หวนไปคิดบทกลอนของสุจิตต์ วงศ์เทศ กับ ขรรค์ชัย บุญปาน ซึ่งฉันตัดมาจากนิตยสารสมัยนั้น ปะไว้หน้าสมุดเล่มนั้น ไม่เคยลืมเลย...๏ .**มึงกับกูขาดกันในวันนี้ ลาทีดอกไม้ในความฝัน มึงทำร้ายกูได้กระไรทุกวัน น้ำคำมึงฟาดฟันทุกเวลา... มึงกับกูขาดกันในวันนี้ ไม่มีดอกไม้ในวันหน้า มึงทำร้าย มึงทำลายด้วยสายตา อิริยามึงทำร้ายกูหลายคราว มึงกับกูขาดกันในวันนี้