เรื่องจริงของฉัน กับเขา (คนดีที่ไม่รัก....) ตอนที่ 1

เสราดารัล

ฉันแต่งงานกับเขา หลังจากคบหาดูใจกันเป็นเวลา 1 ปีเต็ม เรารู้จักกันทางสื่อรักออนไลน์ โปรแกรม pirch ซึ่งในปี 2543 ถือว่าโปรแกรมนี้ฮอตฮิตที่สุดจริงๆๆ 
        เราทำความรู้จักกันอย่างง่ายๆๆ โดยเขาส่งข้อความมาทักทายฉันก่อน ช่วงนั้น ฉันเพิ่งเล่น pirch เป็นใหม่ๆๆ รู้สึกสนุกสนานกับการคุยกะเพื่อนใหม่ แบบที่ไม่เห็นหน้ากันเป็นอย่างมาก เขาก็เหมือนใครอีกหลายๆๆคน ที่ฉันคุยเพียงเพื่อให้มันผ่านไปวันๆๆ พรุ่งนี้ เราก็ลืมกันไปแล้ว (หากคุณเป็นคนหนึ่งที่เล่นโปรแกรมนี้ คุณจะพบว่า น้อยครั้งที่เราจะกลับมาเจอคนที่เราเคยคุย วันๆๆนึง เรารู้จักคนมากมาย หลายนิค หลายชื่อ และเราก็พร้อมจะลืมได้ทันทีหลังจากเราปิดเครื่อง ) แต่ผิดคาด 
         เพราะในวันรุ่งขึ้น หลังจากฉันออนไลน์ที่ห้องเดิม ฉันก็เจอเค้ารออยู่ เค้าแสดงท่าทีเปิดเผยว่าสนใจฉัน และมารอเพื่อที่จะคุยกับฉัน  ฉันไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับการที่ใครซักคนมาแสดงควาสนใจเราขนาดนี้ ฉันมีเพื่อนใหม่มากมาย ที่ผ่านเข้ามาคุยและทำความรู้จัก ขณะที่ฉันยังคงเพลิดเพลินกับการคุยกับใครๆๆคนแล้วคนเล่า แต่เขา...ก็ยังคงปฏิบัติตัวอย่างสม่ำเสมอ..เฝ้ารอ..แม้เพียงเวลาซักเล็กน้อยที่ฉันจะแบ่งมาเพื่อทักทายเขา 2-3 คำ เขาก็ยินดี
        วันหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาไม่ใช่แค่ผู้ชายธรรมดา ที่ฉันควรมองข้ามไป (เหมือนที่เคยทำแต่ก่อนมา)  หากแต่ผู้ชายคนนี้ กลับมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันเฝ้าค้นหามาแสนนาน ในวันที่ฉันได้คุยกับเขาอย่างจริงจัง....				
comments powered by Disqus
  • ฮิมดอย

    3 กรกฎาคม 2550 15:45 น. - comment id 96803

    อยากอ่านตอน 2 ครับ 44.gif
  • Room No.4th

    3 กรกฎาคม 2550 20:13 น. - comment id 96805

    รอตอนที่ 2 ค่า . . . จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ
  • เสราดารัล

    4 กรกฎาคม 2550 18:38 น. - comment id 96809

    ขอบคุณ คุณฮิมดอย และ room 4 th นะคะ ที่มาโพสตฺให้กำลังใจ และต้องการติดตามตอนต่อไป 
    
    ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่เปิดใจอ่านเรื่องนี้ สัญญาค่ะ จะไม่ทำให้ผิดหวัง1.gif
ชื่อเรื่องสั้น-นิยาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน