23 พฤษภาคม 2547 23:44 น.
เรไร
ก้าวที่กล้า
เท้าที่ย่าง...ก้าวที่เดิน...เผชิญหน้า
ผลิใบกล้า...ท้าชน...ทนทุกอย่าง
จะเดินไป...ให้ถึงหวัง...ยังปลายทาง
ขอก้าวย่าง...ทางฝัน...อย่างมั่นใจ
คนเคยล้ม...มันจุก...ลุกไม่ไหว
กว่าจะได้...แรงฟื้น...คืนสักหน
ต้องทนถูก...เหยียบย่ำ...ช้ำเหลือทน
กว่าจะพ้น...เวรกรรม...ที่ทำมา
ก้าวที่กล้า...ลุกยืน...ตื่นจากฝัน
จะไม่หวั่น...สิ่งใด...ใครขวางหน้า
จะยืนสู้...อุปสรรค...ข้าขอท้า
ก้าวที่กล้า...จงก้าวมา...ด้วยหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@
สิ่งแรกที่ควรทำเมื่อล้ม....คือ..ลุกขึ้นมา
23 พฤษภาคม 2547 19:10 น.
เรไร
เหตุผลไม่สำคัญ
ไม่สำคัญที่ฉันจะรักใคร
สนทำไมใจนั้นมันของฉัน
แม้จะรักคอยเก้อเพ้อทุกวัน
เพียงแค่ฉันได้รักจักเป็นไร
มอบหัวใจให้ใครได้ทั้งนั้น
หรือว่าฉันหวั่นไหวใจดวงนี้
หรือจะมีแต่เศร้าตรมสมฤดี
ขอแค่มีรักแนบแอบในใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
แค่ได้รักใคร...ในหัวใจ...ก็พอแล้ว
21 พฤษภาคม 2547 00:46 น.
เรไร
โอบ
โอบอุ่นไอ...อิงแอบ..แนบอกอุ่น
โอบกอดคุณ...หนุนใจ..ให้ใฝ่ฝัน
อยากแนบเนาว์...เคล้าคลอคู่..อยู่ด้วยกัน
ไต้เงาจันทร์..กลางหมู่ดาว..เราสองคน
กอด
กอดกันใกล้...ก่ายกาย..ใจแนบชิด
พรมจุมพิศ...ติดแก้มนวล..ชวนใจฝัน
เฝ้าก่ายกอด...ทอดกาย..ใต้แสงจันทร์
เพ้อรำพัน...พร่ำพรอด..กอดกายกัน
จูบ
ประคองแก้ม...แง้มโอษฐพริ้ม..ริมฝีปาก
จูบก่อนจาก...พรากไป..ใจเจ้านี้
ฝากจุมพิต...แนบสนิท..ติดคนดี
จูบครั้งนี้...ฝากเฝ้า..เจ้าให้จำ
ได้แค่ฝันเท่านั้นเอง
โอบกอดจูบ..คงได้..เพียงแค่ฝัน
ใต้เงาจันทร๋..ฝันหาย..มลายหนี
โอบเอียงแก้ม..อุ่นไอ..ใต้ทรายที่
กลบชีวี..กลบเงา..เท่านั้นเอง
20 พฤษภาคม 2547 00:11 น.
เรไร
ดนตรี....กวี...หัวใจ
ดนตรี..
ขอสืบสาน..งานดนตรี...ที่ใจภักดิ์
อนุรักษ์..งานบรรเลง..เพลงครูสอน
ร้องเล่นเอง..ด้วยทุกข์เศร้า..เคล้าอาวรณ์
หรือเพลงอ้อน..ก่อนที่ใจ..จะไหวเอน
เล่นเครื่องสี..ตีเครื่องสาย..ไปตามเสียง
สื่อสำเนียง..เสียงดนตรี..ที่ยามเหงา
สะบัดไม้..ลงเสียง..เพียงแค่เรา
ดนตรีเป่า..เศร้าหาย..มลายพลัน
กวี..
ตวัดปลาย..ปากกา..พาใจเขียน
เริ่มหัดเรียน..เขียนอารมณ์..ที่รู้สึก
บางที่เขียน..จากข้างใน..ใจลึกลึก
จากสำนึก..ร้อยเรียง..เพียงถ้อยคำ
เรื่องในใจ..อะไร..ระบายออก
จะช้ำชอก..สุขใจ..ระบายฝัน
จะดีชั่ว..อย่างไร..ก็เขียนมัน
เรียงร้อยฝัน..ขับขาน..งานกวี
หัวใจ..
หัวใจมัน..ฝากใครไว้..ตั้งหลายหน
ช้ำจำทน..หม่นหมอง..แทบร้องไห้
ฝากใครไป..ร้างรา..พาร้างไร้
มอบให้ใคร..ก็ไร้..ใครดูแล
จึงพากเพียร..ร้อยเรียง..เพียงถ้อยคำ
ตอกใจย้ำ..จะไม่ช้ำ..จำจนที่
เรียงร้อยกรอง..พ้องขาน..งานกวี
เล่นดนตรี..กล่อมใจ..คงหายเอง
19 พฤษภาคม 2547 22:12 น.
เรไร
จูบ
ประคองแก้ม...แง้มโอษฐพริ้ม..ริมฝีปาก
จูบก่อนจาก...พรากไป..ใจเจ้านี้
ฝากจุมพิต...แนบสนิท..ติดคนดี
จูบครั้งนี้...ฝากเฝ้า..เจ้าให้จำ
หน้าส่วนตัว
720
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
