18 กุมภาพันธ์ 2547 14:30 น.
เรไร
ฉันหลงทางที่จะไปถึงจุดหมาย
เดินเดียวดายคนเดียวเปลี่ยวและเหงา
มองข้างหน้ามีเพียงฟ้าและตัวเรา
มีใครเล่าจะบอกทางอย่างจะไป
ย่ำแดดร้อนตะวันรอนยามบ่ายแก่
ไร้คนแลเหลียวจ้องมองไม่เห็น
เดินวนเวียนหาทางเช้าจดเย็น
เอ๊ะมองเห็นคนข้างหน้าอีกไม่ไกล
เดินเข้าไปถามทางหาจุดหมาย
มองเห็นยายถามทางเรื่องถนน
ยายครับยายผมหลงทางและอับจน
ว่าถนนสายนี้ไปแห่งใด
ถามกี่ครั้งยายนั่งเงียบไม่ยักตอบ
ยายไม่บอกทำไม่รู้ทำไม่เห็น
ถามกับยายจนลำคอแทบเป็นเอ็น
ยายไม่เห็นตอบมาให้ข้องใจ
ยายครับยายถนนนี้ไปที่ไหน
พูดออกไปเสียงดังๆทำเสียงเข้ม
ยายคงเห็นรำคาญพวกไม่เต็ม
ตอบใจเย็นถนนนีอยู่ที่เดิม
แล้วตัวเอ็งจะไปแห่งใดเล่า
ถนนเก่าตรงนี้ไม่ไปไหน
ถ้าจะไปแห่งไหนก็รีบไป
พูดไม่ได้เลยอึ้งจึงเป็นงง
ที่มา...
วันหนึ่งขับรถไปตจว แล้วหลง พอดีไปพบกับยายขายกล้วยทอด
เลยเข้าไปถามทาง ยายถนนนี้ไปไหน ถามตั้งหลายครั้ง
ยายแกคงรำคาญ เลยตอบมา ถนนนี้ไม่ไปไหนหรอก พวกมึงน่ะจะไปไหน
ก็เลยไม่รู้จะถามอะไรแกต่อดี
5 กุมภาพันธ์ 2547 13:16 น.
เรไร
คนไร้ราก
คนไร้รังร้างไร้ไกลจากรัก
คนไร้รากยากหยั่งถึงจุดหมาย
คนไร้รังจากจรร่อนตรมตาย
คนไร้ใจหารักจักมีวันเจอ
ถึงไร้รังความหวังไม่สูญสิ้น
ลงคลุกดินกลิ่นโคลนกระโจนฝัน
เอาความหลังสานเสริมเติมใจกัน
คงมีวันหยั่งรากลงคงสักวัน
5 กุมภาพันธ์ 2547 11:00 น.
เรไร
หมาเห่าเครื่องบิน (จบ)
วันที่ฝันเธอสลายย่างกรายถึง
วันนี้จึงพึ่งสวรรค์หาไม่เห็น
วันนี้เธอตกมาทุกข์ลำเค็ญ
วันนี้เป็นคนเดินดินธรรมดา
สมน้ำหน้านางฟ้าตกสวรรค์
กรรมตามทันเธอแล้วเธอแล้วเธอรู้ไหม
ให้เธอรู้คนเดินดินเป็นเช่นไร
ให้หัวใจเธอช้ำทำกับใคร
หากแม้เยี้องกายมาใกล้ฉัน
อะไรมันเกิดขึ้นได้เธอว่าไหม
เหมือนดอกฟ้าหมาวัดเธอว่าไง
คงสะใจถูกหมาวัดฟัดกลีบงาม
ไม่เป็นหมาเห่าเครื่องบินอีกแน่แล้ว
แม่ดอกแก้วดอกฟ้ามาให้ชม
แม่นางฟ้านางสวรรค์คงอกตรม
คงสาสมโน้มกิ่งฟ้าหมาวัดชม
มีคนเคยพูดไว้
ยิ่งสูงยิ่งหนาว เลยอยากรู้จังว่า ปีนขึ้นไปทำไม ?????
ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ แล้วเข้ามาทำไม ?????
26 มกราคม 2547 01:26 น.
เรไร
แม้ความหลังฝังใจในครั้งก่อน
อาจจะย้อนคืนมาหาความหมาย
ในความรักที่ซ่อนอาจย้อนคลาย
หรือมลายมิคืนเหมือนเช่นเคย
ด้วยตัวเราและเขาเปลี่ยนไปแล้ว
ไร้สิ้นแววจะหวนชื่นคืนสุขสม
ด้วยตัวเราและเขาผ่านระทม
ต่างขื่นขมจมอยู่ในวังวน
ให้มันผ่านไปแล้วก็ผ่านเลย
คงเฉยเฉยชินชาไม่กล้าหวัง
ผ่านไปแล้วความเป็นเพื่อนคงอยู่ยัง
ผ่านความหลังคงต่างไปคนละทาง
ฉันคงเลวเท่านี้เท่าที่เห็น
เป็นดังเช่นมารร้ายในตาสอง
เป็นดังเช่นคนไม่ดีที่เธอมอง
เธอแค่จ้องเห็นร้ายในสายตา
เธอคนดีให้พบดีสิ่งที่หวัง
ตัวฉันยังเป็นอยู่เท่าที่เห็น
เธอไปเป็นนางฟ้าก็ไปเป็น
อยากหลอกเล่นปล่อยเป็นเช่นเคยมา
ทางฟ้าทางสวรรค์คงเปิดแล้ว
ไปสู่แนวทางสวยที่เธอฝัน
ไปเถอะเธออย่าก้าวพลาดก็แล้วกัน
ตกสวรรค์ร่วงสู่ผืนแผ่นดิน
ฉันก็เลวตามประสาคนบ้าฝัน
ตัวฉันมันฝันได้เพียงเอื้อมหวัง
ฉันก็ยังเวียนวนจนทุกทาง
มีคนขวางทางดีไม่มีไป
เห็นนางฟ้าร่วงหล่นบนสวรรค์
คงถึงวันกรรมต้องใช้ไม่หน่ายหนี
หากเธอมีวาสนาที่เคยมี
ให้หลีกลี้หนีไกลฉัน....เท่านั้นพอ
17 มกราคม 2547 00:02 น.
เรไร
เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งรินร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึงห้วงหากันอีกสักหน
... จากไปใช่ว่าต้องจากกัน
ไปจากฉันใช่ว่าชั่วชีวิต
ไปตามทางถามทางแห่งลิขิต
คงไม่ผิดเพียงจากไปใช่จากกัน....
หน้าส่วนตัว
1031
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
