.....เสื้อคลุมแห่งรัตกาล .ค่อยๆ คลี่แผ่กระจายโอบล้อมโลกใบนี้ ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังใหญ่ของมนุษย์ที่ได้อาศัยอยู่ เสื้อคลุมผืนนี้ได้มาเยือนพร้อมกับสายฝนอันชุ่มฉ่ำ หลังจากเลิกงานแล้วข้าพเจ้าก็มุ่งหน้าไปที่ร้านขายอาหารตามสั่งทันที ตั้งแต่เที่ยงแล้วยังไม่มีอะไรส่งไปให้สหายที่เติบโตมาพร้อมกัน ป่านนี้กำลังอ้าปากรออยู่มั้ง เฮ่อ บรรยากาศน่าซุกอยู่ใต้ผ้าห่มจังเลย ข้าพเจ้าคิดในใจ และก็เชื่อว่าหลายคนคงคิดแบบนี้เหมือนกัน หรือว่าไม่ใช่คะ? วันนี้จะเอาอะไรดีคับ พ่อค้าร้านอาหารตามสั่งถามข้าพเจ้าทันทีเมื่อเห็น กลายเป็นลูกค้าขาประจำของร้านนี้แล้ว เพราะอาหารอร่อย ทำสะอาด และปริมาณก็เยอะกว่าร้านอาหารแถวนี