3 พฤศจิกายน 2549 11:32 น.
แมวคราว
นั่งรถทัวร์...มาเดี่ยว..ใช่เที่ยวท่อง
แววตาหมอง...เหม่อไกล..ไปถึงบ้าน
ยินข่าวพ่อ...ลื่นล้ม..ทรุดซมซาน
รีบกลับบ้าน...มาหาพ่อ..ที่รอคอย..
แปดสิบปี..แล้วหนอ..พ่อของลูก
รักพันผูก...เฝ้าดูแล..แต่ตัวจ้อย
เมื่อตรองตรึก..รำลึกมา..นั่งตาลอย
สายฝนปรอย..ริมหน้าต่าง...ช่างเยียบเย็น
เห็นภาพพ่อ...เมื่อครั้ง.ยังหนุ่มแน่น
เคยจูงแขน..ลูกยา..พาเที่ยวเล่น
ขึ้นขี่คอ...พออยู่กิน..สิ้นลำเค็ญ
พ่อใจเย็น...ยามลูกดื้อ..และถือดี
พ่อทำงาน..ทุกเมื่อ..เพื่อลูกรัก
คอยฟูมฟัก...แม้อาบเหงื่อ..เหนื่อยเหลือที่
ยามลูกร้อน...พ่อร้อนด้วย..ช่วยพัดวี
ทุกความดี...ลูกยึดมั่น...กตัญญู
ก้มกราบพ่อ...พอบอกว่า...ลูกมาถึง
เพียงคำหนึ่ง...แสนซึ้งใจ....ก้องในหู
พ่อไม่เห็น..เป็นอะไร..ใยมาดู
น้ำตาพรู....สงสารพ่อ...ขอแทนคุณ..
2 พฤศจิกายน 2549 15:31 น.
แมวคราว
ปากเปิดอ้าว่า..อ้ำ..รับคำป้อน
ค่อยเสือกช้อนแผ่วเบาเข้าปากพ่อ
ผ้ารองรับซับน้ำลายหลายครารอ
กลืนลงคอจ่อป้อนช้อนต่อไป
มองพ่อคราเคี้ยวข้าวร้าวในอก
เรี่ยวแรงตกเฒ่าชราน้ำตาไหล
ยามเจ็บป่วยจะหันหน้าไปหาใคร
ลูกอยู่ไกลเกินการณ์นานจึงมา
นึกพ่อเคยป้อนข้าวคราวลูกเล็ก
ประสาเด็กร้องอ้ำ..หม่ำภักษา
เช้าวิ่งเล่นเย็นสนุกสุขอุรา
ผู้บิดาอยู่ข้างไม่ห่างไกล
มาบัดนี้เมื่อบิดาชราแล้ว
คราวลูกแก้วคอยเฝ้าเอาใจใส่
ขอพ่อจงสุขกายสบายใจ..
ลูกขอใช้สองแขน..ทดแทนคุณ..
2 พฤศจิกายน 2549 10:22 น.
แมวคราว
จับมือน้อยเนียนนุ่มมากุมแน่น
สายรักแล่นล้นใจใช่ไผลเผลอ
พลันอุ่นอาบซาบซ่านหวานละเมอ
รักล้นเอ่อจากใจไปสู่มือ
มองนิ้วน้อยเรียวขาวราวสลัก
งามน่ารักแสนดีกระนี้หรือ
เคยล้มลุกทุกข์ทนคนร่ำลือ
ก็ได้มือคู่น้อยคอยดูแล
จะสุขทุกข์เพียงไหนไม่เคยห่าง
อยู่เคียงข้างเช้าค่ำแม้ย่ำแย่
เฝ้าประโลมปลอบใจไม่ผันแปร
ซึ้งใจแท้ด้วยรักและภักดี
จุมพิตมือคู่น้อยอยู่อ้อยอิ่ง
รักยอดหญิงดวงมาลย์หวานใจพี่
รักน้ำใจเมตตาเอื้ออารีย์
รักมือนี้รักมั่น..นิรันดร
1 พฤศจิกายน 2549 10:34 น.
แมวคราว
ใดใดในโลกล้วน.......อนิจจัง
เงินเชื่อยืมอาบัง.........ผ่อนได้
วันวานไม่มีตังค์..........ยืมก่อน บังนา
รอเผื่อหวยออกไซร้.....อาจได้...เงินคืน..
กบเกิดในสระใต้............บัวบาน
ฤาห่อนวางในจาน .........สักน้อย
ถลกหนังแช่เกลือนาน.....นิดหน่อย
เพียงกึ่มเบียร์ขวดจ้อย.......กึ่มแกล้ม....กลืนพลัน
นาคีมีพิษเพี้ยง ............สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช.............แช่มช้า
รีบทำบ่วงดึงคอ..........โดยด่วน
พึงแล่โดยมีดพร้า........สู่หม้อ......ควันขโมง
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง......อันใด..พี่เอย
เสียงแม่ทำผัดไท.........สู่ข้า
สองถุงไม่พอใจ...........เติมหน่อย..
เสียงแม่อึงเอ็ดอ้า........ส่วนข้อย...นอนเขลง..
ถึงโรงเหล้าตัวสั่นควันขโมง
มีลำโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้..ตัวสั่นงันงกในอกเรา
สั่นเพราะสาวโคโยตี้ขยี้เพลง
1 พฤศจิกายน 2549 10:30 น.
แมวคราว
ไปเถิดหนอ...จำปา..ข้าไม่ห้าม
เอ็งอยากตาม..เขามุ่ง..สู่กรุงใหญ่
เบื่อบ้านนอก..คอกนา...แดนป่าไกล
อยากจะไป..เรียนเย็บผ้า..ไม่ว่ากัน
ข้าอยู่หลัง...ยังทำนา..ประสายาก
ถึงลำบาก..ทำต่อไป..ไม่เคยหวั่น
ทั้งแบกไถ...คราดดำ...เกินจำนรร
ยังครบครัน...กำลังข้า..ขออย่าเกรง
ซื้อควายใหม่...มาเข้าคู่...ตัวผู้เก่า
ที่เคยเหงา...มันคงหาย..ควายตัวเก่ง
พอเลิกนา...หยิบขลุ่ยเข้า...เป่าบรรเลง
นั่งร้องเพลง...ยามเดือนหงาย..ให้ควายฟัง
ไปดีหนอ..จำปา...ข้าขอส่ง
อย่าพะวง...หากไปหน้า..อย่าห่วงหลัง
มีสิ่งเดียว...แหละหนา..ที่ข้าชัง
หากเผลอพลั้ง...หอบผัวมา...ตาย..คา..ตีน..
หน้าส่วนตัว
985
