::ฝันบางคืน::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

::ฝันบางคืน::
		ก่อพงษ์  พงษพรชาญวิชช์
		25 มกราคม 2550
A:	จำฉันได้ไหมคะ
B:	ขอโทษจริง ๆ ครับ ความจำบางส่วนของผมหาย
	ไปแล้ว
A:	ไม่เป็นไรค่ะ   ฉันคงไม่ใช่คนที่คุณประทับใจ
	วันวานนั้น  ฉันรู้ว่าคุณมีคนที่ประทับใจหลายคน
	แต่อย่าถามฉันนะคะว่ามีใครบ้าง
B:	ไม่เป็นไรครับ ผมจะไม่ย้อนกลับไปหาสิ่งที่ลืมไป
	แล้ว
A:	ดีค่ะ   มันคงทำให้เราคุยกันได้สบายใจ โดยไม่ต้อง
	เสียเวลาไปทบทวนบางสิ่งบางอย่างในอดีต
B:	อืม..ครับผม    
A:	ฉันชอบเพลงที่คุณเล่นจังค่ะ  ฉันคิดว่าคุณเขียนเพลง
	พวกนี้เอง
B:	ใช่ครับ ส่วนใหญ่ผมเขียนเอง   บางเพลงก็เขียน
	ร่วมกับเพื่อน  แต่พวกเขาคงลืมเนื้อร้องและทำนอง
	ของเพลงพวกนี้ไปแล้วมั้ง
A:	เพลงพวกนี้คุณไม่ลืมเลยหรือคะ
B:	เคยลืมไปแล้วครับ  แต่ผมได้อ่านมันอีกครั้งในสมุด
	บันทึก
A:	อ๋อค่ะ  เพื่อนของฉันเล่าให้ฟังว่า  ช่วงแรกที่คุณฟื้น
	ตัวขึ้นมา  คุณเรียกชื่อภรรยาไม่ถูก
B:	จริงอย่างว่าครับ  แม้ไก่เดินมาผมยังนึกเรียกไม่ถูก
	ว่าเป็นไก่
A:	คุณกลับไปเรียนผสมอักษรใหม่หรือคะ
B:	ถูกต้องครับ  มันอาจไม่ดีเท่าเก่า  แต่มันก็ทำให้ผมคิด
	และจำหลายอย่างได้อีกครั้ง
A:	เคยมีอาการปวดหัวบ้างไหมคะ
B:	มีครับ คือถ้าคิดหลาย ๆ ชั้นแล้วคิดไม่ตก 
	ก็มีอาการไม่ค่อยสบาย
A:	งั้นก็ต้องคิดง่าย ๆ ตรงไปตรงมา
B:	ใช่เลยครับ
A:	จะรบกวนคุณมากเกินไปไหมคะ
	ถ้าฉันขอให้คุณร้องเพลงบางเพลงให้ฟัง
B:	ไม่รบกวนหรอกครับ   ผมยินดี
A:	งั้นขอเพลง เพลงบทคุ้น นะคะ
B:	โอ เค  ครับ
	( เพลงบทคุ้น ;  คีย์   - ดีไมเนอร์ )
	ในความฝันคืนนั้นผมหยิบกีตาร์มาร้องเพลงบทคุ้น
ให้เธอฟังสองสามเที่ยว  จนเธอร้องคลอตามได้  ตอนจะจบเพลงผมฉุกนึกขึ้นมาได้ว่าผมควรจะถามชื่อ
เธอดีไหม  ขณะที่ผมยังนึกคำตอบไม่ออกผมก็รู้สึกมึน
หัวตึบ ๆ  ก่อนความรู้สึกจะดับวูบไปผมได้ยินเสียงของ
เธอแว่ว ๆ เหมือนคนพูดเลื่อนห่างออกไปไกลแสนไกล
B: ..ฉันดีใจมากค่ะที่ได้ฟังเพลงของคุณอีกครั้ง
	ขอให้คุณมีความสุขกับครอบครัวของคุณนะคะ
	ส่วนฉัน..ลาก่อน 
	ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนตี 3  นอกบ้านเงียบ แสงไฟ
จากเสาไฟริมถนนส่องลอดเข้ามาต้องใยมุ้งมองเห็นสลัว ๆ ภรรยา และลูกของผมยังนอนหลับ  
	ผู้หญิงคุ้นหน้า  คนที่ผมนึกฝันถึงคนนั้น  เป็นใครกันนะ ?