กระต่ายใต้เงาจันทร์
ท้องฟ้าในยามนี้สดใส แวววาว ถึงแม้จะเป็นยามราตรีแห่งค่ำคืน แต่มิอาจบดบังประกายแสงแห่งสายตา ขอเพียงเรายังดำรงอยู่ได้ ในตัวตนที่เป็นเรา ถ้าสิ่งใดที่เราคิดว่า ไม่มีค่า ควรน่าจะจำอีกต่อไป เราจะสร้างภูมิคุ้มกัน ให้ตัวเอง ไม่มีประโยชน์และไร้ประโยชน์ ที่จะนึกถึงคนที่ไม่เห็นค่า
สุดท้ายเราต้องยืนหยัดในโลกเพียงลำพัง พลังกายและความแข็มแข็งเท่านั้นที่จะช่วยเรา รู้สึกโล่ง ที่ปลดปล่อยมันได้ อย่าไปทนทุกข์กับสิ่งที่อีกคน ไม่รับรู้มันน่าทุเรศตัวเองสิ้นดี
จงอยู่ได้ด้วยตัวเอง ต่อไปนี้ ความสุขเป็นสิ่งที่เราสร้างเอง อย่าจดจำกับสิ่งไร้ค่าไม่น่าจดจำ ถือว่าฝันร้าย รักตัวเองและรักที
1239
0
0
หน้าส่วนตัว
