30 ตุลาคม 2550 15:57 น.
แมวคราว
คิดถึงดงพงไพรไหม...กางเขน?
เงาไม้เอนริมน้ำรินถิ่นอาศัย
เคยเริงร่าหากินทั่วถิ่นไพร
แล้วมือใครเล่าพรากเจ้าจากดง
เจ้าร่างน้อยนี้หรือเขาซื้อหา
ตั้งราคาตามเสียงร้องต้องประสงค์
ยิ่งเจื้อยแจ้วจับใจจากไพรพง
โดนขังกรงขายแพงลิบชั่วพริบตา
เห็นกลางเขนไกลดงเกาะกรงหงอย
ตาคู่น้อยนิดเดียวเจ้าเหลียวหา
ไหนบึงกว้างป่าใหญ่ไหนธารา?
เห็นแต่ตาคนจ้องมองรอบกรง
เจ้าเหงาหงอยคอยใครซื้อไปเลี้ยง
ไม่ส่งเสียงหวานใสชวนไหลหลง
สิ้นกางเขนเสียแล้วจากแนวดง
ป่าก็คงสิ้นสวยด้วยวังเวง
เพลงกางเขนบทเก่าเคยเล่าว่า
ป่าพึ่งสัตว์สัตว์พึ่งป่าจึงกล้าเก่ง
แต่นี่คนใจร้ายลายนักเลง
มาข่มเหงบดขยี้ดีอย่างไร?
ชอบเสียงนกชนิดไหนก็ไปป่า
เที่ยวเดินหาตามดงก็คงได้
ธรรมชาติไพรพงคงดีใจ
กว่าคนใช้อำนาจเข้าฟาดฟัน
นึกใจเขาใจเราเอาไว้บ้าง
ควรพรากกางเขนป่ามาหรือนั่น
เปิดกรงเถิดเปิดใจไปพร้อมกัน
ปลดปล่อยมันเข้าป่าอย่าขังเลย
มองดูกางเขนดงในกรงไม้
อึดอัดในหัวอกนักนกเอ๋ย
อีกกี่หนกี่ครั้งถูกสังเวย
เกินจะเฉยอยู่ได้ไม่นำพา
คิดถึงดงพงไพรไหม..กางเขน?
เคยร้องเล่นเสียงรัวไปทั่วป่า
ตราบใจคนมืดมิดเหมือนปิดตา
ใครจะพากางเขนน้อย..กลับดอยดง?...
แด่..เจ้ากางเขนดงและสัตว์ป่าผู้ถูกพราก...
30 ตค. 255
16 ตุลาคม 2550 11:25 น.
แมวคราว
ซองกฐินมาเยือนอย่าเบือนหน้า
ช่วยรักษาพุทธศาสน์สะอาดใส
เพียงสิบบาทยี่สิบบาทไม่ขาดใจ
ใช่เป็นการเรี่ยไรเพื่อหลอกลวง
กาลกฐินทั้งทีปีละครั้ง
จงพร้อมพรั่งกายใจใสโชติช่วง
ถวายปัจจัยไทยทานการทั้งปวง
เมื่อผ่านล่วงออกพรรษามาร่วมบุญ
เงินห้าบาทสิบบาทอาจไม่มาก
แต่ได้จากจิตเอื้อเฟื้อช่วยเกื้อหนุน
สร้างกุศลกันเถิดหนอไว้ต่อทุน
เป็นกองบุญเพิ่มเสบียงไว้เลี้ยงตน
เราไม่ช่วยแล้วไซร้ใครจะช่วย
วัดอารามงามสวยไปทุกหน
ด้วยแรงกายแรงใจไทยทุกคน
ที่เรียกตนว่าชาวพุทธสุดงดงาม
ใช่เป็นพุทธเพียงเขียนทะเบียนบ้าน
ช่วยสืบสานสอดส่องอย่ามองข้าม
ศาสน์เรืองรุ่งชนจำเริญเมื่อเดินตาม
วิถีงามน้อมโอวาทพระศาสดา
รับซองแล้วอย่าคลางแคลงหรือแหนงหน่าย
จำใจจ่ายควักใส่ซองไม่มองหน้า
หากปัจจัยถวายวัดไร้ศรัทธา
พึงเรียกว่าทำบุญได้อย่างไรกัน
คนรับซองไม่เต็มใจไร้ประโยชน์
อาจมีโทษเป็นทางทุกข์ไม่สุขสันต์
คนแจกซองหน้าเจื่อนเฝื่อนไปพลัน
เหมือนกรรมกั้นกีดขวางหนทางบุญ
ซองชมพูงานแต่งใบแดงม่วง
พอซองขาวเหมือนหวงไม่อยากหุ้น
หน่ายภาษีสังคมไม่สมดุล
เรื่องทำบุญแสนลำบากยากเหลือใจ
ซองกฐินมาเยือนอย่าเบือนหน้า
ร่วมรักษาพุทธศาสน์สะอาดใส
เพียงสิบบาทยี่สิบบาทหากขาดใจ
เก็บเงินไว้..เถอะไม่กล้า..มาแจกซอง....(จริงๆนะ)
4 ตุลาคม 2550 13:25 น.
แมวคราว
เดินยืดอกพกถุงพุงกระเพื่อม
ซื้อกับข้าวป้าเลื่อมเจ้ารถเข็น
คนมากมายหลายหน้าเพลาเย็น
ต่างมุ่งเน้นฝากท้องหาของกิน
ทั้งแกงส้มต้มเครื่องในไข่พะโล้
ถั่วหัวโตผัดเต้าหู้ดูดีดดิ้น
ปลาทูทอดชะอมไข่แค่ได้ยิน
น้ำลายรินไหลหลั่งไม่ตั้งตัว
มันก็เป็นเช่นนี้แหละชีวิต
ไม่อยากคิดมากไปให้เปลืองหัว
เห็นผองเพื่อนไปดีมีครอบครัว
เรามันตัวคนเดียวเปลี่ยวเอกา
แค่เงินเดือนต๊อกต๋อยเพียงน้อยนิด
ได้ชุบชูชีวิตอย่างรู้ค่า
แต่ละคืนหลับใหลไม่เต็มตา
ต้องตื่นแต่ตีห้าเป็นประจำ
โหนรถเมล์เก้กังทั้งตาหลับ
สัปหงกหงึบหงับดูน่าขำ
เรื่องผ่อนรถมาใช้ไม่คิดทำ
ยอมหน้าดำแต่ปลอดหนี้ช่างดีจัง
เงินฉุกเฉินสหกรณ์ถอนมาหน่อย
กู้แต่น้อยไม่ได้เค็มแต่เข้มขลัง
เครดิตการ์ดก็ไม่ใช้ให้รุงรัง
ไม่มีมั่งก็ไม่เห็นจะเป็นไร
หยอดกระปุกสร้างฝันวันละหน่อย
ถึงมีน้อยก็ใช้น้อยเป็นนิสัย
เห็นช้างขี้ขี้ตามช้างก็ช่างใคร
เรารู้กินรู้ใช้ก็เหลือพอ
บ้านก็เช่าข้าวก็ซื้อเดินถือถุง
ฉากชีวิตชาวกรุงยุ่งจริงหนอ
กลับบ้านนอกเดือนละครั้งไม่รั้งรอ
กราบเท้าพ่อต่อความหวังกำลังใจ
เดินยืดอกพกถุงพุงกระเพื่อม
บอกป้าเลื่อมวันหน้าค่อยมาใหม่
เมื่อท้องอิ่มมีแรงฝันวันต่อไป
แอบซึ้งใจข้าวแกงป้า...เอื้ออาทร.
(ขอบคุณข้าวแกงเจ้าประจำที่ให้ฝากท้องด้วยดีเสมอมา...)
4 ตค.255
2 ตุลาคม 2550 08:46 น.
แมวคราว
โบราณว่าคนบ้านั้นอย่าถือ
เพราะเขาคือคนบ้าน่าสงสาร
อีกคนเมาอย่าว่าหาได้การ
เขาเที่ยวพาลเหมือนบ้าประสาเมา
มือไม่พายตีนอย่าเที่ยวราน้ำ
เรือจะคว่ำขืนไปทำไมเล่า
อย่ากินปูนร้อนท้องจับจ้องเอา
เรื่องใครเขาใยต้องร้อนท้องตัว
อันสำเนียงนั้นหนอส่อภาษา
กิริยาส่อสกุลคุณโทษทั่ว
สันหลังหวะริ่งรุ่งในฝูงวัว
ต่างหวาดกลัวหลบเร้นเมื่อเห็นกา
เห็นกงจักรเป็นดอกบัวไปทั่วทิศ
มองความถูกเป็นความผิดนั้นกรรมหนา
ปลาตัวเดียวตายคาข้องหนองเน่าคา
ก็จะพาเหม็นทั้งข้องมองไม่ดี
สีซอให้ควายฟังอย่าหวังว่า
ควายจะมาเลื่อมใสในเสียงสี
ตักน้ำรดหัวตอพอกันที
เสียน้ำฟรีตอไม่งอกทั้งดอกใบ
ได้ฟังคำโบราณท่านขานกล่าว
เปรียบเรื่องราวให้เห็นเป็นไปได้
วิญญูชนสำนึกดีมีน้ำใจ
พึงจำไว้เป็นเสมือน..สิ่งเตือนตน.
หน้าส่วนตัว
1802
