่วนลึกนั้นไม่แห้งแล้งเปลี่ยวเหงาจนเกินไป
จารุวรรณกับเพื่อนกลับมาที่บ้านกลางทุ่งของไข่เขียดอีกครั้ง หลังจากแวะบ้านหลังใหญ่ของพ่อกับแม่แล้วเธอก็แวะบ้านหลังเล็กและโรงไวน์ของไข่เขียด เธอแจ้งความมุ่งหมายอย่างที่แม่เคยบอกไข่เขียดไว้แล้ว
วรรณทำช่วยพี่นะคะ แลกกับสิ่งที่จะขอจากพี่
ขอบคุณมากครับ ถ้าพี่มีให้พี่ก็ยินดี
วรรณเพิ่งทราบว่าพี่ไปฝึกงานที่นครสวรรค์
ครับผมเป็นงานเกี่ยวกับชุมชนชนบท
น่าปลื้มนะคะ
พี่ไม่เคยสัมผัส เคยได้ยินแต่พ่อเล่า มันยั่วใจให้อยากรับรู้จริง
น่าอิจฉาพี่นะ ได้ทำตามความใฝ่ฝัน
คงเพราะมีแรงส่งจากครอบครัวนั่นแหละ
พี่ไข่เคยอ่านเรื่องโฮมสเตย์ไหมคะ
เคยนิดหน่อยครับ น้องลองเล่าไปซิครับ
เอาบวกๆกันไปนะคะระหว่างที่รู้มากับที่คิดทำ-นี่ไวน์ถังที่เท่าไหร่คะนี่ คนพูดจับเหมือนจะยกถังหมักไวน์ที่เพิ่งบรรจุเสร็จ
เล่าเลยครับ -อ๋อถังที่ยี่สิบสามครับ มันหนักนะวรรณ เดี๋ยวพี่ยกขึ้นชั้นเอง
บ้านสวนของพี่ไข่เขียดนี่ก็น่าจะจัดเป็นโฮมสเตย์ได้นะคะ เพื่อนของจารุวรรณออกความเห็น
ดูซิ มีภูมิทัศน์สวยมาก มีภูเขาโอบล้อมเป็นฉากไกล ทุ่งข้าวเขียวงามจากไกลมาใกล้ ลำห้วยจากทางโน้นมาก็ราววิวในภาพที่เขาพิมพ์ขาย
จริงของแจมค่ะ วิวข้างนอกนั่นก็เอื้อให้เนื้อในของสวนเกษตรในนี้ตรึงจิดใจคนมาสัมผัสมากทีเดียว -น้ำลูกหม่อนเหลืออยู่นะคะ คงหมักได้อีกถังนึง
ดีครับ วรรณทำงานคล่องตัวจังครับ
ที่ภาควิชาอาจารย์ก็ให้ฝึกทำประจำค่ะ เลยคล่อง เรื่องโฮมสเตย์ วรรณก็มาคิดภาพได้ชัดๆ เอาที่นี่แหละคะพี่ไข่เขียด
คนที่มาที่นี่คงรู้สึกเหมือนวรรณ คือมันสบายใจนะคะ เหมือนบ้านในความฝันของตัวเอง นาข้าวเขียวๆกำลังถอกรวง ลำห้วยใสๆมีปลาว่ายให้เห็น สวนผักหมากไม้ก็กำลังออกผลเก็บกินได้ไม่ต้องกลัวพิษของสารแปลกปลอม แต่เสน่ห์ที่น่าจะดึงดูดความสนใจของคนแวะมาได้มากก็คือผ้าไหมของคุณแม่ของพี่กับเกษตรอินทรีย์ของคุณพ่อและโรงไวน์ผลไม้พื้นบ้านของพี่เอง-เฮ้อหนูอยากมีอย่างนี้บ้าง
ไข่เขียดมองเห็นได้ถึงประกายความหวังในแววตาของเด็กสาว
ที่บ้านของวรรณค้าขายค่ะ ไม่มีอะไรแบบนี้ทำ เธอว่าต่อ แต่ที่วรรณว่ามาก็คงออกไปทางขายแหละ คือขายเสน่ห์ของงานที่เราทำอยู่ คนมาดูมาพักด้วยเขาก็คงอยากใช้ชีวิตแบบเรา อยากลองทำงานแบบเรา เราจัดให้เขาก็ได้ มีสวนผักให้ปลูกโดยไม่ใช้ยาฆ่าแมลง ผักที่เก็บกินได้เลยก็มี ปูปลาที่อยากทำกับข้าวเองก็จับหาได้ หมากไม้ผลไม้ก็มีให้เก็บกินได้ หรืออยากลองปลูกอยากลองติดตาต่อกิ่งเสียบยอดก็มีที่ให้ลอง บ้านพักอาจจัดเป็นสัดส่วนเป็นหลังเล็กๆ ในสวนหรือริมห้วย
ไข่เขียดนึกภาพตามที่น้องนักศึกษาคนนั้นวาด อืม..ไม่เลวเลย เสน่ห์เช่นนั้นซ่อนอยู่ในนี้เอง
ขอบคุณมากครับน้องวรรณและแจม ช่วยพี่หมักไวน์ได้ตั้งห้าถังแน่ะ นี่กลายเป็นว่าพี่เอ็งเป็นฝ่ายได้ความรู้จากน้องๆ พี่เอาเปรียบวรรณหรือเปล่าครับเนี่ย
ไม่เอาเปรียบหรอกค่ะ สิ่งที่วรรณกับแจมได้จากพี่ก็คือกำลังใจและความฝันไงคะ เข้ามาในบ้านกลางทุ่งของพี่แล้วทำให้รู้สึกว่าความฝันของคนเดินทางไปถึงความจริงได้ แม้มีต้นทุนชีวิตนิดน้อยนักก็ตาม
แม่เก็บลูกหม่อนสุกกับปลาย่างเป็นของฝากให้น้องนิสิตทั้งสองคนที่มาแวะเรา
เมื่อรถของจารุวรรณลับตาไปแล้วผมจึงหันมาสังเกตเห็นแม่ยิ้มๆ
21 ตุลาคม 2547 23:10 น. - comment id 78228
รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ พยามต่อไปนะไข่เขียดและคนเขียนด้วยนะค่ะ
22 ตุลาคม 2547 06:12 น. - comment id 78233
ครับผมขอบคุณมาก
22 ตุลาคม 2547 12:11 น. - comment id 78239
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกทุกอย่างราบรื่นจังคะ ทุกคนมีความสุข แล้วจะมีวันที่ไม่มีความสุขหรือเปล่าคะ คิดว่าคงต้องมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ยังไงก็อยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ คะ
22 ตุลาคม 2547 15:03 น. - comment id 78242
บางอย่างที่เราไม่อยากให้เกิดมันก็เกิด บางอย่างที่เราอยากให้เกิด ก็ไม่เกิด ชีวิตคงเป็นอย่างนั้น สวัสดีครับคุณvioletsnow ขอบคุณมากครับที่ติดตามเรื่อยมา ผมจะโพสต์ส่วนท้ายของตอนที่ 7 โดยไวครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ