::เดือน::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

::เดือน::
	ก่อพงษ์  พงษพรชาญวิชช์
	21 มกราคม  2550
	เดือนหัวค่ำ  คืนขึ้น 3 ค่ำ เดือน 3  ปีกุน  
	ผมไม่เคยเห็นภาพอย่างนี้มาก่อนเลย  แม้นี่จะเป็นปีที่ 40 เศษ ๆ ของชีวิตแล้วก็ตาม 
	ตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าตอนหัวค่ำ  เดือนอยู่สูงเลยยอดไม้ทิศตะวันตกราวครึ่งคืบ ฟ้านั้นมืดด้วยเมฆดำทึบที่ก่อตัวแต่เช้าวันเดียวกัน อากาศตอนเช้าแปรปรวนมาก คือหนาวฉับพลัน หลังจากที่ร้อนติดต่อกันหลายวัน  ความจริงอากาศน่า
จะหนาวโดยที่ไม่มีร้อนแทรก  แต่ความเปลี่ยนแปลงมันก็
เกิดขึ้นแล้ว ในหนาวบางคราวก็มีฝนตกและร้อนอย่าง
ตับแลบสลับเป็นระยะ  แต่แม้อากาศจะเปลี่ยนอย่างไรผมก็
ไม่เปลี่ยนวิถีและวงจรการดำรงชีวิตแบบไส้เดือน  คือผมยังขุดดิน  มือแตกเปลี่ยนเป็นตกสะเก็ดและบางที่
เปลี่ยนเป็นตุ่มตาปลาหลังจากระบมเพราะเสี้ยนจิ๋วแทรกเนื้อ
ผมขุดดิน  สลายความกระด้าง  ดินนั้นดานจนรดน้ำก็ไม่ซับ
ต้องใช้เสียมแซะซอนก้อนดินขึ้นมาทีละน้อยจนได้หลุมพอที่จะเอาดินใหม่จากที่อื่นมาใส่คลุกเคล้ากับซากอินทรีย์
ผมชินเสียแล้วกับวิถีของคนเหงื่อไม่ไหลไม่เป็นสุข
	ผมมองเห็นเดือนยิ้มน่ะครับ   เดือนในคืนขึ้น 3 ค่ำ เดือน 3 ปีกุน เป็นเดือนเสี้ยวที่โค้งแบบยิ้มของหญิงสาว  ผมยิ้มตอบเดือนและคิดในใจ..
	บางสิ่ง.. คงมีบางคนเท่านั้นเข้าใจ  และเท่านั้นก็คงพอแล้วสำหรับการดำเนินความฝันบนวิถี
และวงจรชีวิตแบบที่เราเลือก
	ขอบคุณครับเดือน