::: บทส่งท้าย เรื่องสั้นยาว รอยวัน :::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ตอนที่ 10 รอยวัน
	 
	เวลาผ่านไปไม่นานคุณสตีฟ  เลวิแทน อดีตผอ.ขององค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็พาคุณรอยวรรณและลูกชายมาเยี่ยมไข่เขียดที่บ้านกลางทุ่ง และครอบครัวเลวิแทนจะพักผ่อนที่ รอยวัน โฮมสเตย์ ของไข่เขียด  1 สัปดาห์ก่อนเดินทางกลับอเมริกา
	แล้วการล่ำลาก็มาถึง
	ผมรู้ว่ารอยรักคุณ  ผมอยากขอบคุณคุณมาก ๆ ที่ทำให้รอยเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่และเห็นค่าของความรัก
	ขอบคุณคุณสตีฟมากครับ  ที่ให้เกียรติผม  และขอบคุณไมตรีจิตที่มอบให้   ผมขอรำลึกถึงทั้งคุณและรอยวรรณไปตราบนานครับ  ขอให้คุณและครอบครัวเดินทางโดยสวัสดิภาพ
	คุณสตีฟคะ  รอยขออะไรคุณอย่างหนึ่งคุณคงไม่ขัด 
	บอกมาสิครับ
	รอยอยากขอแลกสมุดบันทึกกับไข่เขียด เราเคยแลกกันไว้นานแล้ว  ไข่เขียดคงจำได้ใช่ไหม
	จำได้ครับ  และน้องวรรณเตรียมไว้ให้แล้ว นั่นไงเธอกำลังเดินถือมาพอดี
	ทุกคนหันไปทางเธอ   แววตาของรอยวรรณ  คุณสตีฟ และไข่เขียดต่างก็ชื่นชมผู้หญิงคล่องแคล่วเฉลียวฉลาดที่ดูแลทุกคนที่แวะมาที่รอยวันโฮมสเตย์แห่งนี้  ที่กำลังเดินมา
	พี่ไข่ให้เตรียมของนี้ให้คุณรอยวรรณค่ะ เธอยื่นสมุดบันทึกในกระดาษห่อของขวัญผูกริบบิ้นสีสดให้รอวรรณ คนรับยิ้มยินดี แววตารู้ได้ว่าปลื้ม ตื้นตัน
	ฝากดูแลไข่เขียดด้วยนะคะ   ไข่เขียดเป็นคนดี เขาจะรักและดูแลคุณวรรณด้วยหัวใจของเขา  ขอให้ครองรักมีความสุขตลอดไป
	ลาก่อนครับคุณไข่เขียด คุณจารุวรรณ
	เมื่อรถตู้พาคุณคุณสตีฟ  รอยวรรณและลูกชายลับตาไปแล้ว ชายหนุ่มหญิงสายก็หันมาจ้องตากันโดยไม่ได้นัดหมาย ยิ้มนั้นจริงใจอย่างที่สุด
	จารุวรรณเป็นเจ้าหัวใจของผมแต่เพียงผู้เดียวครับ  โปรดรับรู้
	ไม่รับรู้หรอกค่ะ  แต่จะค่อยๆรับทราบ
	
	ความรู้สึกของแต่ละคนคลี่คลาย ผ่อนคลาย  อย่างน้อยมิตรภาพก็เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่ควรให้หัวใจได้ปลื้มบ้าง
	
	พ่อกับแม่ของไข่เขียดยิ้มดีใจเมื่อมองจากบ้านหลังใหญ่เห็นลูกชายโอบ - อุ้ม  หญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแห่งรัก				
comments powered by Disqus
  • รหัสสมาชิก 15403 หมี

    15 พฤศจิกายน 2547 23:01 น. - comment id 79050

    ตอนจบทำไมสั้นจังค่ะ แต่ก็จบได้ดีทีเดียวค่ะ รออ่านเรื่องสั้นเรื่องต่อไปนะค่ะ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    15 พฤศจิกายน 2547 23:20 น. - comment id 79052

    ขอบคุณครับคุณหมี
    เรืองต่อไปเป็นเรื่องผี
    แต่ไม่หลอกครับ
    ลงเป็นตอน ๆ เช่นกัน
    เริ่มตอนที่ 1 ไว้แล้วครับผม
  • violetsnow

    16 พฤศจิกายน 2547 13:02 น. - comment id 79069

    อืม สั้นมากคะตอนจบ เสียดายการจากไปของเรื่องนี้เหลือเกิน แต่ไม่เป็นไรคะ จะติดตามผลงานต่อไปแล้วกันน๊ะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน