สองเพื่อนรักต่างชะตาชีวิต

รอยทาง

แจ็ค   .........  เด็กชายหน้าตาหล่อผิวดำคมเข้มผมหยิกหย๋องลูกครึ่งนิโกร   หนึ่งในนักเรียนประจำชั้น  ม1-3/9   แจ็คเป็นคนที่น่าสงสารเพราะผิวของเขา   ทำให้เพื่อนๆ  ในห้องไม่อยากเข้าใกล้เป็นมิตรพูดคุยด้วย  มักจะถูกล้อเลียนว่า "ไอ้ลูกนิโกร"เพือนบางคนก็จะช่วยออกตัวว่าไม่ใช่แจ็คเขาเป็นฝรั่ง   แจ็คมักจะถูกปิดโอกาสจากเพื่อนๆ แม้แต่อาจารย์บางท่าน   ถ้าแจ็คทำอะไรผิดขึ้นมาอย่างหนึ่งอย่างใด  แม้จะไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนักก็มักจะโดนถูกลงโทษใส่ความอยู่บ่อยๆ  แจ็คไม่กล้ามีปากมีเสียงเถียงเพื่อป้องกันตัวเองมีเเต่จะยอมทุกๆ เรื่อง  แจ็คกลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง  และมักจะโดนถูกกลั่นแกล้ง  ทำกิจกรรมอะไรก็ไม่มีใครอยากให้เข้าร่วมกลุ่มด้วยเก็บกดและกลัวเพื่อนผู้ชาย  แม้แต่เพื่อนผู้หญิงบางคนบางกลุ่มด้วย   มักจะเห็นแจ็คร้องให้เป็นประจำเพราะโดนเพื่อนๆ  เอากระเป๋าหนังสือไปแอบซ่อนบ้าง  
เทพทินกร   เด็กผู้ชายผิวขาวหน้าตาดีรูปร่างอ้อนแอ้นอรชร  รักสวยรักงามเกินความเป็นชาย   ใครๆ  ก็มักจะพูดว่าเธอหน้าตาสะสวยเหมือนนางเอกภาพยนต์อย่างเช่น   "จารุณี  สุขสวัสดิ์"   เทพทินกร  ชอบการแสดงออกไม่ว่าจะเต้นรำ  หรือการแสดงต่างๆ ของโรงเรียน   งานกีฬาสีจึงมักจะเห็นเขาเป็นเชียร์ลีดเดอร์แต่งตัวเป็นผู้หญิงใส่วิคผมยาว  นุ่งกระโปรงสั้นๆ  เต้นโยกย้ายส่ายสะโพกสะบัดสุดแรงเหวี่ยง  กระปงกระโปรงเปิดวั๊บๆ แวมๆ  เป็นที่สนอกสนใจของคนดู  เป็นอีกคนที่มักจะถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนผู้ชายเช่นเดียวกัน  เธอจะร้องเสียงดังวี๊ดวาดกระตู้ฮู้ตกใจ  พวกผู้ชายก็จะหัวเราะและมักจะถูกเรียกล้อด่าทอเป็นประจำว่า "อีกระเทย"  เพื่อนบางคนก็จะช่วยออกตัวเช่นเคยว่าเขาไม่ใช่เขาเป็นผู้ชายลองให้เขาแต่งงานมีลูกดูซิ   ทั้งสองคนไม่กล้าเข้าใกล้ร่วมกลุ่มกับผู้ชายนัก   จึงอยู่แต่กับเพื่อนผู้หญิงเสียส่วนใหญ่   
ยามทำกิจกรรมแบ่งกลุ่มต่างๆ  แจ็คมักจะเป็นคนสุดท้ายที่เพื่อนๆ  ไม่อยากให้อยู่ด้วย   คนที่จะต้องรับภาระให้แจ็คเข้ากลุ่มด้วยคงหนีไม่พ้นหัวหน้าห้องอย่างฉัน   ส่วนเทพทินกรไม่ค่อยมีปัญหากับเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆ   ฉันมักจะแบ่งงานหน้าที่ให้แจ็คช่วยรับผิดชอบ  ให้ลอกการบ้านบ้างยามจำเป็น  งานไม่เสร็จเพื่อนๆ ส่งการบ้านไม่ครบ   คนที่จะรับผิดชอบและถูกลงโทษก็คงหนีไม่พ้นหัวหน้าห้องอีกเช่นเคย    แจ็คค่อนข้างที่จะติดฉันบางครั้งก็โดนถูกล้อว่าแจ็คชอบฉัน  ไปไหนก็จะไปด้วยในกลุ่มเหมือนมีคนคอยปกป้องเขา  และจะเรียกฉันว่า "พี่" คำนำหน้าชื่อเสมอแทนที่จะเรียกชื่อหรือคำว่า  "หัวหน้า"  เช่นเดียวกับเพื่อนๆ ในห้อง  
หลังเรียนจบมัธยมต้น   พวกเราต่างแยกย้ายไปเรียนต่อมัธยมปลายที่อื่น  เทพทินกรกับแจ็คแยกย้ายไปเรียนต่อคนละโรงเรียน   บางคนเรียนที่เดิมส่วนฉันได้โควต้าพิเศษเข้าเรียนวิทยาลัยแห่งหนึ่งประจำจังหวัด  หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย   จนกระทั่งฉันเรียนจบปริญญาตรีทำงานเดินทางไปยังที่ต่างๆ  อยู่หลายปี    
ได้ข่าวจากเพื่อนๆ  บางคนว่าตอนนี้เทพทินกรเริ่มโด่งดังเป็นนักแสดงอยู่กับคณะตลกที่มีชื่อเสียงคณะหนึ่งของเมืองไทย  ต่อมาไม่นานฉันก็เห็นเขาในหน้าจอทีวีโทรทัศน์เกือบทุกช่องทุกรายการ   แสดงละครหลายเรื่อง  แม้ปัจจุบันเราจะยังไม่เคยได้พบเจอกันเลยตั้งแต่เรียนจบมัธยมต้นแต่เชื่อมั่นว่าเทพทินกรจะจำหัวหน้าห้อง ม. 1-3/9 ได้    ฉันรู้สึกภูมิใจกับเพื่อนด้วยที่เดินตามฝันจนประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงจนคนรู้จักทั้งประเทศ  ขอสงวนสิทธิ์ชื่อนามสกุลจริง   เพื่อเกียรติของเพื่อน     
นานๆ  ครั้งจะได้กลับไปเยี่ยมจังหวัดบ้านเกิด   เห็นผู้ชายผิวดำผมหยิกแต่งตัวเสื้อผ้าสกปรกมอมแมมท่าทางสติไม่ค่อยปกติ   เดินเท้าเปล่าไม่สวมร้องเท้า   ใจฉันคิดในใจต้องเป็นแจ็คแน่นอนเลยไม่มีใครนอกจากเขา   พยายามตามดูและเดินไปใกล้ๆ   บริเวณที่เขาอยู่ออกตัวไปซื้อของใช้   แจ็คเห็นฉันมีอาการตกใจแล้วรีบเดินหลบหน้าหนี   ฉันเรียกชื่อ  "แจ็ค"  เสียงดัง   แจ็คหยุดชะงักแล้วหันมาหายืนตัวตรงสุภาพเรียบร้อยเหมือนเมื่อครั้งที่เขายังเป็นนักเรียน "ใช่แจ็ค  ....... มั๊ย" ฉันถาม  "ใช่ครับพี่ ."  
แจ็คตอบเสียงสุภาพและเรียกฉันว่าพี่ตามด้วยชื่อจริงอย่างแม่นยำชัดเจน   แล้วรีบเดินหนีจากไปโดยเร็วไม่มีโอกาสได้พูดคุยถามข่าวคราวอะไรเลย   แจ็คอายฉันหรือเขากลัวว่าฉันจะอายที่ยืนคุยกับคนบ้าเสียสติอย่างเขาต่อสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็ยากที่จะเดา   แม้ระยะเวลาอันยาวนานหลายปีในวันนั้นแจ็คยังจำฉันได้    ฉันเห็นสภาพของแจ็คก็อดน้ำตาซึมเศร้าสะเทือนใจไม่หาย    ทำไมเพื่อนถึงได้มีสภาพเป็นเช่นนี้   ท่าทางเขาเหมือนคนโดนถูกทำร้ายจนสมองสติผิดไปจากเดิม  เดินไปทั่วเหมือนคนจรจัดไร้ที่พักพิง  เนื้อตัวมอมแมม   โดยไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของแจ็คจะเป็นเช่นไรต่อไป      
                                    *****************************