1 พฤษภาคม 2547 22:34 น.

สื่อสำเนียง

เรไร




สะบัดไม้บนสายเสียงสำเนียงเพราะ

ฟังเสนาะเพราะพริ้วทิวไม้ไหว

สื่อสำเนียงเสียงแว่วมาแต่ไกล

เพลงพริ้วไหวลงคล้องทำนองเพลง

เพียงพริ้วแว่วแผ่วปลิวเสียงสายร้อง

เป็นทำนองเพลงเศร้าที่เหงาหงอย

บางครั้งมีท่อนทำนองดั่งคนคอย

เหมือนล่องลอยเลอะเลือนเปื้อนเสียงเพลง

สะบัดไม้บนสายเส้นเสียงขิม

ฟังแล้วอิ่มเอมใจใครจะรู้

ฝากสำเนียงเสียงไว้ให้โฉมตรู

ว่าคนอยู่ตรงนี้เขายังคอย



				
28 เมษายน 2547 18:40 น.

ล้า...เหลือเกิน

เรไร



                  ล้าแรงเริ่มเติใจที่ไหนหนด

                  เหนื่อยจนท้อต่อฝันกันที่ไหน

                  ทรุดตรงนี้ตรงที่ไม่มีใคร

                  เหนื่อยหัวใจไร้ใครจะดูแล

                  ล้าแรงไร้สิ้นแรงสู้อยู่ไม่ไหว

                  มองทางไหนหาใครได้คงดี

                  มองทางไหนทางจะไปยังไม่มี

                 ล้าเต็มทีไร้ที่จะพักใจ


                

                ล้ว..เหลือเกิน				
25 เมษายน 2547 12:10 น.

giwi

เรไร



            giwi

คุณคือใครอยู่ไหนเจ้า  giwi

เล่นเข้าทีชื่อนี้มาจากไหน

อ่านอีกทีดูอีกทีนี่  เรไร

เดี๋ยวใครใครจะเข้าใจว่าไม่ดี

เป็นใครกันอยากรู้วานช่วยบอก

แต่อยากหลอกบอกกันด้วยสงสัย

บอกกันน่าบอกสักนิดไม่เป็นไร

เดี๋ยวเรไรขาดใจตายไม่ได้ความ

อย่าคิดมากน่ะครับ ชอบความคิดที่ giwi 
เข้าใจเล่นเอาชื่อนี้มา เลยอยากรู้จักน่ะครับ				
25 เมษายน 2547 02:21 น.

หากเจ้าอ่อนล้า...มาที่นี่

เรไร



 หากเจ้าอ่อนล้า...มาที่นี่

             นกน้อยเอยบินร่อนไปแห่งใด

              ออกท่องไปสร้างรังให้หวังคน

              เจ้านกน้อยอย่าย่อท้อขออดทน

              ถึงเวียนวนบินว่อนร่อนต่อไป

              หากเหนื่อยนักพักกายลงที่นี่

              ตรงนี้มีกิ่งใบให้หลบร้อน

              รอจนจวบสิ้นแสงตะวันรอน

              นอนพักก่อนหลับสักงีบอย่ารีบไป

              คือต้นไม้ต้นนี้คอยบังเจ้า

              พอร่มเงาพักผ่อนนอนหลับเสีย

              ให้ร่างกายหัวใจหายอ่อนเพลีย

              แล้วค่อยเกลี่ยเขี่ยทุกข์ให้สิ้นไป

              ขอเป็นน้ำยามเพื่อนแล้งให้ฉ่ำชื่น

              เป็นกองฟืนยามหนาวเข้ามาใกล้

              เป็นศรัทธาให้สู้อยู่ต่อไป

               เป็นอะไรก็ได้  อย่าให้หวัง เพื่อนพังพินทร์



สู้ต่อไป ทำต่อไปถือว่ารับใช้แผ่นดิน				
23 เมษายน 2547 22:00 น.

ต่างกัน...ฉันกับเขา

เรไร



                             ต่างกัน


เขาขับรถคันละล้าน 

                               แต่ฉันปั่นจักยานสองล้อ

ความรู้ฉันแค่ปวส.

                              เขาแค่รอรับปริญญา

ฉันกินน้ำแก้วละสองบาท

                             เขานวยนาดนั่งร้านหรู

ฉันกินน้ำพริกปลาทู

                            เขาสั่งสตูว์เนื้อวัว

ฉันมีชีวิตอยู่กับงาน

                           แต่งานแค่กิจกรรมเขา

กลางคืนฉันแค่มองดูดาว

                          แต่ตัวเขาเฝ้ามองเธอ

ฉันกินแต่เหล้าขาว

                          บีบมะนาวรสดี

เขาดื่มบรั่นดี

                          กับวิสกี้ชั้นนำ                          

ฉันมีหัวใจที่แข็งแรง

                          ไม่เก่งแก่งแย่งชิงดี

ฉันแค่เป็นคนที่

                         รักศักดิ์ศรีของตัวเอง

ทำงานที่ฉันชอบ

                          ตอบหัวใจที่โหยหา

สิ่งต่างที่ได้มา

                        ก็ด้วยศรัทธาและหัวใจ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเรไร