คนเลี้ยงมด
บทสนทนาระหว่างเราเริ่มขึ้น
ความรักของคุณ แยกแยะออกจากความกำหนัดใคร่ได้หรือไม่เพียงไหน? เธอถาม
ฉันสำรอกควันมาโบโร่ นึกคิดที่กำลังล่องลอยวับหาย
พิศเพ่ง และพลันแขยงความกำหนัดใคร่ในวินาทีที่เพิ่งล่วงพ้น
เธอเป็นเพียง"คู่นอน"ยามความเหงามารุมเล่นงานฉันก็เพียงนั้น
ไยกล้ามาถามถึงความรักจากฉันเล่า
ฉันหลับตานิ่งนึก
ระลึกถึงใครคนหนึ่ง และเพ้อพกความรู้สึกให้เธอฟัง
"คนที่ฉันราบคาบ และมอบร่างกายให้เป็นครั้งแรก นั่นแหละความรักของฉัน
ฉันจำได้แต่เพียงรักที่มอบให้ โดยมิเคยคิดนึกถึงความกำหนัดแม้จะสัมผัสกันด้วยกายธรรมชาติสักกี่หน"
ก่อนพายุฝนจะเข้า ฉันเห็นแต่ท้องฟ้าสีใสและมหาทะเลสีชมพู