9 กันยายน 2546 12:07 น.
เวทย์
ความสัมพันธ์เสมอภาคเป็นรากฐาน
ต่างกับการมิรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่
ประเพณีดีงามตามแบบไทย
ท่านสอนให้มีสัมมาคารวะ
รู้เคารพนบไหว้ให้เกียรติท่าน
ทั้งเรียกขานถูกหลักห้ามกักขฬะ
คำลุงป้าตายายคล้ายพันธะ
เขายิ่งจะรักใคร่ผูกไมตรี
อยู่อย่างไทยใกล้ชิดสนิทสนม
เป็นสังคมครอบครัวทั่วทุกที่
ทั้งอบอุ่นจุนเจือเอื้ออารี
ถือเป็นพี่เป็นน้องปรองดองกัน
อาวุโสจัดลำดับแล้วนับญาติ
บรรยากาศของการสมานฉันท์
เสมอภาคบนฐานการแบ่งปัน
มิแบ่งชั้นชาติเชื้อตัดเยื่อใย
สังคมที่มีกรอบมีขอบเขต
ตามนิเวศน์วิทยาน่าเลื่อมใส
อย่าหลงผิดบิดเบือนเลอะเลือนไป
เตือนคนไทยสังวรก่อนอับปาง
เด็กตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด
แต่ตามวัดรอยเท้าเขาย่อมหมาง
ผู้ใหญ่ทำหน้าที่ช่วยชี้ทาง
มิใช่ขวางความคิดปิดหูตา
5 กันยายน 2546 18:24 น.
เวทย์
พี่เหมือนเรือถลำเลยแล่นเกยตื้น
เพราะสุดฝืนสุดฝ่าล้าแรงไหล
หาฝั่งฝันฝากฝังซบฝั่งใจ
อย่าผลักไสเลยหนอนี่ขอร้อง
ท้องเรือรั่วทั่วลำระกำหนัก
เกรงเรือรักพาลจมล่มในหนอง
หวังให้เรือปลดระวางอย่างลำพอง
หลังจากท่องทั่วทิศพิชิตชล
มิเคยเร่ลอยคว้างไร้หางเสือ
นายท้ายเรือมีระดับไม่สับสน
ใช่เรือเมล์ปลอมมาอย่ากังวล
รักหน้ามนเสมอมิ่งจริงใจกัน
เชิญเป็นแม่ย่านางกลางใจพี่
เพื่อเป็นศรีเป็นสง่าศรัทธาฝัน
อุดรอยรั่วลำเรือเอื้อสัมพันธ์
ปลุกปลอบขวัญทุกคราท่องวารี
เรือชีวิตวาดวางเส้นทางรัก
หวังเธอจักเมตตาอย่าหน่ายหนี
เรือสวรรค์ลำน้อยคอยไมตรี
อย่าให้พี่ต้องท้อเพราะรอนาน
4 กันยายน 2546 10:46 น.
เวทย์
...เพียงจากความเปล่าแท้......อรูปธรรม
ฤๅประติมากรรม.....................เกิดได้
ทุกผลย่อมเหตุนำ...................หนุนส่ง
เป็นกฎวางกรอบไว้.................ว่าต้องตามกระสวน
...ครวญหมายเนรมิตด้วย........มนต์ใด
จินตนาการไฉน........................นิ่งเบื้อ
สัมฤทธิ์แห่งกิจไย......................แสนยาก
เพลิงขาดคนจุดเชื้อ...................โชติเรื้องเองหรือ
...ลงมือโดยมุ่งสร้าง...................สานผล
ตามแบบตรองแยบยล...............เยี่ยงแกล้ว
รังสรรค์มั่นหมายดล...................โดยหลัก...วิธีนา
จึงเกิดเป็นกิจแพร้ว....................เพียบพร้อมคุณผอง
...วัสดุกรองเพื่อเกื้อ....................เหมาะการณ์
สรรเครื่องมือตรงงาน.................เงื่อนชี้
ศิลป์เสริมศาสตร์ประสาน...........รังสฤษฏ์
ผจงจิตเจือฉะนี้..........................ช่วยน้อมอนรรฆผล
...กลการอันมุ่งสร้าง....................สืบผลา-...นิสงส์เฮย
บุญแห่งแรงศรัทธา......................ท่วมแท้
กุศลส่งผลพา...............................ภพสุข...สงบแฮ
จึงประดับกับโลกแม้...................ชั่วฟ้าดินสลาย
...มลายชีพฝากชื่อไว้....................อาวรณ์
เผยค่าของคนตอน......................ชีพรั้ง
ผลงานเช่นอนุสรณ์......................นิรันดร์สถิต
คุณค่าตราอยู่ยั้ง..........................หยัดให้ชนเห็น
1 กันยายน 2546 17:50 น.
เวทย์
...เปลือยเปลือกเลือกแต่เนื้อ....ตรองนัยฉะนี้เฮย
พิศส่วนควรวิจัย........................แจ่มแจ้ง
หมายเหมือนเงื่อนกาลสมัย.......เสมอค่านิยมแฮ
ขอบข่ายคลายขัดแย้ง...............อย่าข้องความหมาง
...คำนึงลางเนื้อชอบ.................ลางยา
ไยตรึกตามอัตตา......................ต่างแต้ม
โกสุมสุดสวยครา......................บานเบ่งกระนั้นฤๅ
ยลเยี่ยงยามผลิแย้ม..................หยาดเยิ้มกระยาหงัน
...ฉันท์ใดฉันท์นั้นเทียบ............วิถี..ปราชญ์เฮย
ยึดแต่ใจตนมี...........................ย่อมม้วย
ฉวยเปลือกแต่งเติมสี................สนเท่ห์แท้แฮ
ควรอย่าชาล้นถ้วย.....................เบี่ยงถ้อยถกเถียง
...เพียงแสงอันส่องต้อง.............ผืนทราย
อาจพร่างพราวเพชรพราย..........เพริศแก้ว
เสมือนรัตน์ประภัสสร์ราย...........โรยเกลื่อน
คือเล่ห์ลวงภาพแพร้ว.................ห่อนเพี้ยงสัตย์สนอง
...ครรลองธรรมชาติให้...............เหตุผล
ปรุงแต่งเติมผิดปน....................แปลกเค้า
สังเกตเลศแฝงกล.....................กรองเถิด
แสงสว่างปางรุ่งเช้า....................ใช่พ้องพลบสมัย
...ใจแคบเพียงแค่รู้....................อารมณ์ตนนอ
คิดแคบคือตกตม......................ติดตื้น
หนทางชีพพลอยขม..................คับแคบ
จมปลักจองอยู่พื้น.....................อย่าเพ้อชมสวรรค์
29 สิงหาคม 2546 10:53 น.
เวทย์
เมื่อความนิ่งเนืองแน่นแผ่นอุทก
คล้ายกระจกสะท้อนภาพอาบสีสัน
โลกก็ทอทิวทัศน์มหัศจรรย์
ราวสวรรค์วาดวางพร่างพราวตา
เงาสะท้อนซ้อนทาบคล้ายฉาบทิพย์
ฤๅเทพหยิบมาสำหรับประดับหล้า
งดงามเหมือนเนรมิตในนิทรา
น้ำกับฟ้าผสานผสมจนกลมกลืน
ครั้นลมไล้ไล่ระลอกเหมือนหยอกยั่ว
ความพร่ามัวแทรกร่างหว่างริ้วคลื่น
ยิ่งพายุพัดโหมเสียงโครมครืน
ยิ่งครั่นครื้นคลื่นคลั่งบดบังตา
เกลียวคลื่นสาดฟาดกระหน่ำทำลายล้าง
สามารถสร้างเภทภัยได้หนักหนา
กลางฝันร้ายรุนแรงแห่งธารา
เหมือนโลกาวินาศอนาถใจ
รอผิวน้ำผืนเดิมเริ่มราบเรียบ
คืนความเงียบความงามความสดใส
เหลือแค่ความทรงจำอันรำไร
กาลผ่านไปอีกหน่อยค่อยลบเลือน
ซึ่งชี้ชัดสัจธรรมอันล้ำลึก
จิตสำนึกเปรียบน้ำเก็บงำเงื่อน
ปล่อยอารมณ์อันสงบกระทบกระเทือน
อาจชีพเหมือนทะเลคลั่งพึงสังวร
หน้าส่วนตัว
2417
