วันนี้…. กับประการณ์การใช้ลิฟล์

รอยทาง

ทุกๆ  ครั้งที่ขึ้นลงลิฟล์ในตึกอาคารสูงๆ ใจมักจะคิดเสมอๆ ว่า 
หากวันหนึ่งที่เรากำลังอยู่ในลิฟล์   แล้วจู่ๆ  ไฟฟ้าดับวูบลงจะทำอย่างไร?
ในที่สุดสิ่งที่เคยคิดเอาไว้วันนี้ก็เกิดขึ้นกับตัวเองจนได้   
เดินเข้าตึกอาคารเพื่อไปเรียนหนังสือเป็นวันแรกก็โดนเสียแล้ว
พอประตูลิฟล์เปิดก็มีคนเข้าไปอยู่ในนั้นประมาณสี่คนรวมตัวเราด้วย
พอกดประตูปิดได้เท่านั้นแหละ ลิฟล์เลื่อนขึ้นไปได้นิดเดียว 
ไฟฟ้าก็ดับวู๊บลง  พื้นที่ลิฟล์ก็แคบ  โอย ทำอย่างไรดีใจคิด  
อากาศก็น้อยเริ่มหายใจไม่ออก  คนข้างในเริ่มหงุดหงิด 
ช่วยกันเคาะๆ ประตูเสียงดังลั่น  ให้คนข้างนอกได้ยิน   
เราเองก็หายใจฟื๊ด  อ้าปากช่วยบ้าง ก็ได้ยินเสียงคนข้างนอก
ใช้เหล็กช่วยกันงัดแงะเปิดประตูออก   โล่งใจไปทีเปิดได้    
ปรากฎว่าลิฟล์ค้างอยู่ขั้นกลางตัวอาคารตึก ระหว่างชั้นบน
กับขั้นนล่างพอดี    ต้องต่อบันใดมารับคนที่ติดค้างออก   
พวกเราก็ต้องก้มลอดช่องเล็กๆ  ออกมาที่ละคน  
คนก็วิ่งมามุงดูให้กำลังใจกันเต็มกลัวว่าจะเป็นลมหมดสติ
หากเกินกว่าสิบนาทีมีหวังคงไม่รอด  เกือบเอาชีวิตมาทิ้ง
ในต่างแดนไม่รู้ตัว