9 พฤษภาคม 2547 12:26 น.
เรไร
...น้ำผึ้งหยดเดียว...
ใต้ต้นไม้น้ำผึ้งรดหยดลงพื้น
หมู่มดตื่นแตกเต้นเห็นอาหาร
จึงมาลิ้มชิมน้ำผึ้งทึ่งมิปาน
หลงความหวานไม่รู้ภัยมาใกล้ตัว
หนึ่งจิ้งจกตกลงพื้นยืนมองมด
โอ้เราอดอาหารมานานวัน
ที่ตรงหน้ามีมดเลิกอดกัน
กระโดดพลันตวัดลิ้นกินสมใจ
เห็นจิ้งจกแมวกระโจนโหนเข้าใส่
ตะปปไล่กัดกดโดดขึ้นรั้ว
คาบจิ้งจกหนีไว้ให้นึกกลัว
เหยื่อที่ตัวกัดกินดิ้นหนีไป
หมาแอบซุ่มดุ่มดูอยู่ข้างรั้ว
เห็นแมวกลัวโดดขวางทางเอาไว้
ยืนจังก้าแยกเขี้ยงออกตะคอกใส่
แมวตกใจตื่นตัวกลัวลนลาน
เจ้าของแมวเห็นลูกรักโดนหักคอ
ไม่รีรอถือไม้มาไล่หมา
จะต้องทุบให้ดับดิ้นสิ้นชีวา
เพราะมันมาทำร้ายลูกรักเรา
เจ้าของหมาเห็นเข้าทนไม่ได้
รีบวิ่งไปอาวุธมากุดหัว
เจ้าของแมวลมหายใจไปจากตัว
เรื่องน่ากลัวจากเล่าแต่เก่ามา
@@@@@@@@@@@@
.......ผึ้งเพียงหยดเดียว
9 พฤษภาคม 2547 11:21 น.
เรไร
เรือใบไม้
เรือใบไม้ลอยไปในสายน้ำ
หอบนำความรักมาจากหนไหน
หอบนำความศรัทธามาแต่ไกล
หอบหัวใจศรัทธามาหากัน
ฝ่าเปลวแดดแรมรอนร่อนเร่มา
ฝ่าลมฝ่าพายุแทบหยุดฝัน
ฝ่าคลื่มลมสายน้ำมาหลายวัน
คลื่นกระชั้นลมกระชิดติดตามมา
มาพบท่าพักใจที่ตรงนี้
หวังว่ามีสักคนที่ค้นหา
หวังว่ามีใครอยากได้สิ่งนำพา
แบกลงมาหัวใจำมาวอดวาย
ลมกระชากลากเรือไปไกลจากท่า
รักศรัทธาแบกมาล่มคงจมหาย
เรือใบไม้จำแรมรอนร่อนเร่ตาย
เทียบท่าไหนหัวใจไร้ค่าจริง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ด้วยเป็นเรือใบไม้จึงไร้ค่า....ใครจะมารับศรัทธาหารักจริง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
6 พฤษภาคม 2547 01:43 น.
เรไร
เรือใบไม้ลอยไปในสายน้ำ
หอบนำความรักมาจากหนไหน
หอบนำความศรัทธามาแต่ไกล
หอบหัวใจศรัทธามาเยี่ยมเยือน
ฝ่าเปลวแดดแรมรอนร่อนเร่มา
ฝ่าลมฝ่าพายุแทบหยุดฝัน
ฝ่าคลื่มลมสายน้ำมาหลายวัน
คลื่นกระชั้นลมกระชิดติดตามมา
มาพบท่าพักใจที่ตรงนี้
หวังว่ามีสักคนที่ค้นหา
หวังว่ามีใครอยากได้สิ่งนำมา
แบกลงมามีศรัทธากับหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@
ยังขาดอีก ...บทนึง
5 พฤษภาคม 2547 23:45 น.
เรไร
รอยอาวรณ์สอนใจให้สะท้อน
เรื่องราวก่อนครั้งเก่าเราแทบตาย
รอยอาวรณ์สะท้อนกร่อนใจกาย
ไม่เคยหายอาวรณ์จึงต้องตรม
รอยอาวรณ์สะท้อนภาพจาบเจ็บจ้วง
ไฟสุมทรวงร้อนรุ่มกลุ้มไม่หาย
ความรักเก่าครั้งก่อนมอดมลาย
หรือเจ้าหมายมาซ้ำย้ำอาวรณ์
3 พฤษภาคม 2547 19:58 น.
เรไร
แสงตะวันล้าโรยลมโชยอ่อน
แดดสะท้อนผืนน้ำเย็นเป็นระลอก
มวลหมู่ปลาแหวกว่ายใต้แหนนจอก
หมู่นกออกจากที่กินคืนถิ่นรัง
ตัวฉันนั่งเมียงมองจ้องสายน้ำ
ไหลไปตามทางน้ำที่มันไหล
ไหลระรินราดรดไม้น้อยใหญ่
ก็ยังไหลลงไปไม่หวนคืน
ความหวานชื่นคืนฝันผ่านไปแล้ว
ความจริงแน่วแน่แท้ต้องแก้ไข
สิ่งที่พลาดผิดมาเกินอภัย
ขอแก้ไขสรรสร้างอย่างตั้งใจ
เหมือนนกน้อยคอยคู่ที่อยู่ห่าง
มองตามทางคู่ไม่รู้เจ้าอยู่ไหน
คอยคิดคว้างห่วงหาและอาลัย
ว่าเมื่อไหร่กลับคอนขอนคืนรัง
ณ ริมฝั่งวังวนที่หนไหน
ซ่อนเจ้าไว้หรือลืมรังไม่กลับหวน
แดดรอนรอนจวนจะลับดับรัญจวน
หรือโดนตรวนโซ่ทองถูกจองจำ
จนพลบค่ำตะวันดับลับยอดไม้
เจ้าอยู่ไหนหนใดใครคอยอยู่
เจ้ามาดูน้ำตาคนคอยคู่
เสียงร้องกู่ดังก้องสะท้อนไพร
เจ้าคงไปขื่อขอนที่นอนใหม่
จึงจากไปไร้เยื่อไม่เหลือรัก
ลืมเสียสิ้นถิ่นนอนที่รู้จัก
คนเสียหลักไร้คู่อยู่อย่างคอย
หน้าส่วนตัว
9349
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
