23 มกราคม 2546 21:04 น.
แว่นหนา
เธอจะรักเข้าไปเพื่ออะไร
ทั้งที่เขาไม่ใส่ใจไม่ห่วงหา
ไม่ดูแลแทคแคร์ ไม่โทรมา
เธอยังว่าแม้เขาไม่หันมาก็ไม่เป็นไร
ขอร้องเธอ ตื่นเถอะ ได้โปรดนะ
ลืมตามาแล้วมองว่า ฉันแคร์แค่ไหน
เขาไม่เคยรักเธอแต่อย่างใด
เขาไม่อยากให้ใครได้เธอไป เชื่อละกัน
คงจะไม่ยากเกินไปใช่ไหม
หากขอร้องให้เธอเปลี่ยนใจมาชอบฉัน
ขอสัญญาไม่ทิ้งให้เหว่หว้ารึทรมาน
ฉันรักเธอได้มากกว่าคนนั้น...
...อย่าทนอีกเลย
22 มกราคม 2546 19:26 น.
แว่นหนา
เกือบทุกหน้าของสมุดบันทึก
แฝงด้วยความรู้สึกอันเงียบเหงา
พลิกเปิดอ่านทุกวันอย่างแผ่วเบา
คราบน้ำตาเก่าเก่า เห็นประปราย
ผ่านมากี่คืนหนาวร้าววังเวง
นอนข้างหมอนกอดตัวเองร้องไห้
เป็นเพราะห่างอ้างว้างเธอคนไกล
ใจหนอใจเมื่อไรจะชาชิน
21 มกราคม 2546 18:23 น.
แว่นหนา
เคยให้คำมั่นสัญญากันไว้
แม้วันไกลอย่างไรไม่แปรผัน
สัญญาว่าจะมั่นคงต่อกัน
ฉันอดทนอดกลั้น แทบขาดใจ
ร้าวก็ร้าว แต่ร้าวก็ยังรัก
อ้างว้างนักแต่ยังทนสู้ไหว
กี่คืนแล้วหายใจแผ่วเหมือนใกล้ตาย
รอคอยอย่างไร้จุดหมายใจพร่าเบลอ
แล้วทำไมเธอต้องการห่างไปอีก
หัวใจฉันขาดฉีก จนแทบเพ้อ
แต่ยังคงไม่สนใครที่ได้เจอ
เพราะหนึ่งใจรักเธอได้คนเดียว
17 มกราคม 2546 20:01 น.
แว่นหนา
ตัวยังนั่งฟังครูอยู่ในห้อง
แต่ใจลอยตุ๊บป่องไปไหนไหน
ลอยไปหาคนบางคนไม่ใกล้ไกล
เพราะอะไรไม่เข้าใจเหมือนกัน
คิดถึงเธอแล้วทำไมรู้สึกแปลก
เจอครั้งแรกแล้วทำไมใจไหวสั่น
รักแรกพบ...ไม่น่าใช่ แค่ในนิทาน
หัวใจลอย ร่างไร้วิญญาณ...ทรมานจริง
14 มกราคม 2546 19:28 น.
แว่นหนา
ถ้าฉันเป็นทรายคุณเป็นทะเล
คลื่นจากคุณคงเห่โอบกอดใจฉัน
ถ้าคุณเป็นดวงอาทิตย์ ฉันเป็นพระจันทร์
จักรวาลรวมเราไว้ด้วยกัน เป็นหนึ่งใจ
ถ้าฉันเป็นกุหลาบ คุณเป็นดิน
วัชพืชคงหมดสิ้น ต้นเจริญเติบใหญ่
ถ้าคุณเป็นจิต และฉันเป็นใจ
ก็เชื่อว่าไม่มีวันใดที่ไกลเกิน
หน้าส่วนตัว
823
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
