7 สิงหาคม 2546 08:57 น.
เวทย์
เราแยกคนต่างหากจากมวลสัตว์
ด้วยเครื่องวัดที่เน้นเป็นเงื่อนไข
คนต้องมีมโนธรรมนำจิตใจ
มิเผลอให้สิ่งเร้าเข้าครอบงำ
รู้บาปบุญคุณโทษมิโฉดเขลา
ไม่มัวเมาตัณหาบ้าระห่ำ
จิตสำนึกสิ่งเดียวคอยเหนี่ยวนำ
ไม่ไฝ่ต่ำปล่อยตัวกลั้วอาจม
อย่าปล่อยให้ใจปรุงความฟุ้งซ่าน
สัญชาตญาณสัตว์ป่ามาผสม
แล้วเหลวไหลเลวทรามตามอารมณ์
แต่รู้ข่มรู้คิดเกลาจิตตน
อาจมีบ้างบางคนวิกลจริต
เพราะข้องติดอยู่กับความสับสน
ตามวิสัยสัตว์บาปในคราบคน
ลืมเหตุผลถูกผิดลืมคิดตรอง
พ่อแม่ลืมอบรมบ่มนิสัย
คนชิดใกล้พากลั้วทางมัวหมอง
ก้าวผิดพลาดขาดธรรมนำครรลอง
ชีวิตต้องตกต่ำระยำลง
เพราะร่างคนแต่ใจไม่แผกสัตว์
ลืมถนัดถึงโทษโลภโกรธหลง
คนแบบนี้ชีวิตเมื่อปลิดปลง
แผ่นดินคงสูงขึ้นมามากกว่าเดิม
5 สิงหาคม 2546 16:43 น.
เวทย์
ครั้งโปรดเกล้าฯก็เข้าเฝ้าถวายสัตย์
หากตระบัดเสียง่ายง่ายไม่อายหรือ
ยิ่งอำนาจบาตรใหญ่อยู่ในมือ
ต้องยึดถือบริสุทธิ์ยุติธรรม
ในพระปรมาภิไธยที่ศักดิ์สิทธิ์
ควรยั้งคิดห้ามใจมิใฝ่ต่ำ
อย่าปล่อยให้ตัณหามาครอบงำ
จนชาวบ้านตาดำดำต้องเดือดร้อน
รำลึกไว้ว่าในหลวงของปวงราษฎร์
ทรงตรากตรำเพื่อชาติมิหยุดหย่อน
พระเมตตาแผ่ปกพสกนิกร
ทรงอาทรทุกข์สุขไทยทุกคน
สักเศษเสี้ยวแห่งพระจริยวัตร
เพียรนำมาปฏิบัติให้เกิดผล
สนองพระราชปณิธานอุทิศตน
ตั้งกมลสุจริตมิบิดเบือน
เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม
ดำเนินตามรอยพระบาทอย่าคลาดเคลื่อน
ครองแผ่นดินโดยธรรม จำติดเตือน
ห้ามเลอะเลือนพลั้งเผลออำเภอใจ
เป็นตราชูยืนหยัดบรรทัดฐาน
ต้องสืบสานนิติธรรมนำทางไสว
หวังบังเกิดเกียรติยศปรากฏไกล
ประพฤติให้สมค่า ตุลาการ
30 กรกฎาคม 2546 10:12 น.
เวทย์
ตาเหม่อมองแม่ปิงอ้อยอิ่งไหล
ขณะใจเลื่อนลอยคอยใครหนอ
ก่อนรำลึกความหลังฟังขับซอ
คนที่รอกลับเร้นไม่เห็นเงา
เขาครวญถึงชีวาว่าว้าเหว่
คลอเสน่ห์เสียงซึงซึ่งซึ้งเศร้า
เพลงพ้อพ่อพอดีชีวิตเรา
ทุกคำเล่าเรื่องร้ายร่ายรายรุม
รักเคยมีเมื่อห่างก็ร้างรัก
สุมทุกข์หนักในใจเหมือนไฟสุม
คลุมเครือกับฝันเลือนเหมือนหมอกคลุม
กลายกลัดกลุ้มเกือบเพ้อเธอกลับกลาย
กับรักซึ่งกรรมซัดอุบัติซ้อน
พอสังหรณ์ก็เห็นรักเร้นหาย
ใจคงตรมตีบตันจนวันตาย
หวังมลายหมดแล้วเมื่อแก้วลา
ทุกทุกครั้งฟังซอทุกข์ก็ทับ
คล้ายคล้ายกับจมปลักโศกหนักหนา
หวิวหวิวหวั่นหวาดช้ำหลั่งน้ำตา
ใกล้ใกล้บ้าแล้วเราเฝ้าคร่ำครวญ
เพราะคำซอคลอซึงซึ้งใจแสน
เพราะเจ็บแค้นคอยย้ำรอยกำสรวล
เพราะใจยังฝังใจใครเรรวน
เพราะทบทวนทุกครั้ง..ยังรักเธอ
28 กรกฎาคม 2546 13:58 น.
เวทย์
อาจความเหมือนอยู่แทรกความแตกต่าง
และมีบ้างแผกไปในความเหมือน
จนกระบวนการคิดถูกบิดเบือน
เพราะเลอะเลือนลืมแยกจำแนกนัย
ควรครุ่นคิดข้อจำกัดข้อขัดข้อง
พร้อมตริตรองเจาะตรงข้อสงสัย
รวมข้อมูลอนุมานการวิจัย
วินิจฉัยมูลเหตุขอบเขตความ
หยิบเอาปมปัญหามาวิเคราะห์
เลือกเฉพาะเงื่อนงำเกิดคำถาม
ทุกทางแก้แง่คิดผลติดตาม
อย่ามองข้ามเพียงคร้านการใคร่ครวญ
รู้คิดอ่านการณ์ไกลให้รอบด้าน
เพื่อเป็นการป้องกันความผันผวน
หลังจากคิดจนครบต้องทบทวน
เผื่อบางส่วนบกพร่องช่องโหว่มี
อย่าเผลอเล็งผลเลิศก่อนเกิดผล
ทะนงตนเกินไปก็ใช่ที่
หลงสู่ความประมาทอาจเสียที
ถ้วนวิถีจักนำสำเร็จการ
ยุทธศาสตร์ยังอาศัยปัจจัยเสริม
คือต้องเติมศรัทธาความกล้าหาญ
ประกอบทั้งคุณธรรมนำดวงมาน
อย่าโฉดพาลเพราะพาให้แพ้ภัยตัว
24 กรกฎาคม 2546 11:11 น.
เวทย์
ผ่านเรื่องราวหนาวร้อนค่อนชีวิต
อย่างรู้คิดรู้ค่าศรัทธาฝัน
ความสำเร็จรายทางเป็นรางวัล
ช่วยปลุกขวัญฮึกเหิมเติมเชื้อไฟ
อนุสรณ์ชีวิตซึ่งคิดสร้าง
เป็นรูปร่างขึ้นแล้วส่องแววไสว
ค่าของคนผลของงานผสานไป
จึงภูมิใจจนชื่นทุกคืนวัน
เกียรติบัตรแต่ละใบที่ได้รับ
พอสำหรับปลอบใจยามไหวหวั่น
คนทำดีได้ดีที่ยืนยัน
ข้อสำคัญคือมิหมดความอดทน
ทุกสิ่งที่เปลืองไปไม่เปลืองเปล่า
ขอเพียงเรายอมรอก็เห็นผล
ชีวิตควรคุ้มค่าเรียกว่าคน
บำเพ็ญตนเป็นประโยชน์ไม่โฉดพาล
ไม่ใจแคบแค้นคิดริษยา
ยึดอัตตาเหลวไหลไฟบาปผลาญ
กฏแห่งกรรมจำมั่นเกลาสันดาน
รู้คิดอ่านหลีกหล่มความงมงาย
เทียนที่เผาตัวเองเพื่อเปล่งแสง
เกิดเปลวแห่งอุดมการณ์อันฉานฉาย
เชื่อมั่นว่าหลังวันที่ฉันวาย
คนเสียดายมากกว่าคนด่าทอ
หน้าส่วนตัว
1431
